Δέκα χρόνια πέρασαν από τότε που ιδρύθηκε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ποντίων Πεύκων Θεσσαλονίκης «Παρχάρ’».
Δέκα χρόνια προσπάθειας να εδραιωθεί, να γιγαντωθεί και να αποκτήσει οντότητα πολιτιστική.
Το κύρος και τη γνωριμία με τον κόσμο των Πεύκων (Ρετζίκι ) τα απέκτησε με τις πρώτες δραστηριότητές του. Αμέσως μετά εντάχθηκε στην ΠΟΕ και είπε στο Πανελλήνιο: «Εδώ είμαι, υπάρχω!».
Οι πρώτοι άνθρωποι, κάτοικοι του συνοικισμού, οπωσδήποτε φιλόδοξοι, με όραμα και ζήλο να αναδείξουν στον νεοσύστατο συνοικισμό το ποντιακό στοιχείο και το ιδεώδες του προσφυγικού ποντιακού πολιτιστικού.
Οι κάτοικοι των Πεύκων τους αγκάλιασαν.
Οι πρώτοι εμπνευστές ήταν οι Παρθένα Χρυσίδου, Γεώργιος Παπαγεωργίου, Μίνα Ακριτίδου, Αντώνης Χουρουζίδης, Ευθυμία Θεοδώρου, Αγησίλαος Χρυσίδης κ.ά., που με θέρμη υποστήριξαν την ίδρυση του συλλόγου.
Κάθε ώρα, κάθε μέρα, κάθε απόγευμα, γύριζαν από δρόμο σε δρόμο, από σπίτι σε σπίτι, από καφενείο και κέντρο, σε διάφορες συναντήσεις να διαλαλούν και να παρουσιάζουν την απόφασή τους για την ίδρυση του νέου ποντιακού συλλόγου.
Και δεν κουράστηκαν ούτε στιγμή, δεν έκαναν πίσω, και ήρθε η ώρα της επιβράβευσης, η ώρα της δικαίωσης.
Στο πρώτο πρακτικό αναφέρεται: «Σήμερα 11/9/2003 έγινε η πρώτη συνάντηση κατοίκων Πεύκων με αντικείμενο συζήτησης την ίδρυση ποντιακού σωματείου στα Πεύκα. Αφού έγιναν προτάσεις γύρω από τον σκοπό του συλλόγου και του καταστατικού καταστάλαξαν στην επωνυμία του συλλόγου: Σύλλογος Ποντίων Πεύκων Θεσσαλονίκης, με διακριτικό τίτλο «Παρχάρ’».
Τα ιδρυτικά μέλη είναι: Όλγα Παπαδοπούλου, Χάρης Παπαδόπουλος, Χαράλαμπος Ξενίδης, Νίκος Σκαρλάτος, Δέσποινα Τσιλιγκαρίδου, Θεόδωρος Τσάτσος, Μίνα Ακριτίδου, Σταύρος Παπαγεωργίου, Στέλιος Καϊσίδης, Μακρ. Κοσμίδου, Κώστας Ιγνατιάδης, Άννα Ιγνατιάδου, Παρθένα Χρυσίδου, Μαρία Χουρουζίδου, Αντ. Χουρουζίδης, Ιωάννης Ιωαννίδης, Ελένη Βαφείδου, Ευθυμία Θεοδωρίδου, Αγησίλαος Χρυσίδης, Στέφ. Ταξινταρίδης, Δημ. Κεσίδης, Κωνστ. Ακριτίδης.
Ψηφίστηκε το προσωρινό διοικητικό συμβούλιο: πρόεδρος Μακρίνα Κοσμίδου, αντιπρόεδρος Αριστέα Κεσίδου, γραμματέας Παρθένα Χρυσίδου, ταμίας Μίνα Ακριτίδου.
Και μια ιστορική αναδρομή: Ενώ στις 11 Σεπτεμβρίου 2003 στα Πεύκα (Ρετζίκι) ιδρύεται, ξεφαντώνει ένας σύλλογος Ποντίων με φωνή και λόγο για πολιτισμό, για πίστη και θρησκεία και Ελλάδα, στον Πόντο, στη Μικρά Ασία, στην Αμάσεια, την 21 -9-1921 δολοφονείται ένα Ποντιόπουλο, ένας Έλληνας πατριώτης, ένας λογοτέχνης, γιατί πίστευε στα ιδανικά της ελευθερίας και πίστης στην Ελλάδα και την ορθοδοξία, ο Νίκος Καπετανίδης. Θα ήθελα κάποια στιγμή να μετονομαστεί ο σύλλογος σε «Νίκος Καπετανίδης».
Μετά την τυπική αναγνώριση του συλλόγου από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, έγιναν οι πρώτες εκλογές και η εκλογή του πρώτου Δ.Σ. που το αποτέλεσαν οι Γεώργιος Παπαγεωργίου πρόεδρος, Μακρίνα Κοσμίδου αντιπρόεδρος,, Μίνα Ακριτίδου γραμματέας, Παρθένα Χρυσίδου ταμίας, Νίκος Γρηγοριάδης διοικητικό μέλος.
Τα χρόνια περνούν και άλλοι πρόεδροι παίρνουν τα ηνία στη διοίκηση, όπως οι Ιορδάνης Ξενιτόπουλος, Μακρίνα Κοσμίδου και Κοσμάς Κωνσταντινίδης. Σημερινός πρόεδρος ο Τάσος Μουρατίδης.
Στα πρώτα δύσκολα χρόνια, ο σύλλογος δεν είχε στέγη, δεν είχε χώρο για το χορευτικό. Περιφερόταν ο σύλλογος σε διάφορες αίθουσες, υπόγεια κ.τ.λ. Υπήρχαν παραδοσιακές φορεσιές, αλλά δεν υπήρχε χώρος για δοκιμές χορού ή για συγκέντρωση.
Παρά την κατάσταση αυτή, ο σύλλογος οργάνωσε εκδρομές, χορούς, διαλέξεις και βγήκε, έτσι, από την αφάνεια. Αυτό κράτησε έως το 2006, ως τις δεύτερες εκλογές.. Τότε ζητήθηκε από τη δημοτική αρχή να λύσει τα παραπάνω προβλήματα. Δεν έγινε, όμως τίποτε.
Και τότε εμφανίστηκε η κυρία Αναστασία Χαϊκά Κωνσταντινίδου, Πόντια από τη μητέρα της. Παραχώρησε το σαλόνι του ισόγειου του σπιτιού της και ένα γραφείο, με μια μεγάλη αυλή με όλα τα απαραίτητα. Εκεί τοποθετήθηκε η πινακίδα του συλλόγου και εκεί δραστηριοποιηθήκαμε. Αποκτήσαμε τρία χορευτικά, αρχαρίων, παιδιών, μεγάλων. Οι εκδηλώσεις έγιναν περισσότερες. Συμμετείχαμε σε φεστιβάλ, όπου βραβεύτηκε ο σύλλογος.
Σε κάθε εκδήλωση ο Δήμος Νεάπολης — Συκεών καλεί τον σύλλογο να συμμετάσχει.
Επειδή, με το πέρασμα του χρόνου, η αίθουσα της Αναστασίας Κωνσταντινίδου δεν χωρούσε πλέον τα μέλη των χορευτικών, η διευθύντρια του δημοτικού σχολείου Δέσποινα Κουλουμπού παραχώρησε αίθουσα του σχολείου.
Ο αντιδήμαρχος Σημιτόπουλος έδωσε αίθουσα για στέγαση των γραφείων. Είναι ένα άχαρο κτίσμα για αίθουσα γραφείων. Αδιαμόρφωτο μέσα και έξω. Αυτό, όμως, ξύπνησε τους Πόντιους και έτσι όλα τα μέλη του Δ.Σ. και τα απλά μέλη είναι πρόθυμα να βοηθήσουν, να συμπληρώσουν τις ελλείψεις.
Ακούγονται οι φράσεις «Θα φέρω», «θα διορθώσω», «Θα ομορφύνω», «Θα βάλω», «Θα δημιουργήσω», ώστε αυτό το κτίσμα στην αρχή της οδού Ρόδων να γίνει το στολίδι των Πεύκων, με φώτα, πινακίδες, με μεγάλη αυλή.
Το Δ.Σ. καλεί όλους να επισκεφθούν τα γραφεία του Συλλόγου Ποντίων και Φίλων Πεύκων Θεσσαλονίκης «Παρχάρ’».
Κοσμας Κωνσταντινίδης
Πηγη: Περιοδικο " ΠΟΝΤΙΑΚΑ"
Δέκα χρόνια προσπάθειας να εδραιωθεί, να γιγαντωθεί και να αποκτήσει οντότητα πολιτιστική.
 |
| Εσωτερικό των Γραφείων του συλλόγου |
Το κύρος και τη γνωριμία με τον κόσμο των Πεύκων (Ρετζίκι ) τα απέκτησε με τις πρώτες δραστηριότητές του. Αμέσως μετά εντάχθηκε στην ΠΟΕ και είπε στο Πανελλήνιο: «Εδώ είμαι, υπάρχω!».
Οι πρώτοι άνθρωποι, κάτοικοι του συνοικισμού, οπωσδήποτε φιλόδοξοι, με όραμα και ζήλο να αναδείξουν στον νεοσύστατο συνοικισμό το ποντιακό στοιχείο και το ιδεώδες του προσφυγικού ποντιακού πολιτιστικού.
Οι κάτοικοι των Πεύκων τους αγκάλιασαν.
Οι πρώτοι εμπνευστές ήταν οι Παρθένα Χρυσίδου, Γεώργιος Παπαγεωργίου, Μίνα Ακριτίδου, Αντώνης Χουρουζίδης, Ευθυμία Θεοδώρου, Αγησίλαος Χρυσίδης κ.ά., που με θέρμη υποστήριξαν την ίδρυση του συλλόγου.
Κάθε ώρα, κάθε μέρα, κάθε απόγευμα, γύριζαν από δρόμο σε δρόμο, από σπίτι σε σπίτι, από καφενείο και κέντρο, σε διάφορες συναντήσεις να διαλαλούν και να παρουσιάζουν την απόφασή τους για την ίδρυση του νέου ποντιακού συλλόγου.
Και δεν κουράστηκαν ούτε στιγμή, δεν έκαναν πίσω, και ήρθε η ώρα της επιβράβευσης, η ώρα της δικαίωσης.
Στο πρώτο πρακτικό αναφέρεται: «Σήμερα 11/9/2003 έγινε η πρώτη συνάντηση κατοίκων Πεύκων με αντικείμενο συζήτησης την ίδρυση ποντιακού σωματείου στα Πεύκα. Αφού έγιναν προτάσεις γύρω από τον σκοπό του συλλόγου και του καταστατικού καταστάλαξαν στην επωνυμία του συλλόγου: Σύλλογος Ποντίων Πεύκων Θεσσαλονίκης, με διακριτικό τίτλο «Παρχάρ’».
Τα ιδρυτικά μέλη είναι: Όλγα Παπαδοπούλου, Χάρης Παπαδόπουλος, Χαράλαμπος Ξενίδης, Νίκος Σκαρλάτος, Δέσποινα Τσιλιγκαρίδου, Θεόδωρος Τσάτσος, Μίνα Ακριτίδου, Σταύρος Παπαγεωργίου, Στέλιος Καϊσίδης, Μακρ. Κοσμίδου, Κώστας Ιγνατιάδης, Άννα Ιγνατιάδου, Παρθένα Χρυσίδου, Μαρία Χουρουζίδου, Αντ. Χουρουζίδης, Ιωάννης Ιωαννίδης, Ελένη Βαφείδου, Ευθυμία Θεοδωρίδου, Αγησίλαος Χρυσίδης, Στέφ. Ταξινταρίδης, Δημ. Κεσίδης, Κωνστ. Ακριτίδης.
Ψηφίστηκε το προσωρινό διοικητικό συμβούλιο: πρόεδρος Μακρίνα Κοσμίδου, αντιπρόεδρος Αριστέα Κεσίδου, γραμματέας Παρθένα Χρυσίδου, ταμίας Μίνα Ακριτίδου.
Και μια ιστορική αναδρομή: Ενώ στις 11 Σεπτεμβρίου 2003 στα Πεύκα (Ρετζίκι) ιδρύεται, ξεφαντώνει ένας σύλλογος Ποντίων με φωνή και λόγο για πολιτισμό, για πίστη και θρησκεία και Ελλάδα, στον Πόντο, στη Μικρά Ασία, στην Αμάσεια, την 21 -9-1921 δολοφονείται ένα Ποντιόπουλο, ένας Έλληνας πατριώτης, ένας λογοτέχνης, γιατί πίστευε στα ιδανικά της ελευθερίας και πίστης στην Ελλάδα και την ορθοδοξία, ο Νίκος Καπετανίδης. Θα ήθελα κάποια στιγμή να μετονομαστεί ο σύλλογος σε «Νίκος Καπετανίδης».
Μετά την τυπική αναγνώριση του συλλόγου από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, έγιναν οι πρώτες εκλογές και η εκλογή του πρώτου Δ.Σ. που το αποτέλεσαν οι Γεώργιος Παπαγεωργίου πρόεδρος, Μακρίνα Κοσμίδου αντιπρόεδρος,, Μίνα Ακριτίδου γραμματέας, Παρθένα Χρυσίδου ταμίας, Νίκος Γρηγοριάδης διοικητικό μέλος.
Τα χρόνια περνούν και άλλοι πρόεδροι παίρνουν τα ηνία στη διοίκηση, όπως οι Ιορδάνης Ξενιτόπουλος, Μακρίνα Κοσμίδου και Κοσμάς Κωνσταντινίδης. Σημερινός πρόεδρος ο Τάσος Μουρατίδης.
Στα πρώτα δύσκολα χρόνια, ο σύλλογος δεν είχε στέγη, δεν είχε χώρο για το χορευτικό. Περιφερόταν ο σύλλογος σε διάφορες αίθουσες, υπόγεια κ.τ.λ. Υπήρχαν παραδοσιακές φορεσιές, αλλά δεν υπήρχε χώρος για δοκιμές χορού ή για συγκέντρωση.
Παρά την κατάσταση αυτή, ο σύλλογος οργάνωσε εκδρομές, χορούς, διαλέξεις και βγήκε, έτσι, από την αφάνεια. Αυτό κράτησε έως το 2006, ως τις δεύτερες εκλογές.. Τότε ζητήθηκε από τη δημοτική αρχή να λύσει τα παραπάνω προβλήματα. Δεν έγινε, όμως τίποτε.
Και τότε εμφανίστηκε η κυρία Αναστασία Χαϊκά Κωνσταντινίδου, Πόντια από τη μητέρα της. Παραχώρησε το σαλόνι του ισόγειου του σπιτιού της και ένα γραφείο, με μια μεγάλη αυλή με όλα τα απαραίτητα. Εκεί τοποθετήθηκε η πινακίδα του συλλόγου και εκεί δραστηριοποιηθήκαμε. Αποκτήσαμε τρία χορευτικά, αρχαρίων, παιδιών, μεγάλων. Οι εκδηλώσεις έγιναν περισσότερες. Συμμετείχαμε σε φεστιβάλ, όπου βραβεύτηκε ο σύλλογος.
Σε κάθε εκδήλωση ο Δήμος Νεάπολης — Συκεών καλεί τον σύλλογο να συμμετάσχει.
Επειδή, με το πέρασμα του χρόνου, η αίθουσα της Αναστασίας Κωνσταντινίδου δεν χωρούσε πλέον τα μέλη των χορευτικών, η διευθύντρια του δημοτικού σχολείου Δέσποινα Κουλουμπού παραχώρησε αίθουσα του σχολείου.
Ο αντιδήμαρχος Σημιτόπουλος έδωσε αίθουσα για στέγαση των γραφείων. Είναι ένα άχαρο κτίσμα για αίθουσα γραφείων. Αδιαμόρφωτο μέσα και έξω. Αυτό, όμως, ξύπνησε τους Πόντιους και έτσι όλα τα μέλη του Δ.Σ. και τα απλά μέλη είναι πρόθυμα να βοηθήσουν, να συμπληρώσουν τις ελλείψεις.
Ακούγονται οι φράσεις «Θα φέρω», «θα διορθώσω», «Θα ομορφύνω», «Θα βάλω», «Θα δημιουργήσω», ώστε αυτό το κτίσμα στην αρχή της οδού Ρόδων να γίνει το στολίδι των Πεύκων, με φώτα, πινακίδες, με μεγάλη αυλή.
Το Δ.Σ. καλεί όλους να επισκεφθούν τα γραφεία του Συλλόγου Ποντίων και Φίλων Πεύκων Θεσσαλονίκης «Παρχάρ’».
Πηγη: Περιοδικο " ΠΟΝΤΙΑΚΑ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου