Η Σανταία κοδέσποινα

Οι άντρες όλοι εργάζονταν στην Ρωσία και αλλού και έρχονταν στα σπίτια τους μετά δύο ως πέντε χρόνια. Σαν Σπαρτιάτισσες οι γυναίκες διηύθυναν τα σπίτια τους. Από τις πρώτες μέρες της άνοιξης μέχρι το χειμώνα, η Σανταία ήταν αφοσιωμένη στη δουλειά.
Το χειμώνα μερικές κατέβαιναν στην Γεμουρά και Σούρμενα, όπου είχαν λίγα χωράφια και οι άλλες για να εργαστούν στο μάζεμα του καλαμποκιού.
Όσες  έμεναν στη Σάντα έγνεθαν και ύφαιναν σάλια (μάλλινα υφάσματα) περιζήτητα και τσαντάγια με τέχνη κατασκευασμένα και ορτάρια. Πολλές μόνο από αυτή τη δουλειά ζούσαν . Γι' αυτό η πείνα γι' αυτές ήταν άγνωστη . Άλλες αρετές  της  Σανταίας  που  σπάνιζαν σε άλλα χωριά είναι η κοσμιότητα και αυστηρότητα των ηθών, η πίστη και αφοσίωση στην οικογένεια.
Μετά την απόκτηση δύο τριών παιδιών εγκαταλείπει τα νυφικά της ρούχα, αυτές δε που περνάνε τα σαράντα και ονομάζονται μεσοκαιρίτσια σπάνια χορεύουν. Η Σανταία θεωρεί αμάρτημα να μην βοηθήσει έναν ζητιάνο οιουδήποτε θρησκείας και αν ήταν και θεωρεί , ότι η ελεημοσύνη  " πάει για την στράταν τη ξενιτέα" .