Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015

Ο Ζωντανός Πόντος

Μέρος της ομιλίας στην παρουσίαση του έργου του π. Νικολάου Κυνηγόπουλου στην Ξάνθη

Η παρουσία των Ελλήνων στον Πόντο, αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας αυτής της περιοχής, ενώ η επιρροή των Ελλήνων, η συμβολή τους στο εμπόριο, την παιδεία, τον πολιτισμό σε διάφορες ιστορικές περιόδους είναι καθοριστικές.
Μετά την κατάκτηση της περιοχής από τους Οθωμανούς, η επιρροή των Ελλήνων και η συμβολή τους απειλήθηκαν. Το σύστημα εξουσίας, οι διακρίσεις, οι συνθήκες οικονομικής και πολιτικής ζωής απείλησαν τη συνέχεια των Ελλήνων στην περιοχή.
 Οι πρώτες μεταναστεύσεις των Ελλήνων του Πόντου κυρίως προς τη Ρωσία αλλά και τη Δύση, σημειώθηκαν μετά την οθωμανική κατάκτηση, δίνοντας εξαιρετικούς φιλόσοφους όπως ο Βησσαρίων και ο Γεώργιος ο Τραπεζούντιος που συνέβαλλαν στην Αναγέννηση της Ευρώπης, ενώ οι μεταναστεύσεις εντάθηκαν κατά τους ρωσοτουρκικούς πολέμους, όταν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού εγκαταστάθηκε στη Ρωσία.
Με τη δημιουργία του κινήματος των Νεότουρκων, εμφανίσθηκε και εδραιώθηκε μία εθνικιστική ιδεολογία και με την κατάκτηση της εξουσίας το 1908, εκδηλώθηκε η θέληση να εξαφανιστούν οι χριστιανικοί πληθυσμοί, θέληση η οποία υλοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Έλληνες του Πόντου ήταν ένας κεντρικός στόχος και ο διωγμός τους εξελίχθηκε σε Γενοκτονία, η οποία ολοκληρώθηκε από τους Κεμαλικούς.
Είναι γεγονός ότι στην περίοδο αυτή έλαμψαν μορφές ιερωμένων και ταυτόχρονα διανοουμένων, όπως ο συμπατριώτης μου ο Θρακιώτης Χρύσανθος μητροπολίτης Τραπεζούντας, ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος ο οποίος αρνήθηκε να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση το 1941, ο Μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης, ο επικεφαλής των ανταρτών του Πόντου, ο ηγούμενος Πανάρετος Τοπαλίδης, ο Επίσκοπος Ζήλων Ευθύμιος ο οποίος δολοφονήθηκε στην Αμάσεια το 1921 μαζί με τον ιερέα Πλάτων Αιβαζίδη και πολλοί άλλοι.
Τη συνέχεια των παραπάνω ιερωμένων του Πόντου αποτελεί ο π. Νικόλαος Κυνηγόπουλος, ο οποίος παράλληλα συνεχίζει την ιδιαιτερότητα του αγώνα για επιβίωση της Πάφρας. Αυτής της περιοχής που θα μπορούσε να ονομαστεί ο Πόντος του Πόντου. Και εάν δεν υπήρχε το αντάρτικο (και αυτής της περιοχής του Πόντου), είναι βέβαιο ότι τα θύματα θα ήταν περισσότερα. 
Βέβαια όλα αυτά απουσιάζουν από τα σχολικά εγχειρίδια και από τη δημόσια συζήτηση
Ο πληθυσμός που επέζησε της Γενοκτονίας οδηγήθηκε προς την έξοδο, μετά από παρουσία αιώνων. Χιλιάδες κατέφυγαν ως πρόσφυγες σε διάφορες χώρες, στην Ελλάδα, στην πρώην Σοβιετική Ένωση και αλλού, ενώ οι συμφωνίες που υπογράφτηκαν μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας το 1923 για την ανταλλαγή των πληθυσμών, καθώς και η Συνθήκη της Λωζάννης δεν συμπεριέλαβαν τους επιβιώσαντες Έλληνες, η πλειοψηφία των οποίων ήταν εξισλαμισμένοι. 
Είναι η διάσταση των Ελλήνων του Πόντου που παραμένει έως σήμερα ζωντανή με την παρουσία μεγάλων πληθυσμών οι οποίοι ομιλούν την πλησιέστερη προς την αρχαία ελληνική ομιλούμενη σήμερα διάλεκτο, την Ποντιακή, η οποία όμως μαζί με την ταυτότητα αυτών των ανθρώπων απειλείται από το τουρκικό καθεστώς. 
Το Ποντιακό είναι ένα ζήτημα το οποίο παρέμεινε στο περιθώριο για πολλά χρόνια, με ευθύνη βεβαίως των λεγόμενων πολιτικών και αποκαλούμενων διανουμένων, οι οποίοι βεβαίως δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς αναφέραμε παραπάνω ως παραδείγματα.
Ο Πόντος είναι ένα ζωντανό ζήτημα και προς μεγάλη απογοήτευση των δολοφόνων και των αρνητών δε θα εξαφανισθεί.


Φάνης Μαλκίδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright © 2015 Santeos
| Design By Herdiansyah Hamzah