Το β' μισό του 19ου αι., η περιοχή του Πόντου ανήκει, κατά το μεγαλύτερο μέρος, στο βιλαέτι Τραπεζούντας και, τμηματικά μόνο, στα γειτονικά βιλαέτια Κασταμονής και Σεβάστειας. Η περιοχή αυτή συνολικά, ορίζεται: στα νότια, από τη γραμμή που αρχίζει από την Ινέπολη, περνά από την Αμάσεια, Τοκάτη, Νικόπολη. Αργυρούπολη, Παϊπούρτ, οροσειρά Σογανλού Ντάγ, και καταλήγει κοντά στα ρωσοτουρκικά σύνορα του 1914- στα βόρεια, από τον Εύξεινο, στα ανατολικά, από τα ρωσοτουρκικά σύνορα και, στα δυτικά, από την περιοχή της Σινώπης.
Η ιστορική, βέβαια, χωρογραφία του Πόντου απλώνεται σ' όλα τα παραπάνω βιλαέτια και καλύπτει επιφάνεια 143.200 τ.χ., η πραγματική του, όμως, έκταση υπολογίζεται σε 78.000 τ.χ., με συνολικό πληθυσμό γύρω στα 2.000.000 ψυχές, από τις οποίες οι 700.000 ήταν Έλληνες.
Όσο για το βιλαέτι Τραπεζούντας, αυτό περιλάμβανε τα σαντζάκια: Τραπεζούντας (όλο το κεντρικό και βόρειο τμήμα), Γκιουμουσχανά (κεντρικά και νότια), Λαζιστάν (ανατολικά), Σαμψούντας (δυτικά). Στα σαντζάκια αυτά υπάγονταν 22 καζάδες.
Ο βεζίρης Τραπεζούντας είχε θέση νομάρχη πρώτης τάξεως, διοικούσε 750.000 ψυχές και είχε στη δικαιοδοσία του 85 επάρχους και τους πασάδες της Σινώπης και Σαμψούντας. Το βιλαέτι, μάλιστα, της Τραπεζούντας θεωρούνταν ως ο πρώτιστος νομός της αυτοκρατορίας. Γι' αυτό και οι ευρωπαϊκές Δυνάμεις είχαν ιδρύσει προξενεία στην πόλη από το 1810 δίνοντας στους προξένους τους τον τίτλο του πρώτου βαθμού. Κι όμως ο εκεί Έλληνας διπλωμάτης παρέμεινε υποπρόξενος, παρόλο που είχε τις περισσότερες υποθέσεις στην περιοχή.
Από το σύνολο των 750.000 κατ. του βιλαετίου Τραπεζούντας, ο ελληνικός πληθυσμός υπολογίζεται γύρω στις 250.000 κατ. μετά το 1880. Απ' αυτούς, κάπου 7.000 κατοικούσαν στην πόλη της Τραπεζούντας [από 3.900 που κατοικούσαν στα μέσα του αιώνα (1850),σε σύνολο 28.274 κατ.]. Ο ελληνικός πληθυσμός της πόλης, με την πάροδο των χρόνων, αυξάνεται αισθητά. Το 1868 ανεβαίνει σε 6.900, επί συνόλου 34.000 κατ., ενώ στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ού αι. φτάνει τις 15.780, σε σύνολο 50.470 κατ.
 |
| Πόντος 19ος αιώνας |
Όσο για το βιλαέτι Τραπεζούντας, αυτό περιλάμβανε τα σαντζάκια: Τραπεζούντας (όλο το κεντρικό και βόρειο τμήμα), Γκιουμουσχανά (κεντρικά και νότια), Λαζιστάν (ανατολικά), Σαμψούντας (δυτικά). Στα σαντζάκια αυτά υπάγονταν 22 καζάδες.
Ο βεζίρης Τραπεζούντας είχε θέση νομάρχη πρώτης τάξεως, διοικούσε 750.000 ψυχές και είχε στη δικαιοδοσία του 85 επάρχους και τους πασάδες της Σινώπης και Σαμψούντας. Το βιλαέτι, μάλιστα, της Τραπεζούντας θεωρούνταν ως ο πρώτιστος νομός της αυτοκρατορίας. Γι' αυτό και οι ευρωπαϊκές Δυνάμεις είχαν ιδρύσει προξενεία στην πόλη από το 1810 δίνοντας στους προξένους τους τον τίτλο του πρώτου βαθμού. Κι όμως ο εκεί Έλληνας διπλωμάτης παρέμεινε υποπρόξενος, παρόλο που είχε τις περισσότερες υποθέσεις στην περιοχή.
Από το σύνολο των 750.000 κατ. του βιλαετίου Τραπεζούντας, ο ελληνικός πληθυσμός υπολογίζεται γύρω στις 250.000 κατ. μετά το 1880. Απ' αυτούς, κάπου 7.000 κατοικούσαν στην πόλη της Τραπεζούντας [από 3.900 που κατοικούσαν στα μέσα του αιώνα (1850),σε σύνολο 28.274 κατ.]. Ο ελληνικός πληθυσμός της πόλης, με την πάροδο των χρόνων, αυξάνεται αισθητά. Το 1868 ανεβαίνει σε 6.900, επί συνόλου 34.000 κατ., ενώ στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ού αι. φτάνει τις 15.780, σε σύνολο 50.470 κατ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου