Στη διοίκηση ο ελληνισμός αντιπροσωπευόταν από κληρικούς στα συμβούλια των Νομών. Οι αποφάσεις των διοικητικών συμβουλίων ήσαν υποχρεωτικές. Η πλειοψηφία των Δ.Σ. ήταν τούρκικη, αλλά την κατεύθυνση σε κάθε απόφαση την έδιδε ο πνευματικός αρχηγός των Ελλήνων.
Η θέση του ήταν ενισχυμένη, γιατί ο μόνος εγκατεστημένος στη θέση αυτή με σουλτανικό φιρμάνι ήταν αυτός. Ακολουθούνταν και υποστηρίζονταν απ’ όλους τους χριστιανούς, από τους αντιπροσώπους των χριστιανικών κρατών και από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, μέσω του οποίου ενίοτε αποτρέπονταν αντίθετες αποφάσεις, με επέμβαση στην Υψηλή Πύλη.
Οι πνευματικοί αρχηγοί των Ελλήνων ήσαν αναγνωρισμένοι και από τους Τούρκους που αισθάνονταν τη γυμνότητά τους μπροστά στους εγκυκλοπαιδικά μορφωμένους με το θάρρος της γνώμης τους Έλληνες κληρικούς.
Πολλές φορές η διοίκηση διευθύνονταν από Μητροπολίτες χάρη στα προσόντα τους και πολλοί Τούρκοι κατέφευγαν σ’ αυτούς για την επίλυση των ζητημάτων τους. Οι εξωτερικές χριστιανικές τελετές προσήλκυαν πλήθη μουσουλμάνων, που συμμετείχαν στις πανηγύρεις και στην κατάδυση του Τιμίου Σταυρού, τα Θεοφάνεια. Έτσι δημιουργούνταν αρμονικές σχέσεις και πολλές δυσχέρειες τακτοποιούνταν.
Το Πάσχα και η γιορτή του Αγίου Γεωργίου ήσαν κοινές γιορτές. Το Πάσχα είχαν αργία και οι Τούρκοι λόγω απουσίας των Ελλήνων από τις εργασίες τους. Στα χωριά ιδίως, Έλληνες και Τούρκοι, έβαφαν αυγά.
Κάτω από τον Επιτάφιο περνούσαν και οι Τούρκοι για να θεραπευτούν από τις αρρώστιες τους. Οι Ιερές Μονές των Ελλήνων ήσαν προσκυνήματα των Ελλήνων και των Τούρκων.
Στο Ότκαγια της Πάφρας στη γιορτή της Παναγίας στις 15 Αυγούστου, όλοι μαζί γιόρταζαν, Τούρκοι και Έλληνες. Μέχρι και σήμερα ακόμη οι Τούρκοι της περιοχής πιστεύουν ότι η Παναγία θεραπεύει τα μάτια τους και στα ερείπια της Παναγίας Σουμελά συναντά κανείς στις μέρες μας καραβάνια ολόκληρα μουσουλμάνους Τούρκους που πάνε να προσκυνήσουν, για τους δικούς του λόγους ο καθένας.
Η θέση του ήταν ενισχυμένη, γιατί ο μόνος εγκατεστημένος στη θέση αυτή με σουλτανικό φιρμάνι ήταν αυτός. Ακολουθούνταν και υποστηρίζονταν απ’ όλους τους χριστιανούς, από τους αντιπροσώπους των χριστιανικών κρατών και από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, μέσω του οποίου ενίοτε αποτρέπονταν αντίθετες αποφάσεις, με επέμβαση στην Υψηλή Πύλη.
Οι πνευματικοί αρχηγοί των Ελλήνων ήσαν αναγνωρισμένοι και από τους Τούρκους που αισθάνονταν τη γυμνότητά τους μπροστά στους εγκυκλοπαιδικά μορφωμένους με το θάρρος της γνώμης τους Έλληνες κληρικούς.
Πολλές φορές η διοίκηση διευθύνονταν από Μητροπολίτες χάρη στα προσόντα τους και πολλοί Τούρκοι κατέφευγαν σ’ αυτούς για την επίλυση των ζητημάτων τους. Οι εξωτερικές χριστιανικές τελετές προσήλκυαν πλήθη μουσουλμάνων, που συμμετείχαν στις πανηγύρεις και στην κατάδυση του Τιμίου Σταυρού, τα Θεοφάνεια. Έτσι δημιουργούνταν αρμονικές σχέσεις και πολλές δυσχέρειες τακτοποιούνταν.
 |
| Αργυρουπολη 1932 |
Κάτω από τον Επιτάφιο περνούσαν και οι Τούρκοι για να θεραπευτούν από τις αρρώστιες τους. Οι Ιερές Μονές των Ελλήνων ήσαν προσκυνήματα των Ελλήνων και των Τούρκων.
Στο Ότκαγια της Πάφρας στη γιορτή της Παναγίας στις 15 Αυγούστου, όλοι μαζί γιόρταζαν, Τούρκοι και Έλληνες. Μέχρι και σήμερα ακόμη οι Τούρκοι της περιοχής πιστεύουν ότι η Παναγία θεραπεύει τα μάτια τους και στα ερείπια της Παναγίας Σουμελά συναντά κανείς στις μέρες μας καραβάνια ολόκληρα μουσουλμάνους Τούρκους που πάνε να προσκυνήσουν, για τους δικούς του λόγους ο καθένας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου