Η απάντηση λοιπόν στο εύλογο αυτό ερώτημα θα είναι λιτή και με αδρά χαρακτηριστικά. Τέσσερεις λόγοι που θα παρατεθούν, φρονούμε ότι καλύπτουν κάθε απορία και αμφισβήτηση:
1. Θα αναφερθούμε σε μια επιγραφή της αρχαιότητος που βρέθηκε πρόσφατα στην πόλη της Σινώπης του Πόντου, στην οποία αναφέρεται: "Κοινόν Πόντου Καπαδοκίας - Μακεδονίας" που δείχνει ξεκάθαρα την επικοινωνία του ελληνισμού Μακεδονίας και του Πόντου.
2. Από τον Πόντο μετά την άλωση της Τραπεζούντας (1461) καταφθάνουν στη Μακεδονία πρόσφυγες και ίχνη αυτών των πληθυσμών απαντούμε και μέχρι σήμερα, αλλά ακόμα και τοπωνύμια, υδρονύμια, ονόματα κλπ.
3. Στο μακεδονικό αγώνα πήραν μέρος σπουδαίες μορφές του ποντιακού ελληνισμού, όπως ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Φώτιος Καλπίδης, ο Μητροπολίτης Γρεβενών Αγαθάγγελος Λαζαρίδης (Αιμιλιανός) Γρεβενών, που θυσιάστηκαν για τη Μακεδονία, ο στρατηγός και βουλευτής Νεόκοσμος Γρηγοριάδης, ο Ναύαρχος και αρχηγός του στόλου, Γερουσιαστής και βουλευτής Κακουλίδης κ.ά.
4. Το μεγαλύτερο μέρος του προσφυγικού ελληνισμού που έφτασε στην Ελλάδα
μετά τη συνθήκη της Λωζάνης του 1923, εγκαταστάθηκε στη Μακεδονία όπου οι ελληνικοί πληθυσμοί μέχρι τότε έφταναν μόνο στο 42%. Το θλιβερό φαινόμενο της παραχάραξης της ιστορικής αλήθειας από ορισμένους γειτονικούς λαούς, που πρωτοεμφανίστηκαν στους χώρους όπου κατοικούν σήμερα μόλις στον πρώιμο Μεσαίωνα, αμφισβητώντας την ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων, αποτελεί παραβίαση κάθε ηθικού και δικαίου και είναι καταδικασμένη.
Μακεδονία - Μακεδονικό πρόβλημα - Σχέσεις αρχαίων Μακεδόνων και αρχαίων Ελλήνων του Πόντου με την επιγραφή: "Κοινόν Πόντου Καπαδοκίας - Μακεδονίας".
Ας μη λησμονούμε ότι οι Έλληνες, ιδιαίτερα οι Μακεδόνες, έχουν την πλουσιότερη παράδοση στην τέχνη του πολέμου ακόμα από την αρχαιότητα και την τέχνη τους αυτή θα τη χρησιμοποιήσουν, αν χρειαστεί, και οι σύγχρονοι Μακεδόνες.
Οι σλάβοι του νεαρού ομόσπονδου κράτους των Σκοπίων, κυβερνήθηκαν κατά καιρούς από τους Βυζαντινούς, από τους Βουλγάρους, από τους Σέρβους και από τους Τούρκους και μόνο σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα της ηγεμονίας του Βούλγαρου Τσάρου Σαμουήλ, απέκτησαν δικό τους κράτος και νομική υπόσταση και ποτέ άλλοτε.
Σε αντιπαράθεση των γεγονότων αυτών για τους σλάβους οι αρχαίοι Μακεδόνες ανήκαν σε αρχαία ελληνικά φύλα, όπως και οι Ίωνες, Αιολείς και Δωριείς. Από την αρχική τους κοιτίδα, τη δυτική Μακεδονία, απλώθηκαν προς τις βόρειες και ανατολικές περιοχές και ίδρυσαν το αρχαίο μακεδονικό κράτος, όπως αναφέρεται αυτό από τους αρχαίους ιστορικούς και γεωγράφους. Η γλώσσα των Μακεδόνων ήταν απόλυτα συγγενής με την αρχαία ελληνική, ενώ από τον 5ο π.Χ. αιώνα, επίσημη γλώσσα των Μακεδόνων έγινε η αττική διάλεκτος.
Σ' αυτή τη γλώσσα μορφώθηκαν οι Μακεδόνες με το Μέγα Αλέξανδρο και στη γλώσσα αυτή γράφτηκαν όλα τα κείμενα και οι συμφωνίες και οι συμβάσεις με άλλους λαούς, όπως π.χ. με τους Πέρσες, τους Καρχηδόνιους, καθώς και με τα άλλα κράτη - πόλεις της Ελλάδος.
Τέλος με τη γλώσσα αυτή, την καθαρά ελληνική, μεταλαμπαδεύτηκε ο ελληνικός πολιτισμός σε ολόκληρο τον κόσμο.
1. Θα αναφερθούμε σε μια επιγραφή της αρχαιότητος που βρέθηκε πρόσφατα στην πόλη της Σινώπης του Πόντου, στην οποία αναφέρεται: "Κοινόν Πόντου Καπαδοκίας - Μακεδονίας" που δείχνει ξεκάθαρα την επικοινωνία του ελληνισμού Μακεδονίας και του Πόντου.
 |
| Τραπεζούντα (Φροντιστήριο) |
2. Από τον Πόντο μετά την άλωση της Τραπεζούντας (1461) καταφθάνουν στη Μακεδονία πρόσφυγες και ίχνη αυτών των πληθυσμών απαντούμε και μέχρι σήμερα, αλλά ακόμα και τοπωνύμια, υδρονύμια, ονόματα κλπ.
3. Στο μακεδονικό αγώνα πήραν μέρος σπουδαίες μορφές του ποντιακού ελληνισμού, όπως ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Φώτιος Καλπίδης, ο Μητροπολίτης Γρεβενών Αγαθάγγελος Λαζαρίδης (Αιμιλιανός) Γρεβενών, που θυσιάστηκαν για τη Μακεδονία, ο στρατηγός και βουλευτής Νεόκοσμος Γρηγοριάδης, ο Ναύαρχος και αρχηγός του στόλου, Γερουσιαστής και βουλευτής Κακουλίδης κ.ά.
4. Το μεγαλύτερο μέρος του προσφυγικού ελληνισμού που έφτασε στην Ελλάδα
μετά τη συνθήκη της Λωζάνης του 1923, εγκαταστάθηκε στη Μακεδονία όπου οι ελληνικοί πληθυσμοί μέχρι τότε έφταναν μόνο στο 42%. Το θλιβερό φαινόμενο της παραχάραξης της ιστορικής αλήθειας από ορισμένους γειτονικούς λαούς, που πρωτοεμφανίστηκαν στους χώρους όπου κατοικούν σήμερα μόλις στον πρώιμο Μεσαίωνα, αμφισβητώντας την ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων, αποτελεί παραβίαση κάθε ηθικού και δικαίου και είναι καταδικασμένη.
Μακεδονία - Μακεδονικό πρόβλημα - Σχέσεις αρχαίων Μακεδόνων και αρχαίων Ελλήνων του Πόντου με την επιγραφή: "Κοινόν Πόντου Καπαδοκίας - Μακεδονίας".
Ας μη λησμονούμε ότι οι Έλληνες, ιδιαίτερα οι Μακεδόνες, έχουν την πλουσιότερη παράδοση στην τέχνη του πολέμου ακόμα από την αρχαιότητα και την τέχνη τους αυτή θα τη χρησιμοποιήσουν, αν χρειαστεί, και οι σύγχρονοι Μακεδόνες.
Οι σλάβοι του νεαρού ομόσπονδου κράτους των Σκοπίων, κυβερνήθηκαν κατά καιρούς από τους Βυζαντινούς, από τους Βουλγάρους, από τους Σέρβους και από τους Τούρκους και μόνο σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα της ηγεμονίας του Βούλγαρου Τσάρου Σαμουήλ, απέκτησαν δικό τους κράτος και νομική υπόσταση και ποτέ άλλοτε.
Σε αντιπαράθεση των γεγονότων αυτών για τους σλάβους οι αρχαίοι Μακεδόνες ανήκαν σε αρχαία ελληνικά φύλα, όπως και οι Ίωνες, Αιολείς και Δωριείς. Από την αρχική τους κοιτίδα, τη δυτική Μακεδονία, απλώθηκαν προς τις βόρειες και ανατολικές περιοχές και ίδρυσαν το αρχαίο μακεδονικό κράτος, όπως αναφέρεται αυτό από τους αρχαίους ιστορικούς και γεωγράφους. Η γλώσσα των Μακεδόνων ήταν απόλυτα συγγενής με την αρχαία ελληνική, ενώ από τον 5ο π.Χ. αιώνα, επίσημη γλώσσα των Μακεδόνων έγινε η αττική διάλεκτος.
Σ' αυτή τη γλώσσα μορφώθηκαν οι Μακεδόνες με το Μέγα Αλέξανδρο και στη γλώσσα αυτή γράφτηκαν όλα τα κείμενα και οι συμφωνίες και οι συμβάσεις με άλλους λαούς, όπως π.χ. με τους Πέρσες, τους Καρχηδόνιους, καθώς και με τα άλλα κράτη - πόλεις της Ελλάδος.
Τέλος με τη γλώσσα αυτή, την καθαρά ελληνική, μεταλαμπαδεύτηκε ο ελληνικός πολιτισμός σε ολόκληρο τον κόσμο.
 |
| Αριστοτέλης
Αν σήμερα ο Αριστοτέλης, ο δάσκαλος του Μεγάλου Αλέξανδρου, είχε τη δυνατότητα να ακούσει τη δήθεν "μακεδονική" γλώσσα δηλ. τη σλαβική αυτή διάλεκτο, που μιλούν οι δήθεν απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων, δηλαδή οι "Μακεδόνες" των Σκοπίων, θα έδινε ασφαλώς την εντολή να αφανιστεί το γένος αυτό που παραποιεί τόσο βάναυσα την αλήθεια.
Είναι γνωστό στον κάθε μελετητή πως το γλωσσικό ιδίωμα που καλλιεργείται στα Σκόπια αποτελεί ένα μείγμα σερβικής και βουλγαρικής γλώσσας, με στοιχεία ρωμαϊκά, τουρκικά, αλβανικά και βέβαια και ελληνικά, που δεν έχει ούτε δικό του χαρακτήρα, ούτε εθνολογική και ιστορική προέλευση. Μόνο "μακεδονική" δεν είναι η γλώσσα αυτή και μόνο "Μακεδόνες" δεν είναι οι επίδοξοι κληρονόμοι της έννοιας του "γεωγραφικού χώρου" που λέγεται Μακεδονία.
Το σλαβικό αυτό ιδίωμα που μιλιούνταν στον 9ο - 10ο αιώνα μ.Χ. στη βόρεια Μακεδονία είναι αυτό που μετέφρασαν την Αγία Γραφή οι δάσκαλοι των σλάβων οι Θεσσαλονικείς Κύριλλος και Μεθόδιος, ιερείς του Πατριαρχείου και ελληνικής καταγωγής.
Για το όνομα Μακεδονία, οι νεοφώτιστοι ψευτοδιανοούμενοι του κράτους των Σκοπίων, αναφέρουν, ότι υπήρχε στην αρχαιότητα ένα κράτος που ανήκε στους αρχαίους Μακεδόνες.
Αποσιωπούν όμως πως το όνομα αυτό είναι καθαρά ελληνικό και το επίθετο Μακεδόνας που προέρχεται από το ομηρικό Μακεδνός (που σημαίνει ψηλός) από το μάκος (σήμερα μήκος). Μακεδνοί εξάλλου ονομάζονταν όλοι οι Δωριείς, όταν ζούσαν στην Πίνδο, πριν από την κάθοδο τους.
Ακόμα αναφέρουν πως στους χώρους της σημερινής Μακεδονίας κατά τους ρωμαϊκούς, βυζαντινούς χρόνους και την περίοδο της τουρκοκρατίας κινούνταν διάφορες φυλές Θρακοϊλλυριοί, Σλάβοι, Αρβανίτες, Βλάχοι και άλλοι εκτός από Έλληνες που δεν υπάρχουν πουθενά.
Ας είναι βέβαιοι οι επίδοξοι σύγχρονοι ιμπεριαλιστές πως η εκστρατεία του μεγάλου τέκνου της μακεδονικής γης, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στην Ασία και την Αφρική και τα διδάγματα τόσο τα δικά του όσο και των διαδόχων του, που ίδρυσαν τα κατοπινά ελληνικά κράτη, δημιούργησαν για πρώτη φορά στην ιστορία ένα οικουμενικό κίνημα που κατάργησε τις φυλές και τις εθνικότητες και έφερε τους λαούς τον ένα κοντά στον άλλο κι έτσι διαδόθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο τα ιδεώδη της ελληνικής παιδείας (όχι της σκοπιανής) που αποτελούν σήμερα το βάθρο κάθε ανθρώπινης πολιτισμένης κοινωνίας και σκέψης.
Η προσπάθεια παλιών και σύγχρονων νοθευτών της αλήθειας, θα βρει πάντοτε αντιμέτωπους πότε τα παλικάρια των Μακεδονομάχων και πότε τους μαχητές ήρωες των βαλκανικών πολέμων, πότε τους ήρωες του έπους των αλβανικών βουνών, πότε τα παλικάρια της Εθνικής Αντίστασης 1941-44. Ένα είναι βέβαιο, ότι οι Έλληνες που αποτελούν σήμερα μια γρανίτινη δικαϊκή ενότητα, δε θα αφήσουν ποτέ ανυπεράσπιστα τα σύνορα τους, από οποιονδήποτε και αν κινδυνεύουν. Συνοψίζοντας λοιπόν: "Μακεδονία" είναι η χώρα στην οποία έδωσαν το όνομά τους οι Μακεδόνες από την Πίνδο ως το Νέστο και από τον Όλυμπο ως την Πελαγονία. Τίποτε περισσότερο, τίποτε αρχαιότερο από την εποχή του σιδήρου. Τίποτε νεότερο από το 300 μ.Χ. περίπου.
Και οι Μακεδόνες είναι κατ' εξοχήν αυτοί που με το Φίλιππο Β' βασιλιά τους, ένωσαν την Ελλάδα, που με το Μέγα Αλέξανδρο δημιούργησαν ένα ενιαίο ιστορικό πεδίο του ελληνισμού, το οποίο ευκόλυνε τη διάδοση του χριστιανισμού και σ' αυτό το κράτος της Ρώμης (της παλιάς και της νέας Ρώμης) και έθρεψε τις ρίζες του πολιτισμού στο δυτικό κόσμο . Για τη Μακεδονία, την εύανδρο αυτή μάνα γη, που έσπειρε τις ιδέες του μεγάλου σταγειρίτη στα πέρατα της οικουμένης δεν πολέμησαν μόνο οι Έλληνες της Μακεδονίας και της λοιπής χέρσο Ελλάδας, αλλά και αλλοεθνείς ακόμα πολέμησαν για την ανεξαρτησία της όπως λ.χ. ο Τούρκος Ραχμή μπέης που ήταν ένθερμος φιλέλληνας μυήθηκε στο μακεδονικό αγώνα από το δικηγόρο Μάρκο Θεοδωρίδη και έτσι πρόσφερε ο Ραχμή μπέης αδίστακτα τις υπηρεσίες του και τα τσιφλίκια του στο μακεδονικό αγώνα.
|
 |
| ΠΑΤΜΟΣ |
Προσφυγή και εγκατάσταση Ελλήνων του Πόντου στη Μακεδονία και Θράκη, αμέσως με την κατάλυση της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας το έτος 1461.
Στην Πάτμο ιδιαίτερα υπήρχε ανθούσα παροικία Ελλήνων από τον Πόντο, μέχρις ότου βρήκαν τρόπους και πόρους για την επιβίωση τους. Ίχνη από τις οικογένειες αυτές απαντούμε ακόμα και σήμερα όπως γλωσσικά και πατρωνυμικά τόσο στη Θράκη όσο και στη Μακεδονία, την Πελοπόννησο και αλλού. Για παράδειγμα αναφέρουμε εδώ την εγκατάσταση οικογένειας των Σαππών από Σάπανα Χαμψή Κοϊ της περιοχής Τραπεζούντας.
Από την περιοχή Σούζης - Χαμψή Κοϊ 250 οικογένειες κατέφυγαν με πλοιάρια στη Ρωμυλία όπου αποτέλεσαν ξεχωριστή κοινότητα για αιώνες ολόκληρους και κράτησαν το ελληνικό τους φρόνημα με πείσμα και φανατισμό.
Το 1860 μόλις χαλάρωσαν λίγο τα δεσμά της σκλαβιάς έστειλαν πλοίο στην Τραπεζούντα και μετέφεραν 250 σάκους χώμα από το προγονικό έδαφος, δηλαδή από το Καπήκιοϊ και κάλυψαν μ' αυτό τα οστά και τη σκόνη των λειψάνων των προγόνων τους.
Συμμετοχή προσωπικοτήτων του ποντιακού ελληνισμού στο μακεδονικό αγώνα 1903-1908.
Στο μακεδονικό αγώνα ο ποντιακός ελληνισμός στέλνει επίλεκτα τέκνα του, όπως τον Φώτιο Καλπίδη Μητροπολίτη Κορυτσάς, Αγαθάγγελο Λαζαρίδη Μητροπολίτη Γρεβενών, το στρατηγό Γερουσιαστή και συγγραφέα Νεόκοσμο Γρηγοριάδη, το Ναύαρχο Γερουσιαστή και βουλευτή Κακουλίδη Γεώργιο κ.ά..
Είναι γνωστό ότι στα χρόνια 1903-1908 οι Βούλγαροι κομιτατζήδες επιδίδονται σε ένα όργιο πράξεων βανδαλισμού σε βάρος των πληθυσμών της Μακεδονίας. Οι Έλληνες μακεδονομάχοι διεξάγουν διμέτωπο αγώνα τόσο εναντίον των Βουλγάρων που είναι πράκτορες της ανθελληνικής προπαγάνδας, άλλο τόσο και εναντίον των Τούρκων.
Κρήτες, Λάκωνες, Θεσσαλοί, Ηπειρώτες, όλοι οι Έλληνες αγκαλιασμένοι με τους Μακεδόνες πολέμησαν σα γίγαντες και έγιναν πραγματικοί σωτήρες της Μακεδονίας. Ο ελληνισμός του Πόντου δεν απουσιάζει. Δίνει κι αυτός το μεγάλο παρόν με διακεκριμένα τέκνα του. Κι αυτοί είναι: 1) Ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Φώτιος Καλπίδης που μαρτυρεί δηλ. εκτελείται δολοφονικά το 1906 στα χώματα της Μακεδονίας για τη Μακεδονία.
2) Ο Μητροπολίτης Γρεβενών "ο λεγόμενος Αιμιλιανός Γρεβενών, που κατά τον πρόξενο Κορομηλά, από την άνοιξη του 1904 γίνεται η ψυχή της προπαρασκευής προς ένοπλον άμυναν".
Στις 11 Οκτωβρίου του 1914 δολοφονείται άνανδρα ο Αγαθάγγελος Λαζαρίδης ο λεγόμενος Αιμιλιανός Γρεβενών και οι Μακεδόνες και η δυτική Μακεδονία θα θυμούνται αιώνια το φλογερό πατριώτη και ιεράρχη που μαρτύρησε για την ελευθερία τους.
3) Τον γνωστό σε όλους Νεόκοσμο Γρηγοριάδη στρατιωτικό , πολιτικό συγγραφέα και φλογερό πατριώτη από την Αμισό του πόντου που στις 15 Σεπτεμβρίου 1904 , στο σπίτι του Σιβένα ή Παπασιβένα στην Έδεσσα αναγορεύεται ως ουσιαστικός αρχηγός όλου του Μακεδονικού αγώνα με το ψευδώνυμο Ανδρόνικος.
Τέλος, θα αναφερθούμε στο μεγάλο Ναύαρχο Κακουλίδη με προέλευση των γονιών του από την Κερασούντα του Πόντου, που στα χρόνια 1903-1906 όργωνε στην κυριολεξία με ειδικές αποστολές ολόκληρη τη Μακεδονία και μέχρι τη Σόφια, για τη διατήρηση του φρονήματος του ελληνισμού, πότε σαν συνοδός ξένων επισήμων αποστολών και πότε με μικρό ανταρτικό σώμα.
Διετέλεσε αρχηγός του ελληνικού στόλου, πρεσβευτής της χώρας μας, καθώς και γερουσιαστής και βουλευτής.
Συμβολή των Ελλήνων του Πόντου και της Ιωνίας ως προσφύγων, στην έννοια της δικαϊκής ενότητας της Ελλάδος.
Με την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών 1.500.000 Έλληνες κατέκλυσαν τη μικρή και κατεστραμμένη από τους πολέμους Ελλάδα. Έναντι του αριθμού αυτού η Τουρκία δέχθηκε 475.000 περίπου μουσουλμάνους από την Ελλάδα.
Όμως η "εποποιία", γιατί πράγματι για εποποιία πρόκειται, για την εγκατάσταση και αποκατάσταση 1.500.000 προσφύγων είναι κάτι το πρωτοφανές στα ιστορικά δεδομένα: Αναλογικά, είναι ωσάν να μεταναστεύσουν σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής 50.000.000 ψυχές. Η εθνολογική αλλοίωση και αλλαγή υπήρξε έντονη σε όλη τη χώρα, όμως πιο έντονη ήταν εδώ στη Μακεδονία. Τα έτη 1912 και 1926 οι πληθυσμοί στη Μακεδονία ήταν αντίστοιχα:
1912 1926
Έλληνες 513.000 δηλ. 42,60% - 1.341 88,80%
Μουσουλμάνοι 475.000 δηλ. 39,40% - 2.000 0,10%
Σλαβόφωνοι 119.000 δηλ. 9,90% - 77.000 5,10%
Διάφοροι 98.000 (Εβραίοι) 8,10% - 91.000 6,00%
Σύνολο 1.205.000 κλπ. 100% - 1,511.000100%
Το προσφυγικό πρόβλημα βέβαια στην Ελλάδα δεν ήταν νέο είχε παρουσιαστεί από την εποχή των βαλκανικών πολέμων και μέχρι τη συνθήκη της Λωζάνης ήδη είχαν φτάσει στην Ελλάδα 150.000 περίπου άτομα από τη Ρωσία, τα Βαλκάνια και την Τουρκία.
Είχαν φύγει στο ίδιο διάστημα και πολλοί Τούρκοι, κυρίως όμως μετά τη Συνθήκη του Νειγύ το έτος 1919, οπότε δεν υπάρχουν πια Σλάβοι στην Ελλάδα και κάθε αντίθετη άποψη αποτελεί επινόηση ανιστόρητων και με ρευστή συνείδηση ατόμων.
Αχιλλέα Στεφάνου Ανθεμίδη
Διδάκτορα Νομικής του Πανεπιστήμιου του Gottingen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου