ΡΙΖΟΥΝΤΑ Ή ΡΙΖΑΙΟΝ (RΙΖΕ).

Πόλη - λιμάνι (60 χλμ. ανατολικά της Τραπεζούντας). Στην εποχή του Ιουστινιανού ήταν πολυάνθρωπη και αποτελούσε ένα από τα κυριότερα φρούρια των ανατολικών πλευρών της Βυζαντνής αυτοκρατορίας. Από το 1878, όταν το Βατούμ καταλήφθηκε από τους Ρώσους, η Ριζούντα έγινε πρωτεύουσα της περιφέρειας του Λαζιστάν, η οποία υπαγόταν στον νομό της Τραπεζούντας.
Πριν από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ο πληθυσμός της έφτανε τις 5.000, περίπου , κατοίκους , από τους οποίους 1500 ήταν Έλληνες, , από τα Σούρμενα.

Ήταν το κέντρο μιας αγροτικής κατά κύριο λόγο περιοχής, αλλά οι κάτοικοι εί­χαν και τη ναυτιλία ανάμεσα στις κύριες απασχολήσεις τους.

Εκκλησιαστικά υπαγόταν στη Μητρόπολη της Τραπεζού­ντας. Υπήρχαν πέντε εκκλησίες, τρία δημοτικά σχολεία, ημιγυμνάσιο και σχολαρχείο.

Στην πόλη δρούσαν φιλό­πτωχος αδελφότητα και ο μουσικοχορευτικός σύλλογος «Χρύσανθος» (1917).

Στη διάρκεια του πολέμου το Ρίζαιον καταλήφθηκε προσω­ρινά από τα ρωσικά στρατεύ­ματα.
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, όσοι κάτοικοι της πόλης επέζησαν των διώξεων κατευθύνθηκαν προς τον Καύ­κασο ή την Ελλάδα.