Έτσι οι Σανταίοι ξαναγύρισαν στην ειρηνική ζωή και η κατάσταση θα έπαιρνε πια μια ομαλή εξέλιξη, αν έπειτα από λίγο καιρό δεν γινόταν μια από ενέδρα επίθεση ένοπλων Τούρκων εναντίον γυναικών και μερικών άοπλων ανδρών Σανταίων που επέστρεφαν από την Τραπεζούντα, φορτωμένοι διάφορες προμήθειες.
Η επίθεση αυτή είχε γίνει στα σύνορα περίπου της Γαλλίανας και της Σαντάς και είχε σαν αποτέλεσμα τον φόνο τριών γυναικών και τον τραυματισμό πολλών από τους άνδρες.
Το αιματηρό αυτό επεισόδιο οδήγησε στην ανασύνταξη της αυτοάμυνας των Σανταίων, από τον Μάη του 1918, από τότε οι κάτοικοι ανάπνευσαν και πάλι και η Σαντά έμεινε μία ελεύθερη, ανυπότακτη ελληνική πολιτεία, με εσωτερική διοίκηση δική της, ως τον Σεπτέμβριο του 1921, όταν ξέσπασε η συμφορά.
Στο διάστημα αυτό των τριών χρόνων περίπου , μόνο μια φορά πραγματοποιήθηκε σχεδιασμένη επίθεση πολλών συνενωμένων ομάδων Τούρκων ενόπλων, αυτή τη φορά από τις βορείως της Σαντάς κορυφογραμμές, αλλά και αυτή είχε την τύχη εκείνης του Ιανουαρίου 1918.
Έπειτα από ολοήμερη σχεδόν μάχη, οι Τούρκοι εγκατέλειψαν την προσπάθεια τους και αποχώρησαν. Από μέρους των Σανταίων, εκτός από λίγους τραυματίες, δεν υπήρχαν άλλες απώλειες.
Στο μεταξύ η επικοινωνία των κατοίκων με την Τραπεζούντα διατηρείτο χωρίς καμία διακοπή και δίχως κανένα κίνδυνο, γιατί τα ταξίδια γινόταν τώρα ομαδικά — διακόσια και τριακόσια άτομα μαζί — με την προστασία των ανταρτών στο εδαφικά προσφερόμενο για επίθεση τμήμα της διαδρομής μεταξύ Γαλλίανας και Σαντάς.
Είναι αξιοσημείωτο, ότι ούτε ένα επεισόδιο σημειώθηκε στο διάστημα αυτό και κανένας Τούρκος δεν τόλμησε ποτέ να πατήσει τα χώματα της Σαντάς ένοπλος. Μόνο μεμονωμένοι Τούρκοι έρχονταν κάπου - κάπου στη Σαντά, για αγοραπωλησίες ζώων ή φρούτων, άοπλοι τελείως, ξέροντας, ότι δεν είχαν να φοβηθούν τίποτε. Ποτέ οι αντάρτες της Σαντάς δεν πείραξαν ανθρώπους που δεν είχαν κακό σκοπό. Τιμώρησαν μόνο τους Τούρκους που είχαν προβεί σε βιαιοπραγίες στην ενορία Τσακαλάντων , εξοντώνοντας τους ένα-ένα μέσα στα χωριά τους.
Οπωσδήποτε ,όμως, οι ομαδικές διελεύσεις από της ελεγχόμενη από τους Σανταίους περιοχή είχαν διακοπεί εξ ολοκλήρου και τα παρχάρια των Τουρκων παρέμεναν έρημα.
Δεν είναι λοιπόν υπερβολή εκείνο που είπαμε, ότι η Σαντά είχε γίνει ένα αυτοδιοικούμενη ελεύθερη πολιτεία, μέσα στην καρδιά του Πόντου.
Η επίθεση αυτή είχε γίνει στα σύνορα περίπου της Γαλλίανας και της Σαντάς και είχε σαν αποτέλεσμα τον φόνο τριών γυναικών και τον τραυματισμό πολλών από τους άνδρες.
Το αιματηρό αυτό επεισόδιο οδήγησε στην ανασύνταξη της αυτοάμυνας των Σανταίων, από τον Μάη του 1918, από τότε οι κάτοικοι ανάπνευσαν και πάλι και η Σαντά έμεινε μία ελεύθερη, ανυπότακτη ελληνική πολιτεία, με εσωτερική διοίκηση δική της, ως τον Σεπτέμβριο του 1921, όταν ξέσπασε η συμφορά.
Στο διάστημα αυτό των τριών χρόνων περίπου , μόνο μια φορά πραγματοποιήθηκε σχεδιασμένη επίθεση πολλών συνενωμένων ομάδων Τούρκων ενόπλων, αυτή τη φορά από τις βορείως της Σαντάς κορυφογραμμές, αλλά και αυτή είχε την τύχη εκείνης του Ιανουαρίου 1918.
 |
| ΣΑΝΤΑ |
Έπειτα από ολοήμερη σχεδόν μάχη, οι Τούρκοι εγκατέλειψαν την προσπάθεια τους και αποχώρησαν. Από μέρους των Σανταίων, εκτός από λίγους τραυματίες, δεν υπήρχαν άλλες απώλειες.
Στο μεταξύ η επικοινωνία των κατοίκων με την Τραπεζούντα διατηρείτο χωρίς καμία διακοπή και δίχως κανένα κίνδυνο, γιατί τα ταξίδια γινόταν τώρα ομαδικά — διακόσια και τριακόσια άτομα μαζί — με την προστασία των ανταρτών στο εδαφικά προσφερόμενο για επίθεση τμήμα της διαδρομής μεταξύ Γαλλίανας και Σαντάς.
Είναι αξιοσημείωτο, ότι ούτε ένα επεισόδιο σημειώθηκε στο διάστημα αυτό και κανένας Τούρκος δεν τόλμησε ποτέ να πατήσει τα χώματα της Σαντάς ένοπλος. Μόνο μεμονωμένοι Τούρκοι έρχονταν κάπου - κάπου στη Σαντά, για αγοραπωλησίες ζώων ή φρούτων, άοπλοι τελείως, ξέροντας, ότι δεν είχαν να φοβηθούν τίποτε. Ποτέ οι αντάρτες της Σαντάς δεν πείραξαν ανθρώπους που δεν είχαν κακό σκοπό. Τιμώρησαν μόνο τους Τούρκους που είχαν προβεί σε βιαιοπραγίες στην ενορία Τσακαλάντων , εξοντώνοντας τους ένα-ένα μέσα στα χωριά τους.
Οπωσδήποτε ,όμως, οι ομαδικές διελεύσεις από της ελεγχόμενη από τους Σανταίους περιοχή είχαν διακοπεί εξ ολοκλήρου και τα παρχάρια των Τουρκων παρέμεναν έρημα.
Δεν είναι λοιπόν υπερβολή εκείνο που είπαμε, ότι η Σαντά είχε γίνει ένα αυτοδιοικούμενη ελεύθερη πολιτεία, μέσα στην καρδιά του Πόντου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου