Μνήμη Μικράς Ασίας- Μνήμη ιερομαρτύρων- Μνήμη και διεκδίκηση Γενοκτονίας

Την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, η Εκκλησία και ο λαός μας, τιμά την μνήμη των Αγίων Μαρτύρων της Πίστεως και της Πατρίδος, κληρικών και λαϊκών, οι οποίοι υπέστησαν μαρτύρια και βρήκαν φρικτό θάνατο, τις ημέρες κατά τις οποίες εξελίχθηκε η Μικρασιατική καταστροφή.

Ανάμεσά τους ο κατακρεουργημένος από τον όχλο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος, ο επίσκοπος Κυδωνιών Γρηγόριος μαζί με τους 38 ιερείς του,  ο μητροπολίτης Μοσχονησίων Αμβρόσιος και οι 9 ιερείς της συνοδείας του, ο επίσκοπος Ικονίου Προκόπιος, ο αρχιερατικός επίτροπος Σμύρνης Ιάκωβος, ο προϊστάμενος της κάτω συνοικίας της Σμύρνης Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος, ο προϊστάμενος της Αγίας Τριάδος Μιχαήλ, ο αρχιμανδρίτης Ιωάννης καθηγητής της Εκκλησιαστικής Ιστορίας της Ιεράς Εκκλησιαστικής Σχολής της Χάλκης, ο επίσκοπος Ζήλων Ευθύμιος και στενός συνεργάτης του μητροπολίτη Γερμανού Καραβαγγέλη καθώς και ο Αρχιμανδρίτης Πλάτων στον Πόντο και πολλοί άλλοι, ήταν η προσφορά της αγωνιζόμενης Μικρασιατικής εκκλησίας στη θυσία του Ελληνισμού.

Τον Σεπτέμβριο του 1922 γράφεται ένα μέρος του επίλογου των διωγμών του Ελληνισμού που θα ολοκληρωθεί με την εκκένωση της Θράκης τον Οκτώβριο του 1922 και με τη φυγή των υπολειμμάτων των Ελλήνων του Πόντου τους επόμενους μήνες.

Το έγκλημα αυτό που στοίχισε τη ζωή σε 1.000.000 και πλέον Έλληνες και Ελληνίδες, που εξαφάνισε τον πολιτισμό, τις οικίες, τα μνήματα  και τις εκκλησίες, άφησε πρόσφυγες πάνω από 1.200.000 ανθρώπους και αποτέλεσε μία από τις μεγαλύτερες Γενοκτονίες του 20ου αιώνα.

Η αλήθεια είναι ότι η εκδίωξη των Ελλήνων από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς, οι οποίοι στράφηκαν με ξεχωριστή μανία εναντίον του Ελληνισμού, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα όχι μόνο στην ελληνική αλλά και στην ανθρώπινη ιστορία. Η γενοκτονία των Ελλήνων, η καταστροφή της Σμύρνης, η εκδίωξη των Ελλήνων είναι ένα ζήτημα που η διεθνής του προέκταση αναφέρεται στην υποχρέωση των κρατών και των διεθνών οργανισμών να αναγνωρίσουν τη Γενοκτονία και να αποκαταστήσουν με αυτόν τον τρόπο, την βλάβη που υπέστησαν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες.

 Από την άλλη το σύγχρονο τουρκικό κράτος οφείλει να αναλάβει την ευθύνη για τη Γενοκτονία των Ελλήνων, χωρίς την αρνείται, χωρίς να κάνει προπαγάνδα, χωρίς να απαιτεί από το θύμα, να σταματήσει τον αγώνα αναγνώρισης. Κάθε λαός και ιδιαίτερα οι Ελληνίδες και οι Έλληνες οι οποίοι έχουν χάσει χιλιάδες συμπατριώτες τους, έχουν το δικαίωμα στην μνήμη, έχουν το δικαίωμα να απαιτούν με επιμονή την επίσημη αναγνώριση από το θύτη και τους συνοδοιπόρους τους, των εγκλημάτων και αδικιών που διαπράχτηκαν σε βάρος τους. Και αυτό θα συνεχιστεί παρά τη θλιβερή στάση της Ελλάδας και την άρνηση της Τουρκίας...

Θεοφάνης Μαλκίδης