 |
| Μαρία Γιαλαμά(1897-1952) |
την άσκεμον κανείς 'κί θέλ', υβρίζ'νε όλ’ τον κύρ'ν άτ'ς.
( Όλοι αγαπούν την όμορφη, της κάνουν το χατίρι
δεν θέλουνε την άσκημη, της βρίζουνε τον κύρη).
Έμορφος εμπαίν' 'ς σον χορόν, άμον χαραδοξία,
άσκεμος εμπαίν' 'ς σόν χορόν, άμον χολοσπασία
(Όμορφη μπαίνει στο χορό, ωσάν χαρά και λάμψη,
η άσχημη μπαίνει στο χορό, μας πρήζει το συκώτι).
Άστρα τον φέγγον 'πέτ' άτον τον κόπον άτ' μη χάνει,
τ' εμόν τ' αρνίν παντέμορφον, τον τόπον άτ' πϊάνει
(Άστρα πέστε του φεγγαριού τον κόπο του μη χάνει,
η αγάπη μου πανέμορφη, τη θέση του θα πάρει).
Αρνόπο μ' εμορφάδα σου κι άφήν' με νά κοιμούμαι,
αν κι θα 'ίνεσαι τ' έμόν, θαρρώ θα παλαλούμαι.
(Αρνί μου η ομορφάδα σου δεν μ' αφήνει να κοιμηθώ,
αν δεν γενείς δική μου, θαρρώ θα τρελαθώ).
Santeos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου