Νοσταλγικά δίστιχα για την πατρίδα

Πατρίδα μ’, εροθύμεσα τα έμορφα παρχάρια σ’,
τα στράτας ντ’ επορπάτανα, το χώμαν, τα λιθάρια σ'.

(Πατρίδα μου, νοστάλγησα τα όμορφα ξέφωτά σου,
 τους δρόμους που περπατούσα, το χώμα, τα λιθάρια σου).

Έικιτι, πατρίδα μ’ εσύ, με τ’ έμορφα τα τόπια σ', 
κανείς κι επέμνεν μετ' εσέν, εσφαλίγαν τα πόρτας.

(Αχ, πατρίδα μου αξέχαστη, με τους όμορφους τόπους σου,
κανείς δεν έχει μείνει κοντά σου, έχουν σφραγιστεί πια οι πύλες της επιστροφής).