(Απόσπασμα)
Τ’ αρνίμ’ επήεν ’ς ση χαράν και μαναχέσσα ’πέμ’να,
εκάτσα ως το μεσανύχτ’ κι ογώ ατό ενέμ’να.
Αρ’ ατότες εγροίκ’σα, ντο κι θα χαρεντερίζ’ ’με,
ακόμαν, είπα, κι έτονε κ’ ερχίνεσεν κλαινίζ’με.
’Σ ση κυρού μ’ εμ’ χιλόρφανη, ογώ ζατί κι εχάρα,
έντρισα για να χαίρουμαι και άλλο χείρ’ εβλάβα.
Εφτάχρονα ενέμ’να ’σε, αρνί μ’ σουμαδεμέντσα,
πέντε χρόνα έγέντονε ας σ’ είμαι άντρισμέντσα,
εφτά καί πέντε δώδεκα, ογώ ’σέν’ αναμένω,
στείλο ’με το χωρισμοχάρτ’ κι ας πάγω ’γώ δαβαίνω.
Στείλο ’με το χωρισμοχάρτ’ και ας άποφασίζω,
κι εσύ αν θέλτς υπάντρεψον, όγώ άλλο κι αντρίζω.
Επαίρες ’με ας ση κυρού μ’, έγκες τη μάννα σ’ δούλαν,
το κρίμα μ’ να γίνεται οφίδ’, τυλίεται ς’σή γούλα σ’!
(Σε γάμο πάει η αγάπη μου κι έμεινα μοναχή,
κάθισα ως τα μεσάνυχτα για να τον περιμένω.
Από τότε κατάλαβα χαρά δεν θα μου δώσει,
ακόμα τώρα ήτανε και μ’ έκανε να κλαίω.
Στο πατρικό μου ορφανή, δεν χάρηκα καθόλου,
παντρεύτηκα για να χαρώ, χειρότερα τα βρήκα.
Εφτά χρόνια περίμενα εγώ αρραβωνιασμένη,
πέντε χρόνια συμπλήρωσαν που είμαι παντρεμένη,
εφτά και πέντε δώδεκα, έχω που περιμένω,
στείλε με διαζύγιο απ’ το σπίτι να φύγω.
Στείλε με διαζύγιο να κόψω την ελπίδα,
εσύ αν θες να παντρευτείς, εγώ δεν θα το κάνω.
Μ’ έφερες απ’ το σπίτι μου, στη μάνα σου για δούλα,
φίδι η αμαρτία μου, γύρω απ’ το λαιμό σου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου