ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΝΗΜΗΣ

Οι εκδηλώσεις μνήμης όπως αυτές που έγιναν στα μέσα του Μάη, αγγίζουν τις πιο ευαίσθητες χορδές της ελληνικής προσφυγικής μας συνείδησης.

Δεν θα πρέπει να σταματήσουν να γίνονται, γιατί είναι μεγάλο το χρέος μας απέναντι στα θύματα του εγκλήματος της γενοκτονίας, αλλά και γιατί πρέπει να διδάσκονται οι νεότερες γενιές από τα κακά του παρελθόντος και να μην τα επαναλαμβάνουν.

Χρέος μας, όμως, μεγάλο είναι και η συνέχιση και παραπέρα ανάπτυξη όλων εκείνων των στοιχείων πολιτισμού που άφησαν σαν ιερή παρακαταθήκη οι αλησμόνητοι πρόγονοι.

Αλλά για να σημειωθούν πρόοδοι στη συνέχεια , θα πρέπει οι φορείς των Πoντίων να δράσουν ενωμένοι, όχι ευκαιριακά για κάποια εκδήλωση, αλλά με μακροπρόθεσμους στόχους και μονιμότερη προοπτική.

Υπάρχουν τόσα ζητήματα που απαιτούν κοινή δράση , ώστε φαίνονται ανεξήγητα για τον πολύ κόσμο, που οι Πόντιοι δεν προχωρούν σε κοινή πορεία, που θυμούνται την ενότητα στη δράση μόνον μια φορά το χρόνο, ενώ οι κοινές διεκδικήσεις, όπως η αναγνώριση της γενοκτονίας από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, από την Τουρκία και από τους διεθνείς οργανισμούς , είναι πολυεπίπεδες, επείγουσες και ώριμες πλέον για ικανοποίηση.

Υπογραμμίζεται αυτό, γιατί πολλά έχουν αλλάξει και παγκοσμίως , αλλά και στο εσωτερικό με την εμφάνιση σοβαρών ερευνητών της ιστορίας , που με τις γνώσεις και τα επιχειρήματα τους , προσφέρουν τα όπλα για την επιτυχία των στόχων.

Δεν πρέπει πλέον να χαθούν ευκαιρίες που προσφέρονται , πρέπει να κερδηθεί ο χαμένος χρόνος. Το χρωστάνε οι Πόντιοι, ως μνημόσυνο σε εκείνους που εξοντώθηκαν με την αγριότητα και στις νεότερες γενιές που θα πρέπει να μάθουν και να διδαχτούν.

Santeos