ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ, ΤΟ ΠΑΡΘΕΝΑΓΩΓΕΙΟ και τα άλλα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αποτελούσαν το σύνολο των εκπαιδευτηρίων του Πόντου. Ανώτατος διοικητής των σχολείων αυτών, αλλά και των σχολείων ολόκληρης της επαρχίας, ήταν ο Μητροπολίτης της αντίστοιχης επαρχίας. Μέχρι τα μέσα του 19ου αι. τα σχολεία σε κάθε επαρχία ήταν λιγοστά και ήταν εύκολο να ασκεί τη διοίκησή τους ο ίδιος ο Μητροπολίτης.
Μετά όμως το 1850, αρχικά στην επαρχία Τραπεζούντας και αργότερα στις άλλες επαρχίες, το έργο αυτό ανατέθηκε στη Σχολική Εφορεία και το Σχολικό Συμβούλιο, όργανα αποτελούμενα από μέλη της ελληνικής κοινότητας, που έδειχναν ενδιαφέρον για τα εκπαιδευτικά θέματα. Τα όργανα αυτά δεν ήταν αυτόνομα και ανεξάρτητα οικονομικά. Είχαν κάποια εξάρτηση και έπαιρναν οδηγίες από την Πατριαρχική Κεντρική Εκπαιδευτική Επιτροπή, η οποία είχε την έδρα της στην Κωνσταντινούπολη.
Η Επιτροπή αυτή ήταν το ανώτατο εκπαιδευτικό συμβούλιο, το οποίο φρόντιζε για τη σύνταξη του προγράμματος λειτουργίας των σχολείων και για την επιλογή της διδακτέας ύλης και των διδακτικών βιβλίων στις Μητροπόλεις της δικαιοδοσίας της.
Πρόεδρος της επιτροπής αυτής ήταν ο εκάστοτε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης. Η πρόσληψη των δασκάλων γινόταν από τη Σχολική Εφορεία. Οι δάσκαλοι διορίζονταν από τον Μητροπολίτη για όσο διάστημα προέβλεπε το διοριστήριο. Ο μισθός του δασκάλου καθοριζόταν με συμφωνητικό, που υπέγραφαν τα μέλη της Σχολικής Εφορείας και ο ίδιος ο δάσκαλος. Ο μισθός δεν ήταν ο ίδιος για όλους τους δασκάλους.Ήταν συνάρτηση των προσόντων του προσλαμβανόμενου, των αναγκών της πόλης σε διδακτικό προσωπικό και φυσικά των τυχόν πρόσθετων παροχών που είχε τη δυνατότητα να προσφέρει η Σχολική Εφορεία (σπίτι, φαγητό κ.λπ.).
Οι περισσότεροι δάσκαλοι στα σχολεία του Πόντου ήταν απόφοιτοι Αστικών Σχολείων, Γυμνασίων και Φροντιστηρίων. Υπήρχαν και δάσκαλοι οι οποίοι είχαν αποφοιτήσει από τη Μεγάλη του Γένους Σχολή, τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και από Διδασκαλεία της Ελλάδας.
 |
| Το Ημιγυμνάσιο της Κερασούντας |
Μετά όμως το 1850, αρχικά στην επαρχία Τραπεζούντας και αργότερα στις άλλες επαρχίες, το έργο αυτό ανατέθηκε στη Σχολική Εφορεία και το Σχολικό Συμβούλιο, όργανα αποτελούμενα από μέλη της ελληνικής κοινότητας, που έδειχναν ενδιαφέρον για τα εκπαιδευτικά θέματα. Τα όργανα αυτά δεν ήταν αυτόνομα και ανεξάρτητα οικονομικά. Είχαν κάποια εξάρτηση και έπαιρναν οδηγίες από την Πατριαρχική Κεντρική Εκπαιδευτική Επιτροπή, η οποία είχε την έδρα της στην Κωνσταντινούπολη.
Η Επιτροπή αυτή ήταν το ανώτατο εκπαιδευτικό συμβούλιο, το οποίο φρόντιζε για τη σύνταξη του προγράμματος λειτουργίας των σχολείων και για την επιλογή της διδακτέας ύλης και των διδακτικών βιβλίων στις Μητροπόλεις της δικαιοδοσίας της.
Πρόεδρος της επιτροπής αυτής ήταν ο εκάστοτε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης. Η πρόσληψη των δασκάλων γινόταν από τη Σχολική Εφορεία. Οι δάσκαλοι διορίζονταν από τον Μητροπολίτη για όσο διάστημα προέβλεπε το διοριστήριο. Ο μισθός του δασκάλου καθοριζόταν με συμφωνητικό, που υπέγραφαν τα μέλη της Σχολικής Εφορείας και ο ίδιος ο δάσκαλος. Ο μισθός δεν ήταν ο ίδιος για όλους τους δασκάλους.Ήταν συνάρτηση των προσόντων του προσλαμβανόμενου, των αναγκών της πόλης σε διδακτικό προσωπικό και φυσικά των τυχόν πρόσθετων παροχών που είχε τη δυνατότητα να προσφέρει η Σχολική Εφορεία (σπίτι, φαγητό κ.λπ.).
Οι περισσότεροι δάσκαλοι στα σχολεία του Πόντου ήταν απόφοιτοι Αστικών Σχολείων, Γυμνασίων και Φροντιστηρίων. Υπήρχαν και δάσκαλοι οι οποίοι είχαν αποφοιτήσει από τη Μεγάλη του Γένους Σχολή, τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και από Διδασκαλεία της Ελλάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου