Μετά την άλωση της Τραπεζούντας, η Κερασούντα και οι φρουρές του εσωτερικού διατήρησαν την ελευθερία τους για αρκετό ακόμα χρονικό διάστημα, εκτός βέβαια από μερικά χωριά και φρούρια οχυρά σε δυσπρόσιτες περιοχές που η καθυπόταξή τους έγινε ύστερα από δεκαετηρίδες.
Ο Μωάμεθ, μόλις έγινε κύριος της πρωτεύουσας του κράτους έμεινε πάνω από ένα χρόνο στην Τραπεζούντα για να απολαύσει τα κατακτηθέντα και να συμπληρώσει τις κατακτήσεις του.
Πριν όμως συμπληρώσει το έργο του αναγκάσθηκε να ξαναγυρίσει στην Κωνσταντινούπολη, για να μεριμνήσει για την παγίωση του κράτους του πάνω στις εκτεταμένες κτήσεις του, να διοργανώσει τη διοίκηση και να παρασκευάσει νέες εκστρατείες κατά του άρχοντα του Καραμάν και του ηγεμόνα της Μεσοποταμίας Ουζούν Χασάν. Για τη συμπλήρωση της κατακτήσεως στις υπόλοιπες περιοχές του Πόντου άφησε τη μέριμνα στον πρώτο έπαρχο της Τραπεζούντας τον Χιτήρ Μπέγην.
Ο Μωάμεθ, μόλις έγινε κύριος της πρωτεύουσας του κράτους έμεινε πάνω από ένα χρόνο στην Τραπεζούντα για να απολαύσει τα κατακτηθέντα και να συμπληρώσει τις κατακτήσεις του.
Πριν όμως συμπληρώσει το έργο του αναγκάσθηκε να ξαναγυρίσει στην Κωνσταντινούπολη, για να μεριμνήσει για την παγίωση του κράτους του πάνω στις εκτεταμένες κτήσεις του, να διοργανώσει τη διοίκηση και να παρασκευάσει νέες εκστρατείες κατά του άρχοντα του Καραμάν και του ηγεμόνα της Μεσοποταμίας Ουζούν Χασάν. Για τη συμπλήρωση της κατακτήσεως στις υπόλοιπες περιοχές του Πόντου άφησε τη μέριμνα στον πρώτο έπαρχο της Τραπεζούντας τον Χιτήρ Μπέγην.
 |
| Κερασούντα |
Από τις φρουρές του εσωτερικού τη μεγαλύτερη αντίσταση έδειξαν οι φρουρές της Ματσούκας, που από μεν την παραλία προστατεύονταν από δυσπρόσιτες ανόδους, από πυκνά δάση και απότομα φαράγγια, ενώ από το εσωτερικό από τα φυσικά τους οχυρά της κορυφογραμμής του παρύαδρου, που σαν τείχος τριγυρίζει την ενδοχώρα ολόκληρη από το νότο και από τα δυτικά προς τα ανατολικά, ενώ αφήνει μόνο μικρές διόδους.
Στα οροπέδια της κορυφογραμμής αυτής πλάτους μέχρι δέκα χιλιομέτρων και σε μερικά σημεία ύψους από τη θάλασσα 2000 -3000 μέτρων των κοινώς λεγομένων " Παρχαρίων", οι φρουρές και όσοι κατέφυγαν εκεί από τα παράλια εξακολούθησαν να αντιστέκονται και να υπεραμύνονται για την ίδια την ελευθερία τους για πολλές ακόμα δεκαετηρίδες, κι αυτό σήμαινε, πως τα μάτια των υποδούλων Ελλήνων ήταν στραμμένα προς τις ελεύθερες αυτές περιοχές, κρυφές ή και φανερές που ήταν οι ελπίδες των ραγιάδων.
Τόση ήταν η ανδρεία των πολεμιστών και τόση η φήμη των περιοχών αυτών, ώστε η περιφέρεια αυτή να αποκαλείται από τους υποδουλωμένους "Ρωμανία" δηλ. Ρωμιοσύνη, δηλ. Ελλάδα, όπως μαρτυρούν ιστορικές αλλά και τουρκικές πηγές, καθώς και δραματικά τραγούδια του Πόντου που σώθηκαν ευτυχώς μέχρι τις μέρες μας.
Αχιλλέας Στεφάνου Ανθεμίδης
Διδακτορα Nομικης του Πανεπιστημιου του Gottingen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου