Οι υπονομευτές "ψευτοιστορικοί "και οι υπερασπιστές της άρνησης της Γενοκτονίας

1. Η υπονόμευση της Γενοκτονίας συνεχίζεται

Οι υπονομευτές "ψευτοϊστορικοί "και οι  υπερασπιστές της άρνησης,  με αφορμή τις δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας ξαναχτύπησαν, κινούμενοι με τον τρόπο που ξέρουν. Σκοτεινό και προπαγανδιστικό.  

Η αλήθεια είναι όμως είναι μία και κανένας δεν μπορεί να την αλλοιώσει και την εξαφανίσει. Όσο και εάν προσπαθούν με στημένες, χυδαίες, προκλητικές συνεντεύξεις, άρθρα, δηλώσεις και εμφανίσεις. 

2. Το ιστορικό πλαίσιο και .....

Η πρώτη φάση της Γενοκτονίας των Ελλήνων ξεκινά το 1908 όταν την εξουσία πήραν οι εθνικιστές Νεότουρκοι και κρατά μέχρι την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914. Η άνοδος των Νεότουρκων στην εξουσία συνδυάστηκε με τη συστηματική διαδικασία εξόντωσης, των Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων που είχαν καταταγεί στον τουρκικό στρατό, την εξόντωση των ηγετών, τη σύλληψη και την εκτόπιση στα τάγματα εργασίας,τη σφαγή των ανδρών, ενώ ακολούθησε η εκτόπιση των γυναικών, των παιδιών και η μαζική του δολοφονία

Η δεύτερη περίοδος ξεκίνησε το 1914, όταν οι συγκρούσεις του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου αναβάθμισαν την πολιτική της γενοκτονίας. Η διαταγή του επικεφαλής του οθωμανικού στρατού Γερμανού διοικητή του οθωμανικού στρατού Λίμαν φον Σάντερς για εκκένωση περιοχών από Έλληνες, είναι χαρακτηριστική. Τα τάγματα εργασίας, ως αποτέλεσμα του νόμου του 1909 περί στράτευσης των χριστιανών, η επιστράτευση του 1914 και οι εκτοπίσεις στα βάθη της Ανατολίας, οδηγούσαν στην φυσική εξόντωση των Ελλήνων.

Η περίοδος 1919-1923 αποτελεί την τελευταία και την πιο έντονη φάση γενοκτονίας, όταν η εδραίωση του Μουσταφά Κεμάλ συμπίπτει με την δημιουργία της ΕΣΣΔ και τη βοήθειά της προς το εθνικιστικό κεμαλικό κίνημα, την ελληνική παρουσία στην περιοχή της Σμύρνης και τη Θράκη, καθώς και την αλλαγή στους προσανατολισμούς στην εξωτερική πολιτική της Αγγλίας, Γαλλίας και άλλων δυνάμεων. 
Οι διωγμοί εκδηλώθηκαν με τη μορφή κρουσμάτων βίας, καταστροφών, απελάσεων και εκτοπισμών· πολύ γρήγορα όμως έγιναν πιο οργανωμένοι και εκτεταμένοι και στρέφονταν μαζικά πλέον κατά των Ελλήνων, ολοκληρώνοντας το σχέδιο Γενοκτονίας.

3....και η στάση της εθνικής και της διεθνούς κοινότητας

Μέχρι σήμερα την γενοκτονία των Ελλήνων έχουν αναγνωρίσει, εκτός της Βουλής των Ελλήνων (νόμοι του 1994 και 1996), η Βουλή της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Σουηδίας, της Αρμενίας, τα ομοσπονδιακά κοινοβούλια της Νότιας Αυστραλίας και της Νέας Νότιας Ουαλίας στην Αυστραλία, καθώς και πολλές πολιτείες και φορείς των ΗΠΑ (Μεταξύ των άλλων Κυβερνήτης , Βουλή και Γερουσία της Νέας Υόρκης.

Την υπόθεση έχει απασχολήσει το Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο του ΟΗΕ, και τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη μετά από παρεμβάσεις του πρωτεργάτη της υπόθεσης αναγνώρισης Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Επίσης, η γενοκτονία τέθηκε στην Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (5 Σεπτεμβρίου 2006), με την κατάθεση της έκθεσης του Ολλανδού ευρωβουλευτή Camiel Eurlings, ο οποίος ανέφερε τις παρατηρήσεις τους για την πρόοδο της Τουρκίας, στην πορεία για την Ευρωπαϊκή της ένταξη, έκθεση η οποία ψηφίσθηκε την 27^η Σεπτεμβρίου 2006 από την ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Επίσης το Δεκέμβριο του 2007, η Διεθνής Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, αναγνώρισε με ψήφισμά της τη Γενοκτονία των Ασσυρίων και των Ελλήνων στο διάστημα 1914-1923.

Σημαντική είναι επίσης η αναφορά του Γερμανού προέδρου της Δημοκρατίας Ι. Γκάουκ (Απρίλιος 2015), όταν μίλησε για τη Γενοκτονία των Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων.

Το ιστορικό πλαίσιο και η στάση της εθνικής και της διεθνούς κοινότητας δημοσιεύθηκαν στην Εφημερίδα  Ελεύθερος Τύπος. Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

Θεοφάνης Μαλκίδης 

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαικών για τη Μελέτη Γενοκτονιών (International Association for Genocide Scholars) ,  συγγραφέας του βιβλίου Η Γενοκτονία των Ελλήνων. Θράκη, Μικρά Ασία, Πόντος, εκδόσεις Γόρδιος, το οποίο έχει μεταφρασθεί στην αρμενική, αγγλική, ρωσική, γαλλική, ιταλική, ρουμανική, ισπανική και  γερμανική  γλώσσα.