Γεώργιος Μυλωνάς, από τη Σμύρνη, είναι απόφοιτος της Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης και του εκεί Αμερικανικού Κολεγίου Μακχλάχλαν. Στα 1955 καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο τμήμα αρχαιολογίας και είναι σήμερα ακαδημαϊκός. Εχει εκλεγεί πρόεδρος του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Αμερικής και δημιουργήθηκαν τέσσερις υποτροφίες στο όνομά του ενώ ιδρύθηκε από φίλους του, στα 1965, το «Μυκηναίων Μέλαθρον», που τα εγκαίνια του έγιναν στις Μυκήνες.
Αλέξανδρος Συμεωνίδης απο τη Σμύρνη, ήταν απόφοιτος της Ευαγγελικής Σχολής της Σμύρνης και έγινε καθηγητής στην έδρα της Παθολογικής Ανατομικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εκεί μελέτησε τον καρκίνο και άρχισε τον αντικαρκινικό αγώνα ως διευθυντής του Θεαγένειου Αντικαρκινικού Ινστιτούτου. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη στα 1972.
Θεοφύλακτος Θεοφύλακτος από την Αργυρούπολη (Κιμίς-χανέ) του Πόντου ήταν απόφοιτος του Φροντιστηρίου Τραπεζούντας και πτυχιούχος των Πανεπιστημίων Αθηνών και Παρισίων. Πήρε ενεργό μέρος, με την επάνοδό του στην Τραπεζούντα, στην όλη απελευθερωτική κίνηση των Ποντίων. Μετά την καταστροφή, εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη και το 1928 επιστρατεύθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο και διορίσθηκε Διοικητής Θράκης. Ο Θεοφύλακτος ήταν γενναιόδωρος σε κάθε ποντιακή προσπάθεια και ήταν από τους ιδρυτές του «Αρχείου του Πόντου». Πεθανε στη Θεσσαλονίκη στα 1961.
Γεώργιος Βαλαβάνης, από την Κερασούντα του Πόντου είναι ο ιστορικός, θα λέγαμε του Πόντου της τελευταίας δεκαετίας (1914-1924) και αυτός που με την απαράμιλλη αντικειμενικότητά του μας έδωσε τη «Σύγχρονον Γενικήν Ιστορίαν του Πόντου» (1925) και άλλα λαογραφικά έργα, που σήμερα είναι σπάνια και βρίσκονται μόνο στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Ηταν εκδότης της εφημερίδας της Κερασούντας «Αρετιάς». Πέθανε στα 1941.
Κυριάκος Τενεκίδης ή Κόκος, γεννήθηκε στη Σμύρνη από γονείς Βουρλιώτες (γιος του προύχοντα των Βρυούλων Γεωργίου Τενεκίδη), απόφοιτος της Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης και διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Παρισίων. Είχε αξιόλογη πατριωτική δράση στη περιοχή της Σμύρνης και μετείχε στην ελληνική αντιπροσωπεία στη Συνδιάσκεψη των Παρισίων, ενώ με την κατάληψη της Σμύρνης από τα ελληνικά στρατεύματα έγινε νομικός Σύμβουλος της Ύπατης Αρμοστείας και μετά την καταστροφή, έφθασε στην Αθήνα και διορίστηκε νομικός σύμβουλος της ανώτατης Επιτροπής Εφαρμογής των Συνθηκών. του υπουργείου Εξωτερικών. Πέθανε στην Αθήνα το 1945.
Γεώργιος Τενεκίδης, γιος του Κυριάκου (μοναχογιός) είναι πτυχιούχος του Πανεπιστημίου Αθηνών της Νομικής Σχολής, του Πανεπιστημίου του Αιξ της Προβηγκίας και το 1957 εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου της Παντείου και μετέχει σε διεθνείς αποστολές στους Ευρωπαϊκούς οργανισμούς των Ηνωμένων Εθνών.
Κωνσταντίνος Τρυπάνης, από τα Άδανα της Κιλικίας είναι πτυχιούχος του Πανεπιστήμιου Αθηνών της Φιλοσοφική Σχολής, του Μονάχου, του Βερολίνου, της Οξφόρδης. Στα 1947 εκλέχθηκε καθηγητής της Μεσαιωνικής και Νεωτέρας Ελληνικής Φιλολογίας και γλώσσας του Πανεπιστήμιου Οξφόρδης. Μετέσχε σε πολλά διεθνή συνέδρια και διατέλεσε υπουργός Παιδείας στην πρώτη, μεταδικτατορική κυβέρνηση του Κων. Καραμανλή (1974).
Κωνσταντίνος Μελισσηνός, από τη Μαγνησία της Μ. Ασιας, στα 1912 έγινε τακτικός καθηγητής της Παθολογικής Ανατομικής του Πανεπιστήμιου Αθηνών και έγραψε πολλά συγγράμματα για το θέμα της ανατομίας. Πέθανε στην Αθήνα στα 1944.
Χρυσός Ευελπίδης από την Κωνσταντινούπολη, ήταν διδάκτωρ των Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών και πτυχιούχος γεωπόνος-μηχανικός της Σχολής Γκρινιόν της Γαλλίας. Έγινε καθηγητής της Αγροτικής Νομοθεσίας και Πολιτικής στην Πάντειο από τα 1924-1951 και καθηγητής της Ανώτατης Γεωπονικής Σχολής Αθηνών από το 1951. Διατέλεσε γ.γ. στο υπουργείο Γεωργίας, υπουργός Γεωργίας (1944-45). Πέθανε στα 1958.
Φαίδων Βεγλέρης από την Κωνσταντινούπολη, έγινε αριστούχος της Νομικής του Πανεπιστήμιου Μπορντώ και Παρισίων και διδάκτωρ του Πανεπιστημίου των Παρισίων Εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής της έδρας του Διοικητικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στα 1960 Κατά την περίοδο της επτάχρονης δικτατορίας (1967-1974) κατέφυγε στο Παρίσι, απ' όπου επανήλθε στην Ελλάδα μετά την πτώση της χούντας.
Γιάννης Ιμβριώτης ήταν από τις Κυδωνιές της Μ. Ασίας και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετεκπαιδεύθηκε στο Βερολίνο. Ήταν τακτικός καθηγητής της Συστηματικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από το 1935-1947, οπότε διώχθηκε για τις προοδευτικές του ιδέες. Εκλέχθηκε βουλευτής στα 1951 με την ΕΔΑ και δεν έπαψε να αγωνίζεται, ιδίως στον πνευματικό τομέα για τις προοδευτικές του ιδέες. Έγραψε πολλά βιβλία για τη ψυχολογία κλπ. Πέθανε στα 1976.
Χρυσόστομος Θεοδωρίδης από το Ναζλή της Μ. Ασίας, είναι απόφοιτος του Πρακτικού Λυκείου της Σμύρνης Κ. Γιαννίκη και πτυχιούχος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με ειδικότητα στην Ωτολαρυγγολογία. Διατέλεσε πρόεδρός της «Ενώσεως Προσφύγων Φοιτητών», και ανώτατος κρατικός λειτουργός σε νοσοκομεία, στο υπουργείο Υγιεινής, αντιστασιακός μέλος της Δ Ε. του ΕΔΕΣ, όπου για τη δράση του φυλακίσθηκε. Σήμερα είναι σύμβουλος της Οργανώσεως «Εθνική Μνημοσύνη» και σύμβουλος στο Δημόσιο Νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων. Τιμήθηκε με το χρυσό Σταύρο των Ταξιαρχών Φοίνικος (1958) και τον Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α' (1962).
Αναστ;aσιος Μυσιρλόγλου, από την Πάνορμο της Μ. Ασίας, ήταν πτυχιούχος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστήμιου Αθηνών, που μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι, με ειδικότητα στη χειρουργική Στα 1924 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής του Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Στα 1925 έγινε υπουργός Υγιεινής στην κυβέρνηση Α. Μιχαλακοπούλου. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη στα 1942
Δημοσθένης Οικονομίδης (1858-1938) ήταν από τον Πόντο Σπούδασε στο Φροντιστήριο Τραπεζούντας και στη Μεγάλη του Γένους Σχολή και ως υπότροφος στο Μόναχο και τη Λειψία. Από το 1914-1931 ήταν συντάκτης του Ιστορικού Λεξικού της Ακαδημίας και από το 1931 διευθυντής του Μεσαιωνικού Αρχείου της Ακαδημίας. Έγραψε πολλά άρθρα γλωσσικά και ιστορικά και μια «Γραμματική της Ποντιακής Διαλέκτου».
Ευαγγελίδης Τρύφωνας. Απο τα Τρίγλεια, φιλόλογος και ιστορικός συγγραφέας. Έργα του: «Ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας», «Τα Ελληνικά Σχολεία από της Αλώσεως μέχρι Καποδιστρίου», «Ιστορία του I. Καποδιστρίου, Κυβερνήτου της Ελλάδος» κ.ά.
Θεοδωρίδης Χαρ. (1883-1957). Από την Καισάρεια. Καθηγητής της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έργα του: «Η σημερινή θέση της Ψυχολογίας», «Εισαγωγή στη Φιλοσοφία», «Η θέση της φιλοσοφίας», στην εποχή μας, «Επίκουρος» κ.ά.
Γληνός Δημήτρης (1882-1943). Ήταν από τη Σμύρνη. Παιδαγωγός, κοινωνιολόγος, ουμανιστής. Έργα του: «Δημιουργικός ιστορισμός», «Γυναικείος Ανθρωπισμός», « Έθνος και Γλώσσα», «Τριλογία του Πολέμου», «Η κρίση του Δημοτικισμού». Με το ψευδώνυμο Δ. Αλέξανδρου έγραψε τα έργα: «Αι ανθρωπιστικαί σπουδαί εις την Ελλάδα», «Εισαγωγή στο Σοφιστή του Πλάτωνα» Ήταν θαρραλέος αγωνιστής, που φυλακίσθηκε κατά τη δικτατορία Μεταξά (1936-40) και τελικά κατέφυγε στα βουνά, κατά την Κατοχή.
Ανδριώτης Νικόλαος (1906-1973). Ήταν από την Ίμβρο. Καθηγητής της Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Συντάκτης του ιστορικού Λεξικού της Ακαδημίας Αθηνών. Δημοσίευσε πολλές μελέτες.
Χαριτωνίδης Χαρ. Ήταν από τη Μάκρη. Ακαδημαϊκός. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Έργα του: «Ποικίλα φιλολογικά», «Απόρρητα» κ.ά.
Δεσποτόπουλος Κωνσταντίνος (1913). Από τη Σμύρνη. Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Παρισίων. Πνεύμα προοδευτικό. για το οποίο καταδιώχτηκε στην περίοδο της δικτατορίας 1967-74.
Δεσποτόπουλος Αλέξανδρος (1913-2014). Από τη Σμύρνη. Ιστορικός. Έργα του: «Ο κυβερνήτης Καποδίστριας». «Η απελευθέρωση της Ελλάδος»
Άνθιμος Παπαδόπουλος (1878-1962). Από τον Πόντο. Ιστορικός και φιλόλογος. Ιερωμένος. Διετέλεσε διευθυντής του Ιστορικού Λεξικού της Ακαδημίας και πρόεδρος της «Επιτροπής Ποντιακών Μελετών» μετά τον θάνατο του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου, που ήταν ο ιδρυτής και ο πρώτος πρόεδρός της. Έργα του Άνθιμου Παπαδόπουλου - εκτός από τα πολυάριθμα άρθρα του στο «Αρχείον Ποντου»: «Ιστορική Γραμματική της Ποντικής Διαλέκτου», «Ιστορικόν Λεξικόν της Ποντικής Διαλέκτου», «Γραμματική των Βορείων Ιδιωμάτων» κλπ γλωσσικά.
Φωτιάδης Δημήτρης. Από τη Σμύρνη. Ιστορικός και θεατρικός συγγραφέας. Έργα του: «Μεσολόγγι», «Καραϊσκάκης», «Κανάρης», «Η Δίκη του Κολοκοτρώνη», « Όθων», «Η Έξωση του Οθωνα», «Η Επανάσταση του 21» (ιστορικά), «Μάνια Βίτροβα», «Το μαγεμένο βιολί», «Ο κόσμος ανάποδα», «Θεοδώρα», «Μακρυγιάννης», «Καραϊσκάκης» (θέατρο) κ.α.
Ακόγλου Ξενοφών. Από τα Κοτύωρα του Πόντου. Λογοτέχνης και λαογράφος. Το έργο του «Ακρίτας» βραβεύτηκε στον Καλοκαιρινό διαγωνισμό του 1945, «Λαογραφικά Κοτυώρων» (Βραβείο Ακαδημίας). Διεύθυνε το περιοδικό «Ποντιακά Χρονικά». Αξιωματικός και αγωνιστής για την απελευθέρωση του Πόντου. Πέθανε στα 1961.
Δρακουλίδης Νικόλαος (το ψευδώνυμό του στις λογοτεχνικές και άλλες εργασίες είναι Άγγελος Δόξας) γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και είναι πτυχιούχος της Ιατρικής του Πανεπιστήμιου Αθηνών, Παρισίων, και Βιέννης. Ειδικεύτηκε στη Δερματολογία και έγινε καθηγητής της Πλαστικής Ανατομίας και της διακοσμητικής φυσιογνωμίας στη Σχολή Καλών Τεχνών Είναι αυτός πού εισήγαγε τον όρο «Σεξουαλισμός» και «Σεξολογία» και έγραψε πολλά βιβλία σχετικά. Με την επιστήμη, δεν εγκαταλείπει και τη λογοτεχνία, στην οποία προσέφερε πολλά βιβλία (περίπου τριάντα). Έτυχε για τις εργασίες του πολλές τιμητικές διακρίσεις.
Κωνσταντινίδης Αριστοτέλης, από τη Ραιδεστό Θράκης, απόφοιτος της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Θεολογικής Σχολής Χάλκης. Για μορφωτικούς σκοπούς πήγε στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στη Ρώμη Διετέλεσε διακεκριμένος δικηγόρος στην Αθήνα, για τον Άρειο Πάγο. Έγραψε αξιόλογες νομικές μελέτες, που δημοσιεύθηκαν στα νομικά περιοδικά Αθηνών. Επίσης έγραψε πραγματείες για το Εκκλησιαστικό Δίκαιο στο επίσημο όργανο του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης «Ορθοδοξία» και στην εφημερίδα «Φωνή της Εκκλησίας» άρθρο για το «Παλαιοημερολογιακό ζήτημα», που ήταν κάποτε οξύ πρόβλημα, όπως και στην εφημερίδα «Προσφυγικός Κόσμος» για τρέχοντα προσφυγικά προβλήματα. Σήμερα είναι πρόεδρος του ιδρύματος «Εθνική Μνημοσύνη» και μετέχει σε πολλές οργανώσεις Θρακών και Κωνσταντινουπολιτών καθώς και σημαίνον στέλεχος πολλών κοινωφελών ιδρυμάτων.
Μυρίδης Χρυσόστομος, από τη Λιβερά του Πόντου. Έγραψε πολλές μελέτες στο «Αρχείον του Πόντου». Πέθανε στα 1954.
Ανδρόνικος Μανώλης:(1911-30 Μαρτίου 1992) . Από την Προύσσα. Καθηγητής της Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έργα του: «Αρχαίαι Επιγραφαί Βέροιας», «Ο Πλάτων και η Τέχνη», «Η Δωρική Εισβολή εις τα αρχαιολογικά ευρήματα», «Λακωνικά ανάγλυφα» κ.ά. Είναι ο επιστήμονας πού έφερε στο φως τον τάφο του Φίλιππα της Μακεδονίας, κοντά στο χωριό Βεργίνα της Βέροιας, όπου μέσα βρέθηκαν αντικείμενα εξαιρετικής αρχαιολογικής αξίας και ιστορίας, χρυσά, αργυρά, χάλκινα και σιδερένια κοσμήματα, βέλη, ακόντια κ.λπ.
Τατάκης Βασίλειος: Από την Άνδρο, αλλά μεγάλωσε στη Σμύρνη. Καθηγητής Φιλοσοφίας. Έργα του: «Το πρόβλημα της αλήθειας», «Στη χώρα των στοχασμών», «Φιλοσοφία και Επιστημη» κ.ά.
Πολυχρόνης Ενεπεκίδης από την Αμισό του Πόντου που σπούδασε Φιλολογία στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Βιέννης και Βυζαντινολογία στη Σορβόννη των Παρισίων. Έγινε τακτικός καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βιέννης στα 1960. Έγραψε πολλά ιστορικά έργα για την Επανάσταση του 1821, για τη νεώτερη Ιστορία μας και είναι ίσως ο μοναδικός που από τα αρχεία της Βιέννης συγκέντρωσε πλούσιο υλικό για την Ιστορία του Πόντου. Τα βιβλία του διαβάζονται άπληστα γιατί είναι γραμμένα σε γλαφυρό ύφος.
Οδυσσέας Λαμψίδης Από τον Πόντο. Καθηγητής, φιλόλογος, ειδικευθείς στη Βυζαντινολογία. Πρόεδρος της «Επιτροπής Ποντιακών Μελετών», θέση που κατέλαβε μετά τον θάνατο του Άνθιμου Παπαδόπουλου. Έγραψε περίπου 400 άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και εξέδωσε τις μελέτες :«Πότε ηλώθη η Τραπεζούς», «Η ποινή της τύφλωσε-ως παρά τοις Βυζαντινοίς», «Μιχαήλ του Παναρέτου, περί των Μεγάλων Κομνηνών», «Οι Έλληνες του Πόντου υπό τους Τουρκους» κλπ.
Γεώργιος Κανδήλης είναι από το Βακού του Καυκάσου, ποντιακής καταγωγής και είναι διπλωματούχος αρχιτέκτονας-μηχανικός του Πολυτεχνείου Αθηνών (1936). Διατέλεσε έκτακτος καθηγητής του Πολυτεχνείου Ζυρίχης, του Πολυτεχνείου Βιέννης, του Πανεπιστημίου Κορνέλ της Ν. Υόρκης και καθηγητής της Αρχιτεκτονικής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών των Παρισίων (1961-1976). Προσκλήθηκε στην Ελλάδα και διορίσθηκε Διευθυντής της Κτηματικής Εταιρίας του Δημοσίου (στη Γαλλία ήταν επικεφαλής δημιουργίας νέων πόλεων).
Παμπούκης Ιορδάνης από τον Πόντο. Διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Ακαδημίας Αθηνών. Έχει ασχοληθεί με την ιστορία του Ποντιακού Θεάτρου και του Θεάτρου Καραγκιόζη καθώς και με την τουρκόφωνη βιβλιογραφία.
Σ.Σ. Οι βιογραφίες με την καθαρεύουσα γράφτηκαν από τον Μ. Αναστασιάδη και τον Ορ. Λουρίδη, ενώ με την δημοτική από το έργο του Χρ. Θεοδωρίδη με μεταφορά στη Δημοτική του Γ. Λαμψίδη.
Γιώργος Λαμψίδης
(Οι πρόσφυγες του 1922)
Εκδόσεις Αδελφών Κυριακίδη
Θεσσαλονίκη 1992
Αλέξανδρος Συμεωνίδης απο τη Σμύρνη, ήταν απόφοιτος της Ευαγγελικής Σχολής της Σμύρνης και έγινε καθηγητής στην έδρα της Παθολογικής Ανατομικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εκεί μελέτησε τον καρκίνο και άρχισε τον αντικαρκινικό αγώνα ως διευθυντής του Θεαγένειου Αντικαρκινικού Ινστιτούτου. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη στα 1972.
Θεοφύλακτος Θεοφύλακτος από την Αργυρούπολη (Κιμίς-χανέ) του Πόντου ήταν απόφοιτος του Φροντιστηρίου Τραπεζούντας και πτυχιούχος των Πανεπιστημίων Αθηνών και Παρισίων. Πήρε ενεργό μέρος, με την επάνοδό του στην Τραπεζούντα, στην όλη απελευθερωτική κίνηση των Ποντίων. Μετά την καταστροφή, εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη και το 1928 επιστρατεύθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο και διορίσθηκε Διοικητής Θράκης. Ο Θεοφύλακτος ήταν γενναιόδωρος σε κάθε ποντιακή προσπάθεια και ήταν από τους ιδρυτές του «Αρχείου του Πόντου». Πεθανε στη Θεσσαλονίκη στα 1961.Γεώργιος Βαλαβάνης, από την Κερασούντα του Πόντου είναι ο ιστορικός, θα λέγαμε του Πόντου της τελευταίας δεκαετίας (1914-1924) και αυτός που με την απαράμιλλη αντικειμενικότητά του μας έδωσε τη «Σύγχρονον Γενικήν Ιστορίαν του Πόντου» (1925) και άλλα λαογραφικά έργα, που σήμερα είναι σπάνια και βρίσκονται μόνο στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Ηταν εκδότης της εφημερίδας της Κερασούντας «Αρετιάς». Πέθανε στα 1941.
Κυριάκος Τενεκίδης ή Κόκος, γεννήθηκε στη Σμύρνη από γονείς Βουρλιώτες (γιος του προύχοντα των Βρυούλων Γεωργίου Τενεκίδη), απόφοιτος της Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης και διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Παρισίων. Είχε αξιόλογη πατριωτική δράση στη περιοχή της Σμύρνης και μετείχε στην ελληνική αντιπροσωπεία στη Συνδιάσκεψη των Παρισίων, ενώ με την κατάληψη της Σμύρνης από τα ελληνικά στρατεύματα έγινε νομικός Σύμβουλος της Ύπατης Αρμοστείας και μετά την καταστροφή, έφθασε στην Αθήνα και διορίστηκε νομικός σύμβουλος της ανώτατης Επιτροπής Εφαρμογής των Συνθηκών. του υπουργείου Εξωτερικών. Πέθανε στην Αθήνα το 1945.
Γεώργιος Τενεκίδης, γιος του Κυριάκου (μοναχογιός) είναι πτυχιούχος του Πανεπιστημίου Αθηνών της Νομικής Σχολής, του Πανεπιστημίου του Αιξ της Προβηγκίας και το 1957 εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου της Παντείου και μετέχει σε διεθνείς αποστολές στους Ευρωπαϊκούς οργανισμούς των Ηνωμένων Εθνών.
Κωνσταντίνος Τρυπάνης, από τα Άδανα της Κιλικίας είναι πτυχιούχος του Πανεπιστήμιου Αθηνών της Φιλοσοφική Σχολής, του Μονάχου, του Βερολίνου, της Οξφόρδης. Στα 1947 εκλέχθηκε καθηγητής της Μεσαιωνικής και Νεωτέρας Ελληνικής Φιλολογίας και γλώσσας του Πανεπιστήμιου Οξφόρδης. Μετέσχε σε πολλά διεθνή συνέδρια και διατέλεσε υπουργός Παιδείας στην πρώτη, μεταδικτατορική κυβέρνηση του Κων. Καραμανλή (1974).
Κωνσταντίνος Μελισσηνός, από τη Μαγνησία της Μ. Ασιας, στα 1912 έγινε τακτικός καθηγητής της Παθολογικής Ανατομικής του Πανεπιστήμιου Αθηνών και έγραψε πολλά συγγράμματα για το θέμα της ανατομίας. Πέθανε στην Αθήνα στα 1944.
Χρυσός Ευελπίδης από την Κωνσταντινούπολη, ήταν διδάκτωρ των Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών και πτυχιούχος γεωπόνος-μηχανικός της Σχολής Γκρινιόν της Γαλλίας. Έγινε καθηγητής της Αγροτικής Νομοθεσίας και Πολιτικής στην Πάντειο από τα 1924-1951 και καθηγητής της Ανώτατης Γεωπονικής Σχολής Αθηνών από το 1951. Διατέλεσε γ.γ. στο υπουργείο Γεωργίας, υπουργός Γεωργίας (1944-45). Πέθανε στα 1958.
Φαίδων Βεγλέρης από την Κωνσταντινούπολη, έγινε αριστούχος της Νομικής του Πανεπιστήμιου Μπορντώ και Παρισίων και διδάκτωρ του Πανεπιστημίου των Παρισίων Εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής της έδρας του Διοικητικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στα 1960 Κατά την περίοδο της επτάχρονης δικτατορίας (1967-1974) κατέφυγε στο Παρίσι, απ' όπου επανήλθε στην Ελλάδα μετά την πτώση της χούντας.
 |
| Γιάννης Ιμβριώτης |
Χρυσόστομος Θεοδωρίδης από το Ναζλή της Μ. Ασίας, είναι απόφοιτος του Πρακτικού Λυκείου της Σμύρνης Κ. Γιαννίκη και πτυχιούχος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με ειδικότητα στην Ωτολαρυγγολογία. Διατέλεσε πρόεδρός της «Ενώσεως Προσφύγων Φοιτητών», και ανώτατος κρατικός λειτουργός σε νοσοκομεία, στο υπουργείο Υγιεινής, αντιστασιακός μέλος της Δ Ε. του ΕΔΕΣ, όπου για τη δράση του φυλακίσθηκε. Σήμερα είναι σύμβουλος της Οργανώσεως «Εθνική Μνημοσύνη» και σύμβουλος στο Δημόσιο Νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων. Τιμήθηκε με το χρυσό Σταύρο των Ταξιαρχών Φοίνικος (1958) και τον Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α' (1962).
Αναστ;aσιος Μυσιρλόγλου, από την Πάνορμο της Μ. Ασίας, ήταν πτυχιούχος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστήμιου Αθηνών, που μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι, με ειδικότητα στη χειρουργική Στα 1924 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής του Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Στα 1925 έγινε υπουργός Υγιεινής στην κυβέρνηση Α. Μιχαλακοπούλου. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη στα 1942
Δημοσθένης Οικονομίδης (1858-1938) ήταν από τον Πόντο Σπούδασε στο Φροντιστήριο Τραπεζούντας και στη Μεγάλη του Γένους Σχολή και ως υπότροφος στο Μόναχο και τη Λειψία. Από το 1914-1931 ήταν συντάκτης του Ιστορικού Λεξικού της Ακαδημίας και από το 1931 διευθυντής του Μεσαιωνικού Αρχείου της Ακαδημίας. Έγραψε πολλά άρθρα γλωσσικά και ιστορικά και μια «Γραμματική της Ποντιακής Διαλέκτου».
Ευαγγελίδης Τρύφωνας. Απο τα Τρίγλεια, φιλόλογος και ιστορικός συγγραφέας. Έργα του: «Ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας», «Τα Ελληνικά Σχολεία από της Αλώσεως μέχρι Καποδιστρίου», «Ιστορία του I. Καποδιστρίου, Κυβερνήτου της Ελλάδος» κ.ά.
Θεοδωρίδης Χαρ. (1883-1957). Από την Καισάρεια. Καθηγητής της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έργα του: «Η σημερινή θέση της Ψυχολογίας», «Εισαγωγή στη Φιλοσοφία», «Η θέση της φιλοσοφίας», στην εποχή μας, «Επίκουρος» κ.ά.
Γληνός Δημήτρης (1882-1943). Ήταν από τη Σμύρνη. Παιδαγωγός, κοινωνιολόγος, ουμανιστής. Έργα του: «Δημιουργικός ιστορισμός», «Γυναικείος Ανθρωπισμός», « Έθνος και Γλώσσα», «Τριλογία του Πολέμου», «Η κρίση του Δημοτικισμού». Με το ψευδώνυμο Δ. Αλέξανδρου έγραψε τα έργα: «Αι ανθρωπιστικαί σπουδαί εις την Ελλάδα», «Εισαγωγή στο Σοφιστή του Πλάτωνα» Ήταν θαρραλέος αγωνιστής, που φυλακίσθηκε κατά τη δικτατορία Μεταξά (1936-40) και τελικά κατέφυγε στα βουνά, κατά την Κατοχή.
Ανδριώτης Νικόλαος (1906-1973). Ήταν από την Ίμβρο. Καθηγητής της Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Συντάκτης του ιστορικού Λεξικού της Ακαδημίας Αθηνών. Δημοσίευσε πολλές μελέτες.
Χαριτωνίδης Χαρ. Ήταν από τη Μάκρη. Ακαδημαϊκός. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Έργα του: «Ποικίλα φιλολογικά», «Απόρρητα» κ.ά.
Δεσποτόπουλος Κωνσταντίνος (1913). Από τη Σμύρνη. Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Παρισίων. Πνεύμα προοδευτικό. για το οποίο καταδιώχτηκε στην περίοδο της δικτατορίας 1967-74.
Δεσποτόπουλος Αλέξανδρος (1913-2014). Από τη Σμύρνη. Ιστορικός. Έργα του: «Ο κυβερνήτης Καποδίστριας». «Η απελευθέρωση της Ελλάδος»
Άνθιμος Παπαδόπουλος (1878-1962). Από τον Πόντο. Ιστορικός και φιλόλογος. Ιερωμένος. Διετέλεσε διευθυντής του Ιστορικού Λεξικού της Ακαδημίας και πρόεδρος της «Επιτροπής Ποντιακών Μελετών» μετά τον θάνατο του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου, που ήταν ο ιδρυτής και ο πρώτος πρόεδρός της. Έργα του Άνθιμου Παπαδόπουλου - εκτός από τα πολυάριθμα άρθρα του στο «Αρχείον Ποντου»: «Ιστορική Γραμματική της Ποντικής Διαλέκτου», «Ιστορικόν Λεξικόν της Ποντικής Διαλέκτου», «Γραμματική των Βορείων Ιδιωμάτων» κλπ γλωσσικά.
Φωτιάδης Δημήτρης. Από τη Σμύρνη. Ιστορικός και θεατρικός συγγραφέας. Έργα του: «Μεσολόγγι», «Καραϊσκάκης», «Κανάρης», «Η Δίκη του Κολοκοτρώνη», « Όθων», «Η Έξωση του Οθωνα», «Η Επανάσταση του 21» (ιστορικά), «Μάνια Βίτροβα», «Το μαγεμένο βιολί», «Ο κόσμος ανάποδα», «Θεοδώρα», «Μακρυγιάννης», «Καραϊσκάκης» (θέατρο) κ.α.
 |
| Ξενοφών Άκογλου |
Δρακουλίδης Νικόλαος (το ψευδώνυμό του στις λογοτεχνικές και άλλες εργασίες είναι Άγγελος Δόξας) γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και είναι πτυχιούχος της Ιατρικής του Πανεπιστήμιου Αθηνών, Παρισίων, και Βιέννης. Ειδικεύτηκε στη Δερματολογία και έγινε καθηγητής της Πλαστικής Ανατομίας και της διακοσμητικής φυσιογνωμίας στη Σχολή Καλών Τεχνών Είναι αυτός πού εισήγαγε τον όρο «Σεξουαλισμός» και «Σεξολογία» και έγραψε πολλά βιβλία σχετικά. Με την επιστήμη, δεν εγκαταλείπει και τη λογοτεχνία, στην οποία προσέφερε πολλά βιβλία (περίπου τριάντα). Έτυχε για τις εργασίες του πολλές τιμητικές διακρίσεις.
Κωνσταντινίδης Αριστοτέλης, από τη Ραιδεστό Θράκης, απόφοιτος της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Θεολογικής Σχολής Χάλκης. Για μορφωτικούς σκοπούς πήγε στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στη Ρώμη Διετέλεσε διακεκριμένος δικηγόρος στην Αθήνα, για τον Άρειο Πάγο. Έγραψε αξιόλογες νομικές μελέτες, που δημοσιεύθηκαν στα νομικά περιοδικά Αθηνών. Επίσης έγραψε πραγματείες για το Εκκλησιαστικό Δίκαιο στο επίσημο όργανο του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης «Ορθοδοξία» και στην εφημερίδα «Φωνή της Εκκλησίας» άρθρο για το «Παλαιοημερολογιακό ζήτημα», που ήταν κάποτε οξύ πρόβλημα, όπως και στην εφημερίδα «Προσφυγικός Κόσμος» για τρέχοντα προσφυγικά προβλήματα. Σήμερα είναι πρόεδρος του ιδρύματος «Εθνική Μνημοσύνη» και μετέχει σε πολλές οργανώσεις Θρακών και Κωνσταντινουπολιτών καθώς και σημαίνον στέλεχος πολλών κοινωφελών ιδρυμάτων.
Μυρίδης Χρυσόστομος, από τη Λιβερά του Πόντου. Έγραψε πολλές μελέτες στο «Αρχείον του Πόντου». Πέθανε στα 1954.
Ανδρόνικος Μανώλης:(1911-30 Μαρτίου 1992) . Από την Προύσσα. Καθηγητής της Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έργα του: «Αρχαίαι Επιγραφαί Βέροιας», «Ο Πλάτων και η Τέχνη», «Η Δωρική Εισβολή εις τα αρχαιολογικά ευρήματα», «Λακωνικά ανάγλυφα» κ.ά. Είναι ο επιστήμονας πού έφερε στο φως τον τάφο του Φίλιππα της Μακεδονίας, κοντά στο χωριό Βεργίνα της Βέροιας, όπου μέσα βρέθηκαν αντικείμενα εξαιρετικής αρχαιολογικής αξίας και ιστορίας, χρυσά, αργυρά, χάλκινα και σιδερένια κοσμήματα, βέλη, ακόντια κ.λπ.
Τατάκης Βασίλειος: Από την Άνδρο, αλλά μεγάλωσε στη Σμύρνη. Καθηγητής Φιλοσοφίας. Έργα του: «Το πρόβλημα της αλήθειας», «Στη χώρα των στοχασμών», «Φιλοσοφία και Επιστημη» κ.ά.
Πολυχρόνης Ενεπεκίδης από την Αμισό του Πόντου που σπούδασε Φιλολογία στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Βιέννης και Βυζαντινολογία στη Σορβόννη των Παρισίων. Έγινε τακτικός καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βιέννης στα 1960. Έγραψε πολλά ιστορικά έργα για την Επανάσταση του 1821, για τη νεώτερη Ιστορία μας και είναι ίσως ο μοναδικός που από τα αρχεία της Βιέννης συγκέντρωσε πλούσιο υλικό για την Ιστορία του Πόντου. Τα βιβλία του διαβάζονται άπληστα γιατί είναι γραμμένα σε γλαφυρό ύφος.Οδυσσέας Λαμψίδης Από τον Πόντο. Καθηγητής, φιλόλογος, ειδικευθείς στη Βυζαντινολογία. Πρόεδρος της «Επιτροπής Ποντιακών Μελετών», θέση που κατέλαβε μετά τον θάνατο του Άνθιμου Παπαδόπουλου. Έγραψε περίπου 400 άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και εξέδωσε τις μελέτες :«Πότε ηλώθη η Τραπεζούς», «Η ποινή της τύφλωσε-ως παρά τοις Βυζαντινοίς», «Μιχαήλ του Παναρέτου, περί των Μεγάλων Κομνηνών», «Οι Έλληνες του Πόντου υπό τους Τουρκους» κλπ.
Γεώργιος Κανδήλης είναι από το Βακού του Καυκάσου, ποντιακής καταγωγής και είναι διπλωματούχος αρχιτέκτονας-μηχανικός του Πολυτεχνείου Αθηνών (1936). Διατέλεσε έκτακτος καθηγητής του Πολυτεχνείου Ζυρίχης, του Πολυτεχνείου Βιέννης, του Πανεπιστημίου Κορνέλ της Ν. Υόρκης και καθηγητής της Αρχιτεκτονικής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών των Παρισίων (1961-1976). Προσκλήθηκε στην Ελλάδα και διορίσθηκε Διευθυντής της Κτηματικής Εταιρίας του Δημοσίου (στη Γαλλία ήταν επικεφαλής δημιουργίας νέων πόλεων).
Παμπούκης Ιορδάνης από τον Πόντο. Διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Ακαδημίας Αθηνών. Έχει ασχοληθεί με την ιστορία του Ποντιακού Θεάτρου και του Θεάτρου Καραγκιόζη καθώς και με την τουρκόφωνη βιβλιογραφία.
Σ.Σ. Οι βιογραφίες με την καθαρεύουσα γράφτηκαν από τον Μ. Αναστασιάδη και τον Ορ. Λουρίδη, ενώ με την δημοτική από το έργο του Χρ. Θεοδωρίδη με μεταφορά στη Δημοτική του Γ. Λαμψίδη.
Γιώργος Λαμψίδης
(Οι πρόσφυγες του 1922)
Εκδόσεις Αδελφών Κυριακίδη
Θεσσαλονίκη 1992
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου