Οι Κεμαλικοί Ναζί της Τουρκίας και οι εγχώριοι λάτρεις του Κεμάλ

Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση του Συλλόγου Ποντίων Αλεξάνδρειας και Περιχώρων και της Ενωμένης Ρωμηοσύνης

Η ιστορική έρευνα και η τεκμηρίωση του ζητήματος της Γενοκτονίας, ανέδειξε τις ομοιότητες του Κεμαλισμού με τον Ναζισμό. Η πραγματικότητα είναι ότι οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί αποτέλεσαν τους “δασκάλους” των Ναζί. Ο Χίτλερ ήταν θαυμαστής των Νεότουρκων- Κεμαλικών και ειδικότερα του Ταλαάτ και του Κεμάλ, ακολουθώντας τις πράξεις Γενοκτονίας τους, λέγοντας ο πρώτος το χαρακτηριστικό “ποιος θυμάται τους Αρμένιους”, όταν ξεκινούσε τις δικές του εγκληματικές πράξεις.

Η ναζιστική εφημερίδα «Völkischer Beobachter», έγραφε σχετικά το 1921: «Σήμερα οι Τούρκοι είναι το πιο ζωντανό έθνος. Το γερμανικό έθνος δεν έχει άλλη επιλογή από το να αντιγράψει τις τουρκικές μεθόδους, μια μέρα».

Ο ιστορικός Νίκος Ψυρρούκης, στο έργο του “Μικρασιατική Καταστροφή” έγραφε ότι «η προσεκτικότερη μελέτη του κεμαλισμού μας πείθει ότι πρόκειται για βαθιά αντιλαϊκή και αντιδημοκρατική θεωρία. Ο φιλοναζισμός και άλλες αντιδραστικές δοξασίες είναι νομοτελειακή εξέλιξη του κεμαλισμού….” .

Επίσης ο Στέφαν Ίχριγκ, στο βιβλίο του «Ο Ατατούρκ, στη φαντασία των Ναζί», υποστηρίζει πως “ο Κεμάλ υπήρξε πηγή έμπνευσης για τον Χίτλερ, τονίζοντας ότι ο Χίτλερ είχε μελετήσει τη δράση του Κεμάλ και είχε επηρεαστεί από τον τρόπο με τον οποίο είχε εξολοθρεύσει τους Έλληνες, Αρμένιους και Ασσύριους”.

Η επιτροπή του Τουρκικού Κοινοβουλίου που φέρει το όνομα του εγκληματία και φασίστα Νεότουρκου Ταλαάτ, ο οποίος αφού δολοφόνησε εκατομμύρια Έλληνες και Αρμένιους, ζήτησε να εισπράξει (!) τις αποζημιώσεις των ασφαλιστηρίων ζωής τους, προκαλεί νεκρούς και ζωντανούς, όλους τους λαούς και τους ανθρώπους, ζητώντας την κατάργηση του νόμου για τη Γενοκτονία. Παράλληλα οι συνεχιστές του Κεμαλικού φασισμού, δίνουν συγχαρητήρια στους αρνητές της Γενοκτονίας!

Δυστυχώς όλα τα παραπάνω γίνονται με την ανοχή της Ελληνικής Δημοκρατίας, και με τη “συνηγορία” ψευτοπολιτικών, ψευτοιστορικών, ψευτοδιανοούμενων και ψευτοκαθηγητών, που ταυτίζονται συχνά – πυκνά με τον ακραίο εθνικισμό και φασισμό, υπερασπίζοντας την άρνηση και υπονομεύοντας την αναγνώριση της Γενοκτονίας.

Από την άλλη πλευρά, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι η Ελλάδα ήταν και παραμένει απούσα, αδιάφορη και εχθρική για το ζήτημα, προκαλώντας μάλιστα τόσο τους νεκρούς προγόνους μας όσο και τους ζώντες απογόνους τους.

 Αφού η Ελλάδα καθυστέρησε για εβδομήντα ολόκληρα χρόνια για την αναγνώριση και αφού πέρασαν είκοσι χρόνια από τα σχετικά νομοσχέδια, δεν έπραξε απολύτως τίποτα. Το αντίθετο μάλιστα αφού υπονομεύει κάθε προσπάθεια, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

Παρόλα αυτά όμως, παρά τον Κεμαλικό Ναζισμό στην Τουρκία και τους λάτρεις του φασισμού στην Ελλάδα, παρά την υπονόμευση και την άρνηση, ο αγώνας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας δεν σταματά. Παρά τα εμπόδια, το φασισμό και τις δυσκολίες θα νικήσουμε!

Φ. Μαλκίδης
Δρ. Κοινωνικών Επιστημών.