ΜΑΓΔΑΣ ΠΕΝΤΑΖΗ

Η Μάγδα Πενταζή (Καμπουρίδου) τραγούδησε την κακή της τύχη, γιατί ο άντρας της μετά τον γάμο τους έφυγε για την Αμερική και δεν ξαναγύρισε.

(Απόσπασμα)

Τ’ αρνί μ’ έπήεν ’ς σή χαράν και μαναχέσσα ’πέμ’να,

 έκάτσα ως το μεσανύχτ’ κι όγώ ατό ένέμ’να.

Άρ’ άτότες έγροίκ’σα, ντό κι θα χαρεντερίζ’ ’με,

 άκόμαν, είπα, κι έτονε κ' έρχίνεσεν κλαινίζ’ με.

’Σ σή κυρού μ’ έμ’ χιλόρφανη, όγώ ζατί κι έχάρα,

 έντρισα για να χαίρουμαι και άλλο χείρ’ έβλάβα.

Εφτάχρονα ένέμ’να ’σε, αρνί μ’ σουμαδεμέντσα, 

πέντε χρόνα έγέντονε ας σ’ είμαι άντρισμέντσα,

 εφτά και πέντε δώδεκα, όγώ ’σέν’ αναμένω,

 στείλο ’με το χωρισμοχάρτ’ κι ας πάγω ’γώ δαβαίνω.

Στείλο ’με το χωρισμοχάρτ’ και ας αποφασίζω,

 κι εσύ αν θέλτς ύπάντρεψον, όγώ άλλο κι άντρίζω.

Έπαίρες ’με ας σή κυρού μ’, έγκες τη μάννα σ’ δούλαν,

 το κρίμα μ’ να γίνεται όφίδ’, τυλίεται ς’σή γούλα σ’!

(Σε γάμο πάει η αγάπη μου κι έμεινα μοναχή,

 κάθισα ως τα μεσάνυχτα για να τον περιμένω.

 Από τότε κατάλαβα χαρά δεν θα μου δώσει,

 ακόμα τώρα ήτανε και μ’ έκανε να κλαίω.

Στο πατρικό μου ορφανή, δεν χάρηκα καθόλου,

παντρεύτηκα για να χαρώ, χειρότερα τα βρήκα.

 Εφτά χρόνια περίμενα εγώ αρραβωνιασμένη, 

πέντε χρόνια συμπλήρωσαν που είμαι παντρεμένη, 

εφτά και πέντε δώδεκα, έχω που περιμένω, 

στείλε με διαζύγιο απ’ το σπίτι να φύγω.

Στείλε με διαζύγιο να κόψω την ελπίδα,

 εσύ αν θες να παντρευτείς, εγώ δεν θα το κάνω.

Μ’ έφερες απ’ το σπίτι μου, στη μάνα σου για δούλα,

 φίδι η αμαρτία μου, γύρω απ’ το λαιμό σου).