Φαίνεται πως κάποιος βάσκανος δαίμονας φθόνησε την πρόοδο του ελληνικού έθνους και στα τέλη του ΙΘ' αιώνα του μάζεψε στο κεφάλι χίλια κακά. Πολιτική ακολασία στην ελεύθερη Ελλάδα, ξενομανία στην υπόδουλη, απαιδευσία των ομογενών στα απόκεντρα διαμερίσματα της οθωμανικής αυτοκρατορίας ήθελαν επιταχύνει το τέλος της ελληνικής φυλής, μα ο Μέγας Θεός του Ελληνισμού είδε απ' τον ουρανό, χτύπησε την ανομία, εξόρισε την αδικία, συνέτριψε την αναρχία, καθάρισε την πολιτική ατμόσφαιρα της Ελλάδος μέσον του δραστήριου Κρητικού, σκόρπισε τα ελληνικά φώτα και τον ελληνικό πολιτισμό στο απέραντο Σουλτανάτο σε τρόπο που προκάλεσε την προσοχή όλου του πολιτισμένου κόσμου, με άλλους λόγους έσωσε το Πανελλήνιο.
Περισσότερα κακά απ’ όλες τις ελληνικές χώρες δοκίμασε ο ταλαίπωρος Πόντος. Αν οι Κυβερνήτες της Ελλάδος έριχναν μια μόνη ματιά στην κίνηση των Ελλήνων του Πόντου, προ παντός εκείνων που μεταναστεύουν στον Καύκασο, θάβλεπαν σαν μέσα σε καθρέφτη, πόσες και ποιες πληγές μαστίζουν την δυστυχισμένη αυτή χώρα.
Μεγάλη εθνική πληγή νομίζεται η μαζική μετανάστευση στη Ρωσία των Ελλήνων του Πόντου που υπερέβη τα εσκαμμένα. Παρά την φοβερή τούρκικη τυραννία ο Πόντος φύλαγε την ελληνική του χροιά, ήταν ο πλέον φωτεινός φάρος του ελληνισμού, μα ύστερα από τον ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1878 ή κατάσταση άλλαζε απότομα, έγιναν μεταναστεύσεις σοβαρές, πολλές ελληνικές πόλεις και κωμοπόλεις ερημώθηκαν, απειλούσε δε τον Πόντο τέλεια ερήμωση και καταστροφή.
Οι λίγοι Έλληνες που έμειναν στον Πόντο ξενιτεύτηκαν κι' αυτοί στη Ρωσία με την ελπίδα να γυρίσουν ύστερα από ένα ή δύο χρόνια στα σπίτια τους πλούσιοι, μα λίγοι το κατόρθωναν αυτό, οι περισσότεροι πέθαιναν φτωχοί στην ξενιτιά μακριά απ τους σπιτικούς τους και τους συγγενείς τους.
Ώστε ο Πόντος μπροστά από 30 χρόνια δοκίμαζε εκείνα που δοκιμάζει σήμερα η Ελλάδα στέλνοντας χιλιάδες τα παιδιά της στην Αμερική. Δικαιούται κανείς να πει πως η ξενιτιά των ανδρών στη Ρωσία ωφέλησε υλικά τον ελληνισμό του Πόντου, γιατί οι ξενιτεμένοι αυτοί και προ παντός οι Σανταίοι εκμεταλλεύθηκαν την αμάθεια των λαών του Καυκάσου και τσέπωσαν χιλιάδες ρωσικά ρούβλια, μα τα ρούβλια αυτά τους χαντάκωσαν γιατί άπ’ την πρώτη μέρα της ξενιτιάς τους και του πλουτισμού τους φτιάχτηκαν στην Τραπεζούντα, στη Σάντα και παντού του Πόντου άπειρες ταβέρνες και καφενεία, οι οικονόμοι Σανταίοι και οι άλλοι ξενιτεμένοι ομογενείς που μπαινόβγαιναν σε τέτοια χαμαιτυπεία συνήθισαν στην ουζοποσία και στην χαρτοπαιξία, έχασαν το χρήμα τους, και ο Πόντος βάδιζε στον γκρεμό.
Καθένας και ο πιο λογικός ξενιτεμένος, φανταζόταν πως ο Καύκασος είναι ανεξάντλητος σε χρήμα, και γι’ αυτό οι λέξεις αποταμίευση, πρόνοια, οικονομία του φαίνονταν λέξεις κενές, χωρίς καμιά σημασία.
Σε κείνη την εποχή δεν ταίριαζε να φτιαχτεί στην Τραπεζούντα υποκατάστημα της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος ή της Τραπέζης Αθηνών με ταμιευτήριο, και να δοθεί έτσι στους Πόντιους το σύνθημα της αποταμίευσης;
Δεν ταίριαζε οι αντιπρόσωποι της ελεύθερης Ελλάδας να μελετήσουν την κατάσταση και να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα για να προλάβουν την καταστροφή;
Δεν είναι ντροπή στους αντιπροσώπους της Ελλάδας να δουν τους ξένους συναδέλφους τους πως περιτρέχουν την ύπαιθρο του Πόντου, αυτοί δε να φανούν πως κοιμούνται υπό μανδραγόραν;
Έχομε για παράδειγμα πολλές επισκέψεις Άγγλων και Ρώσων προξένων στη Σάντα και σε άλλα κέντρα του Πόντου, μα δεν έχομε καμιά επίσκεψη Έλληνος προξένου. Αντιλαμβάνεται δε ο καθένας πόσο ευεργετική θα ήταν μια τέτοια επίσκεψη, και πόσο θα επιδρούσε στα ήθη και στη νοοτροπία των Ελλήνων του Πόντου. Αυτά και πολλά άλλα αποδεικνύουν ότι η σημερινή Ανορθωτική Κυβέρνηση της Ελλάδας χάριv των συμφερόντων του υπόδουλου ελληνισμού ένα πράγμα πρέπει να πάρει ύπ’ όψη: Την τέλεια εκκαθάριση του προξενικού κλάδου στην Τουρκία. Μπορούμε να πούμε χωρίς υπερβολή ότι, αν στους ομογενείς του Πόντου δινόταν από τους Έλληνας αρμοδίους να εννοήσουν τι θα πει αποταμίευση, ο Πόντος θα είχε σήμερα διαφορετική χροιά και θα ονομαζόταν χώρα των Μακάρων. Πέρασε νομίζομε για πάντα η χρυσή εκείνη ευκαιρία για τον Ελληνισμού του Πόντου.
Και τώρα; Τώρα οι περισσότεροι Έλληνες του Πόντου είναι καταχρεωμένοι στους Τούρκους αγάδες και μπέηδες· αφού δε η υλική υποδούλωση συνεπάγεται και την ηθική, ας ιδούμε τι βυσσοδομεί η σκληρή ειμαρμένη εναντίον του Ελληνισμού του Πόντου.
Μιλτιάδης Κ. Νυμφόπουλος
 |
| Σανταιοι πρωτης γενιας (Απο το προσωπικο αρχειο του Πετρου Παπαμιχαηλιδη) |
Περισσότερα κακά απ’ όλες τις ελληνικές χώρες δοκίμασε ο ταλαίπωρος Πόντος. Αν οι Κυβερνήτες της Ελλάδος έριχναν μια μόνη ματιά στην κίνηση των Ελλήνων του Πόντου, προ παντός εκείνων που μεταναστεύουν στον Καύκασο, θάβλεπαν σαν μέσα σε καθρέφτη, πόσες και ποιες πληγές μαστίζουν την δυστυχισμένη αυτή χώρα.
Μεγάλη εθνική πληγή νομίζεται η μαζική μετανάστευση στη Ρωσία των Ελλήνων του Πόντου που υπερέβη τα εσκαμμένα. Παρά την φοβερή τούρκικη τυραννία ο Πόντος φύλαγε την ελληνική του χροιά, ήταν ο πλέον φωτεινός φάρος του ελληνισμού, μα ύστερα από τον ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1878 ή κατάσταση άλλαζε απότομα, έγιναν μεταναστεύσεις σοβαρές, πολλές ελληνικές πόλεις και κωμοπόλεις ερημώθηκαν, απειλούσε δε τον Πόντο τέλεια ερήμωση και καταστροφή.
Οι λίγοι Έλληνες που έμειναν στον Πόντο ξενιτεύτηκαν κι' αυτοί στη Ρωσία με την ελπίδα να γυρίσουν ύστερα από ένα ή δύο χρόνια στα σπίτια τους πλούσιοι, μα λίγοι το κατόρθωναν αυτό, οι περισσότεροι πέθαιναν φτωχοί στην ξενιτιά μακριά απ τους σπιτικούς τους και τους συγγενείς τους.
Ώστε ο Πόντος μπροστά από 30 χρόνια δοκίμαζε εκείνα που δοκιμάζει σήμερα η Ελλάδα στέλνοντας χιλιάδες τα παιδιά της στην Αμερική. Δικαιούται κανείς να πει πως η ξενιτιά των ανδρών στη Ρωσία ωφέλησε υλικά τον ελληνισμό του Πόντου, γιατί οι ξενιτεμένοι αυτοί και προ παντός οι Σανταίοι εκμεταλλεύθηκαν την αμάθεια των λαών του Καυκάσου και τσέπωσαν χιλιάδες ρωσικά ρούβλια, μα τα ρούβλια αυτά τους χαντάκωσαν γιατί άπ’ την πρώτη μέρα της ξενιτιάς τους και του πλουτισμού τους φτιάχτηκαν στην Τραπεζούντα, στη Σάντα και παντού του Πόντου άπειρες ταβέρνες και καφενεία, οι οικονόμοι Σανταίοι και οι άλλοι ξενιτεμένοι ομογενείς που μπαινόβγαιναν σε τέτοια χαμαιτυπεία συνήθισαν στην ουζοποσία και στην χαρτοπαιξία, έχασαν το χρήμα τους, και ο Πόντος βάδιζε στον γκρεμό.
Καθένας και ο πιο λογικός ξενιτεμένος, φανταζόταν πως ο Καύκασος είναι ανεξάντλητος σε χρήμα, και γι’ αυτό οι λέξεις αποταμίευση, πρόνοια, οικονομία του φαίνονταν λέξεις κενές, χωρίς καμιά σημασία.
Σε κείνη την εποχή δεν ταίριαζε να φτιαχτεί στην Τραπεζούντα υποκατάστημα της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος ή της Τραπέζης Αθηνών με ταμιευτήριο, και να δοθεί έτσι στους Πόντιους το σύνθημα της αποταμίευσης;
Δεν ταίριαζε οι αντιπρόσωποι της ελεύθερης Ελλάδας να μελετήσουν την κατάσταση και να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα για να προλάβουν την καταστροφή;
Δεν είναι ντροπή στους αντιπροσώπους της Ελλάδας να δουν τους ξένους συναδέλφους τους πως περιτρέχουν την ύπαιθρο του Πόντου, αυτοί δε να φανούν πως κοιμούνται υπό μανδραγόραν;
Έχομε για παράδειγμα πολλές επισκέψεις Άγγλων και Ρώσων προξένων στη Σάντα και σε άλλα κέντρα του Πόντου, μα δεν έχομε καμιά επίσκεψη Έλληνος προξένου. Αντιλαμβάνεται δε ο καθένας πόσο ευεργετική θα ήταν μια τέτοια επίσκεψη, και πόσο θα επιδρούσε στα ήθη και στη νοοτροπία των Ελλήνων του Πόντου. Αυτά και πολλά άλλα αποδεικνύουν ότι η σημερινή Ανορθωτική Κυβέρνηση της Ελλάδας χάριv των συμφερόντων του υπόδουλου ελληνισμού ένα πράγμα πρέπει να πάρει ύπ’ όψη: Την τέλεια εκκαθάριση του προξενικού κλάδου στην Τουρκία. Μπορούμε να πούμε χωρίς υπερβολή ότι, αν στους ομογενείς του Πόντου δινόταν από τους Έλληνας αρμοδίους να εννοήσουν τι θα πει αποταμίευση, ο Πόντος θα είχε σήμερα διαφορετική χροιά και θα ονομαζόταν χώρα των Μακάρων. Πέρασε νομίζομε για πάντα η χρυσή εκείνη ευκαιρία για τον Ελληνισμού του Πόντου.
Και τώρα; Τώρα οι περισσότεροι Έλληνες του Πόντου είναι καταχρεωμένοι στους Τούρκους αγάδες και μπέηδες· αφού δε η υλική υποδούλωση συνεπάγεται και την ηθική, ας ιδούμε τι βυσσοδομεί η σκληρή ειμαρμένη εναντίον του Ελληνισμού του Πόντου.
Μιλτιάδης Κ. Νυμφόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου