Παρουσίαση
(του Veysel Usta επιμελητή έκδοσή του βιβλίου)
«Χωρίς αμφιβολία, είναι γεγονός ότι μετά τη Γαλλική Επανάσταση άρχισε η εποχή των Εθνικών Κρατών. Όταν ο καπιταλισμός αντιλήφθηκε ότι το γεγονός αυτό απέκτησε μια ιμπεριαλιστική διάσταση, κατασκεύασε συμφέρουσες ιστορικές πληροφορίες και τις χρησιμοποίησε ως εργαλείο στους επεκτατικούς πόθους των Δυτικών.
Αναμφίβολα αυτή η προσέγγιση, το πιο σπουδαίο πεδίο εφαρμογής το βρήκε στο οσμανικό κράτος και τη γεωγραφία του, το οποίο (κράτος) ήδη είχε μπει στη διαδικασία διάλυσης. Κατά την τακτοποίηση του Ανατολικού Ζητήματος στη λύση των θεμάτων όπως το Αρμενικό Ζήτημα και το Ποντιακό Ζήτημα, αυτή η προσέγγιση χρησιμοποιήθηκε αρκούντως επαγγελματικά.
Αυτός ο προσανατολισμός που κατασκευάστηκε από τους ιμπεριαλιστικούς κύκλους και χρησιμοποιήθηκε σε όλη τη διαδικασία διάλυσης του οσμανικού κράτους, δεν τελείωσε ούτε με την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας που έγινε με τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας και τη Συνθήκη της Λωζάννης.
Το Αρμενικό και το Ποντιακό Ζήτημα, παρά τα όσα δυσάρεστα βιώθηκαν στις αρχές του 20ού αιώνα, επιχειρούν και σήμερα να τα στρέψουν σε βάρος του εθνικού κράτους της Τουρκίας με μια παγκόσμια καμπάνια που διαρκώς επιταχύνεται. Τι κρίμα όμως που αυτές οι πρωτοβουλίες τις κατασκευασμένες ιστορικές πληροφορίες, που έχουν συγκεκριμένο στόχο, τις χρησιμοποιούν ως πολιτικό εργαλείο.
Ένα από τα θέματα που τα τελευταία χρόνια με συστηματικό τρόπο βγήκε επί σκηνής και αφορά την εθνική ολοκλήρωση της χώρας μας -σε διεθνές μάλιστα επίπεδο- είναι και το Ποντιακό Ζήτημα.
Το Ζήτημα αυτό (που είναι απότοκο της Μεγάλης Ιδέας και υπήρχε στο πρόγραμμα της Φιλικής Εταιρίας) άρχισε εκ νέου να εμφανίζεται στην πολιτική αρένα.
Με άλλα λόγια ο όρος Ανατολικός Πόντος, που στα αρχαία χρόνια είχε μόνο γεωγραφική έννοια, προσδιορίσθηκε με εθνική ελληνική (έννοια) και πάνω σ’ αυτήν την προσέγγιση χτίστηκε μια πολιτική.
Οι κατασκευαστές αυτού του πλάνου, επειδή γνωρίζουν τις πολιτικές τους που ακολούθησαν στο παρελθόν και οι οποίες είχαν πολλά ανθρώπινα θύματα, σήμερα είναι πιο προσεκτικοί. Έτσι αναφορικά με τον Πόντο προσπαθούν αφ’ ενός με σκόπιμες ψυχολογικές ενέργειες να δημιουργήσουν ζητήματα ταυτότητας και ασφάλειας στον ντόπιο πληθυσμό και αφ’ ετέρου να επηρεάσουν τη διεθνή κοινή γνώμη ώστε τελικά η Τουρκία να αποδυναμωθεί και να πεταχτεί έξω από τον πολιτισμένο κόσμο.
Το βιβλίο αυτό με τον τίτλο "Το Ποντιακό Ζήτημα από την αρχή μέχρι τις μέρες μας" προέκυψε από την ανάγκη να αναλύσει τις ρίζες, το περιεχόμενο, το σκοπό και τη στρατηγική των παραπάνω δραστηριοτήτων σε βάρος της χώρας μας. Και το γεγονός ότι στην εθνική μας λογοτεχνία δεν υπάρχουν εργασίες σχετικές με αυτό το θέμα, είναι κάτι που απασχολεί την παρούσα εργασία.
Το βιβλίο αυτό δεν γράφτηκε για να απαντήσει στις αντίθετες απόψεις των Ελλήνων. Σκοπό έχει να θέσει επί τάπητος τις πραγματικότητες που βιώθηκαν στη ροή της ιστορίας και να αξιολογήσει πάλι τα γεγονότα αντικειμενικά με αποδείξεις.
Θέλουμε ουσιαστικά από τη μια μεριά να θέσουμε επί τάπητος τα επιχειρήματα αυτών που μας καθιστούν υπόδικους στο εσωτερικό και το εξωτερικό και από την άλλη μεριά να προλάβουμε τη δημιουργία ψυχολογικών τραυμάτων σε βάρος των συμπατριωτών μας. Γνωρίζοντας έτσι τις πραγματικότητες που ζήσαμε στο παρελθόν με βάση αυτές τις εμπειρίες να οικοδομήσουμε ορθά το μέλλον.
★
Το βιβλίο αρχίζει με ένα άρθρο του καθηγητή Nedim Ipek (Πανεπιστήμιο 19ης Μαΐου Σαμψούντος, Φιλοσοφική Σχολή, τμήμα Ιστορίας) με τον τίτλο «Σχέδια (πλάνα) για την ίδρυση εθνικών Κρατών, στη γεωγραφία της Οσμανικής Αυτοκρατορίας».
Ο καθηγητής ισχυρίζεται ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις για την υποστήριξη των δικών τους συμφερόντων σχεδίασαν την ίδρυση τεχνητών εθνικών κρατών στα πλαίσια της απόφασής τους να διαλύσουν την Οσμανική Αυτοκρατορία.
Φυσικά ένα τέτοιο κράτος υπήρξε και το ελληνικό που ξεκίνησε με την επανάσταση του 1821 και ιδρύθηκε επίσημα στις 14-9-1829 με τη Συνθήκη της Αδριανουπόλεως και εν συνεχεία του Λονδίνου (1830). Ακολούθησε η ίδρυση του βουλγαρικού κράτους.
(του Veysel Usta επιμελητή έκδοσή του βιβλίου)
«Χωρίς αμφιβολία, είναι γεγονός ότι μετά τη Γαλλική Επανάσταση άρχισε η εποχή των Εθνικών Κρατών. Όταν ο καπιταλισμός αντιλήφθηκε ότι το γεγονός αυτό απέκτησε μια ιμπεριαλιστική διάσταση, κατασκεύασε συμφέρουσες ιστορικές πληροφορίες και τις χρησιμοποίησε ως εργαλείο στους επεκτατικούς πόθους των Δυτικών.
Αναμφίβολα αυτή η προσέγγιση, το πιο σπουδαίο πεδίο εφαρμογής το βρήκε στο οσμανικό κράτος και τη γεωγραφία του, το οποίο (κράτος) ήδη είχε μπει στη διαδικασία διάλυσης. Κατά την τακτοποίηση του Ανατολικού Ζητήματος στη λύση των θεμάτων όπως το Αρμενικό Ζήτημα και το Ποντιακό Ζήτημα, αυτή η προσέγγιση χρησιμοποιήθηκε αρκούντως επαγγελματικά.
Αυτός ο προσανατολισμός που κατασκευάστηκε από τους ιμπεριαλιστικούς κύκλους και χρησιμοποιήθηκε σε όλη τη διαδικασία διάλυσης του οσμανικού κράτους, δεν τελείωσε ούτε με την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας που έγινε με τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας και τη Συνθήκη της Λωζάννης.
Το Αρμενικό και το Ποντιακό Ζήτημα, παρά τα όσα δυσάρεστα βιώθηκαν στις αρχές του 20ού αιώνα, επιχειρούν και σήμερα να τα στρέψουν σε βάρος του εθνικού κράτους της Τουρκίας με μια παγκόσμια καμπάνια που διαρκώς επιταχύνεται. Τι κρίμα όμως που αυτές οι πρωτοβουλίες τις κατασκευασμένες ιστορικές πληροφορίες, που έχουν συγκεκριμένο στόχο, τις χρησιμοποιούν ως πολιτικό εργαλείο.
Ένα από τα θέματα που τα τελευταία χρόνια με συστηματικό τρόπο βγήκε επί σκηνής και αφορά την εθνική ολοκλήρωση της χώρας μας -σε διεθνές μάλιστα επίπεδο- είναι και το Ποντιακό Ζήτημα.
Το Ζήτημα αυτό (που είναι απότοκο της Μεγάλης Ιδέας και υπήρχε στο πρόγραμμα της Φιλικής Εταιρίας) άρχισε εκ νέου να εμφανίζεται στην πολιτική αρένα.
Με άλλα λόγια ο όρος Ανατολικός Πόντος, που στα αρχαία χρόνια είχε μόνο γεωγραφική έννοια, προσδιορίσθηκε με εθνική ελληνική (έννοια) και πάνω σ’ αυτήν την προσέγγιση χτίστηκε μια πολιτική.
Οι κατασκευαστές αυτού του πλάνου, επειδή γνωρίζουν τις πολιτικές τους που ακολούθησαν στο παρελθόν και οι οποίες είχαν πολλά ανθρώπινα θύματα, σήμερα είναι πιο προσεκτικοί. Έτσι αναφορικά με τον Πόντο προσπαθούν αφ’ ενός με σκόπιμες ψυχολογικές ενέργειες να δημιουργήσουν ζητήματα ταυτότητας και ασφάλειας στον ντόπιο πληθυσμό και αφ’ ετέρου να επηρεάσουν τη διεθνή κοινή γνώμη ώστε τελικά η Τουρκία να αποδυναμωθεί και να πεταχτεί έξω από τον πολιτισμένο κόσμο.
Το βιβλίο αυτό με τον τίτλο "Το Ποντιακό Ζήτημα από την αρχή μέχρι τις μέρες μας" προέκυψε από την ανάγκη να αναλύσει τις ρίζες, το περιεχόμενο, το σκοπό και τη στρατηγική των παραπάνω δραστηριοτήτων σε βάρος της χώρας μας. Και το γεγονός ότι στην εθνική μας λογοτεχνία δεν υπάρχουν εργασίες σχετικές με αυτό το θέμα, είναι κάτι που απασχολεί την παρούσα εργασία.
Το βιβλίο αυτό δεν γράφτηκε για να απαντήσει στις αντίθετες απόψεις των Ελλήνων. Σκοπό έχει να θέσει επί τάπητος τις πραγματικότητες που βιώθηκαν στη ροή της ιστορίας και να αξιολογήσει πάλι τα γεγονότα αντικειμενικά με αποδείξεις.
Θέλουμε ουσιαστικά από τη μια μεριά να θέσουμε επί τάπητος τα επιχειρήματα αυτών που μας καθιστούν υπόδικους στο εσωτερικό και το εξωτερικό και από την άλλη μεριά να προλάβουμε τη δημιουργία ψυχολογικών τραυμάτων σε βάρος των συμπατριωτών μας. Γνωρίζοντας έτσι τις πραγματικότητες που ζήσαμε στο παρελθόν με βάση αυτές τις εμπειρίες να οικοδομήσουμε ορθά το μέλλον.
 |
| Πρώτες μαθήτριες της Μ.Κ.Π. Τραπεζούντας 1904 |
★
Το βιβλίο αρχίζει με ένα άρθρο του καθηγητή Nedim Ipek (Πανεπιστήμιο 19ης Μαΐου Σαμψούντος, Φιλοσοφική Σχολή, τμήμα Ιστορίας) με τον τίτλο «Σχέδια (πλάνα) για την ίδρυση εθνικών Κρατών, στη γεωγραφία της Οσμανικής Αυτοκρατορίας».
Ο καθηγητής ισχυρίζεται ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις για την υποστήριξη των δικών τους συμφερόντων σχεδίασαν την ίδρυση τεχνητών εθνικών κρατών στα πλαίσια της απόφασής τους να διαλύσουν την Οσμανική Αυτοκρατορία.
Φυσικά ένα τέτοιο κράτος υπήρξε και το ελληνικό που ξεκίνησε με την επανάσταση του 1821 και ιδρύθηκε επίσημα στις 14-9-1829 με τη Συνθήκη της Αδριανουπόλεως και εν συνεχεία του Λονδίνου (1830). Ακολούθησε η ίδρυση του βουλγαρικού κράτους.
★
Το δεύτερο άρθρο είναι του ερευνητή-συγγραφέα Μεχμέτ Μπιλγκίν (Mehmet Bilgin) με τον τίτλο «Το Ποντιακό Ζήτημα από ιστορική άποψη». Ο συγγραφέας επαναλαμβάνει εδώ τις γνωστές απόψεις του. Δεν παύει ωστόσο να τονίσει ότι:
Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός αυτών που μιλάνε για τον ποντιακό πολιτισμό στην περιοχή της Τραπεζούντος άρχισε να αυξάνεται.
Οι πρόσφυγες που πήγαν στην Ελλάδα το 1923 από την περιοχή του Εύξεινου Πόντου, παρά την παρέλευση σχεδόν αιώνα, δεν μπόρεσαν να αφομοιωθούν με τους άλλους Έλληνες. Εξακολουθούν να παραμένουν «διαφορετικοί».
Γράφει ο Bilgin: «Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτών που οικοδόμησαν στρατιωτικά και πολιτισμικά το ελληνικό έθνος ήταν να ελληνοποιήσουν τους ορθόδοξους χριστιανούς που ζούσαν στα εδάφη που δόθηκαν στο ελληνικό κράτος. Άλλο πρόβλημά τους ήταν να τους μάθουν ελληνικά. Αυτά τα ζητήματα συνεχίζουν ακόμη να προβληματίζουν το ελληνικό κράτος».
Ρώσοι βοήθησαν στην ίδρυση του ελληνικού κράτους και οι ίδιοι ενίσχυσαν τον Ποντιακό Ξεσηκωμό, χορηγώντας το 1916-1917 όπλα και πολεμοφόδια στους Έλληνες αντάρτες (Βασίλ Ουστά).
Σε απάντηση της θρησκευτικής προσέγγισης των Ρώσων, η Αγγλία και η Ελλάδα εργάστηκαν να αφυπνίσουν μια ελληνική συνείδηση στους ορθόδοξους χριστιανούς του Εύξεινου Πόντου, οι οποίοι τον ιδεολογικό τους αγώνα τον στήριξαν σ’ αυτό το θεμέλιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου