Στον Πόντο υπήρχε η πρόληψη ότι άντρας με γαλανά μάτια (τσακλάρα) δεν μπορούσε να είναι ειλικρινής και καλός. Τώρα γιατί η προτίμηση στα μαύρα μάτια και η προκατάληψη και αντιπάθεια στα γαλανά, δεν γνωρίζω.
Σ' ένα ταξίδι του ο Μητροπολίτης Χαλδίας Θεόφιλος Γεωργιάδης, από την Άδυσσα, που αρχιεράτευσε περισσότερα από 30 χρόνια και τον οποίο διαδέχτηκε ο Γερβάσιος Σουμελίδης, συνέβη να διανυκτερεύσει σ' ένα κουρδικό χωριό. Τον Δεσπότη συνόδευε ο διάκος του και ο απαραίτητος καβάσης (σωματοφύλακας).
Να σημειώσω ότι η περιοδεία του Μητροπολίτου Χαλδίας στην απέραντη επαρχία του διαρκούσε ένα- δύο χρόνια, γιατί ο Δεσπότης ήταν υποχρεωμένος να ταξιδεύει με άλογο την περιφέρεια Αργυρουπόλης, Κρώμνης, Τορουλίου, Χεριάνων, Κιουρτουνίου, Τσαράχ’ (η Κερασούντα προστέθηκε τελευταία) και μετά τα μεταλλεία Ακ δαγ, Κεσκίν μαδεν, Μπερεκετλή, Μπουγά δάγ’ κ.τ.λ. Σιδηρόδρομοι και αυτοκίνητα δεν υπήρχαν τότε.
Στο χωριό, τους προϋπάντησε ένας Κούρδος με γαλανά μάτια και μετά σεβασμού πρότεινε στον Δεσπότη και την ακολουθία του να τους φιλέψει στο σπίτι του. Ο Δεσπότης προληπτικός όπως ήταν ψιθύρισε στο διάκο:
«Νέπε, διάκο, εγώ τ' ατουνού τ' ομμάτα ξάϊ κ’ επεγιανεύτα τα. Οι παλαιοί μουν έλεγαν : να φογάσαι τα τσακλάρα τ’ ομμάτα.
Άμαν, εβράδυνεν, μέρ' θα πάμε; Ας τερούμε ...»
Ο Κούρδος τους οδήγησε στον ξενώνα του (μουσαφίρ οδασί), με χαλιά στρωμένο, έσφαξε ένα αρνί και τους περιποιήθηκε όσο μπόρεσε. Ο Δεσπότης εξ άλλου δεν μπορούσε να του χωρέσει το μυαλό ότι άνθρωπος τσακλέας μπορούσε να είναι τίμιος και ειλικρινής. Το πρωί ετοιμάστηκαν να φύγουν. Την ώρα που ο Θεόφιλος ανέβαινε στο άλογο, ο Κούρδος πήρε παράμερα τον διάκο και του είπε:
-« Πές του Δεσπότ’ εφένδη να πληρώσει δύο λίρες για την φιλοξενία».
Όταν το άκουσε ο Δεσπότης χάρηκε και λέει στον Διάκο:
—«Νέπε. Δόσ’ άτον τα δύο λίρας και τα γραφάντας μονάχον μή ψεύκουνταν!».
Ποιο άραγε περιστατικό έκανε τους Πόντιους να δυσπιστούν στα γαλανά μάτια και μάλιστα να νομίζουν ότι «τα γραφάντας λ έ γ-ν ’ ά τ ο ! »; .
Παντελής Μελανοφρύδης
Να σημειώσω ότι η περιοδεία του Μητροπολίτου Χαλδίας στην απέραντη επαρχία του διαρκούσε ένα- δύο χρόνια, γιατί ο Δεσπότης ήταν υποχρεωμένος να ταξιδεύει με άλογο την περιφέρεια Αργυρουπόλης, Κρώμνης, Τορουλίου, Χεριάνων, Κιουρτουνίου, Τσαράχ’ (η Κερασούντα προστέθηκε τελευταία) και μετά τα μεταλλεία Ακ δαγ, Κεσκίν μαδεν, Μπερεκετλή, Μπουγά δάγ’ κ.τ.λ. Σιδηρόδρομοι και αυτοκίνητα δεν υπήρχαν τότε.
Στο χωριό, τους προϋπάντησε ένας Κούρδος με γαλανά μάτια και μετά σεβασμού πρότεινε στον Δεσπότη και την ακολουθία του να τους φιλέψει στο σπίτι του. Ο Δεσπότης προληπτικός όπως ήταν ψιθύρισε στο διάκο:
«Νέπε, διάκο, εγώ τ' ατουνού τ' ομμάτα ξάϊ κ’ επεγιανεύτα τα. Οι παλαιοί μουν έλεγαν : να φογάσαι τα τσακλάρα τ’ ομμάτα.
Άμαν, εβράδυνεν, μέρ' θα πάμε; Ας τερούμε ...»
Ο Κούρδος τους οδήγησε στον ξενώνα του (μουσαφίρ οδασί), με χαλιά στρωμένο, έσφαξε ένα αρνί και τους περιποιήθηκε όσο μπόρεσε. Ο Δεσπότης εξ άλλου δεν μπορούσε να του χωρέσει το μυαλό ότι άνθρωπος τσακλέας μπορούσε να είναι τίμιος και ειλικρινής. Το πρωί ετοιμάστηκαν να φύγουν. Την ώρα που ο Θεόφιλος ανέβαινε στο άλογο, ο Κούρδος πήρε παράμερα τον διάκο και του είπε:
-« Πές του Δεσπότ’ εφένδη να πληρώσει δύο λίρες για την φιλοξενία».
Όταν το άκουσε ο Δεσπότης χάρηκε και λέει στον Διάκο:
—«Νέπε. Δόσ’ άτον τα δύο λίρας και τα γραφάντας μονάχον μή ψεύκουνταν!».
Ποιο άραγε περιστατικό έκανε τους Πόντιους να δυσπιστούν στα γαλανά μάτια και μάλιστα να νομίζουν ότι «τα γραφάντας λ έ γ-ν ’ ά τ ο ! »; .
Παντελής Μελανοφρύδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου