Κατά τον β' αποικισμό (8ος- 5ος π. X. αιώνες), η Μίλητος ιδρύει σωρεία αποικιών στα νότια, ανατολικά, βόρεια και δυτικά παράλια του Ευξείνου Πόντου:
Η Σινώπη, η Τραπεζούντα, το Πάριο, η Διοσκουριάδα (σημερινό Σοχούμ), το Βαθύ (σημερινό Βατούμ), η Φάσις, η Θεοδοσία, το Παντικάπαιο, η Ολβία, ο Ίστρος, οι Τόμοι, η Οδησσός ,η σημερινή Βάρνα της Βουλγαρίας, η Ηράκλεια, είναι οι κυριότερες αποικίες που ίδρυσαν οι Μιλήσιοι κατά την κοσμογονική εκείνη περίοδο της εξάπλωσης του Ελληνισμού σε Ανατολή και Δύση. Το ίδιο και στην Προποντίδα και στον Ελλήσποντο, όπου ιδρύει τις αποικίες Προκόνησο, Άβυδο και Κύζικο.
Συνολικά, υπολογίζονται γύρω στις 90 οι αποικίες που ίδρυσε η Μίλητος κατά τον δεύτερο αποικισμό. Εξάλλου, η Φώκαια ιδρύει αποικίες στη Δύση, συγκεκριμένα στη νότια ακτή της Ισπανίας και της Γαλλίας, από τις Στήλες του Ηρακλή (πορθμός του Γιβραλτάρ), μέχρι τη Μασσαλία (600 π. X.) και την Κορσική.
Επομένως, κατά τον β’ αποικισμό η Ιωνία εξακτινώνεται είτε προς Βορρά (Ελλήσποντος, Προποντίδα, παράλια Ευξείνου Πόντου), είτε προς τη Δύση, εκπέμποντας, παράλληλα, τα πολιτιστικά της μηνύματα στους ημιβάρβαρους και απολίτιστους λαούς αυτών των περιοχών.
Από την άλλη, ανταγωνίστηκε με επιτυχία τους επιδέξιους, στο εμπόριο και στη ναυτιλία, Φοίνικες, και είχε τον έλεγχο της εμπορικής κίνησης στην περιοχή. Δεν μπόρεσε, μόνον, να αποφύγει την υποδούλωση στους Λυδούς (560 π. X.) και στους Πέρσες (494 π. X. και 396 π. X.). Η απελευθέρωσή της από τους Πέρσες επιτυγχάνεται, στην πρώτη περίπτωση, με τους περσικούς πολέμους (490-479 π. X.) και στη δεύτερη, με την εκστρατεία του Μ.Αλεξάνδρου (334-323 π. X.).
Στα ελληνιστικά χρόνια (323 π. X. - 63 π. X.), ο Μικρασιατικός Ελληνισμός μεγαλουργεί και συνεχίζει τον ιστορικό του βίο, οργανωμένος στα δύο μεγάλα ελληνιστικά βασίλεια της Περγάμου και των Σελευκιδών. Τα περίλαμπρα αρχαιολογικά μνημεία από την περίοδο αυτή μαρτυρούν υψηλό επίπεδο ανάπτυξης του ελληνιστικού πολιτισμού.
Αλλά και επί ρωμαιοκρατίας (1 ος π. X. αιώνας - αρχές 4 ου μ. X. αιώνας), έντονη ήταν η ανάπτυξη του ελληνικού πολιτισμού στην περιοχή της Μικράς Ασίας.
Μάρτυρες αυτού του λαμπρού πολιτισμού είναι τα μεγαλοπρεπή θέατρα και τα πάμπολλα καλοδιατηρημένα ελληνικά μνημεία (ναοί, στοές, αγορές, αγάλματα, υδραγωγεία, γέφυρες), που σώζονται μέχρι σήμερα σε όλη την έκταση αυτού του χώρου, από την Αιολίδα μέχρι την Παμφυλία.
Οι Ρωμαίοι απλά κυβερνούσαν έναν ελληνιστικό κόσμο.
Στάθης Πελαγίδης
Η Σινώπη, η Τραπεζούντα, το Πάριο, η Διοσκουριάδα (σημερινό Σοχούμ), το Βαθύ (σημερινό Βατούμ), η Φάσις, η Θεοδοσία, το Παντικάπαιο, η Ολβία, ο Ίστρος, οι Τόμοι, η Οδησσός ,η σημερινή Βάρνα της Βουλγαρίας, η Ηράκλεια, είναι οι κυριότερες αποικίες που ίδρυσαν οι Μιλήσιοι κατά την κοσμογονική εκείνη περίοδο της εξάπλωσης του Ελληνισμού σε Ανατολή και Δύση. Το ίδιο και στην Προποντίδα και στον Ελλήσποντο, όπου ιδρύει τις αποικίες Προκόνησο, Άβυδο και Κύζικο.
Συνολικά, υπολογίζονται γύρω στις 90 οι αποικίες που ίδρυσε η Μίλητος κατά τον δεύτερο αποικισμό. Εξάλλου, η Φώκαια ιδρύει αποικίες στη Δύση, συγκεκριμένα στη νότια ακτή της Ισπανίας και της Γαλλίας, από τις Στήλες του Ηρακλή (πορθμός του Γιβραλτάρ), μέχρι τη Μασσαλία (600 π. X.) και την Κορσική.
Επομένως, κατά τον β’ αποικισμό η Ιωνία εξακτινώνεται είτε προς Βορρά (Ελλήσποντος, Προποντίδα, παράλια Ευξείνου Πόντου), είτε προς τη Δύση, εκπέμποντας, παράλληλα, τα πολιτιστικά της μηνύματα στους ημιβάρβαρους και απολίτιστους λαούς αυτών των περιοχών.
Από την άλλη, ανταγωνίστηκε με επιτυχία τους επιδέξιους, στο εμπόριο και στη ναυτιλία, Φοίνικες, και είχε τον έλεγχο της εμπορικής κίνησης στην περιοχή. Δεν μπόρεσε, μόνον, να αποφύγει την υποδούλωση στους Λυδούς (560 π. X.) και στους Πέρσες (494 π. X. και 396 π. X.). Η απελευθέρωσή της από τους Πέρσες επιτυγχάνεται, στην πρώτη περίπτωση, με τους περσικούς πολέμους (490-479 π. X.) και στη δεύτερη, με την εκστρατεία του Μ.Αλεξάνδρου (334-323 π. X.).
Στα ελληνιστικά χρόνια (323 π. X. - 63 π. X.), ο Μικρασιατικός Ελληνισμός μεγαλουργεί και συνεχίζει τον ιστορικό του βίο, οργανωμένος στα δύο μεγάλα ελληνιστικά βασίλεια της Περγάμου και των Σελευκιδών. Τα περίλαμπρα αρχαιολογικά μνημεία από την περίοδο αυτή μαρτυρούν υψηλό επίπεδο ανάπτυξης του ελληνιστικού πολιτισμού.
Αλλά και επί ρωμαιοκρατίας (1 ος π. X. αιώνας - αρχές 4 ου μ. X. αιώνας), έντονη ήταν η ανάπτυξη του ελληνικού πολιτισμού στην περιοχή της Μικράς Ασίας.
Μάρτυρες αυτού του λαμπρού πολιτισμού είναι τα μεγαλοπρεπή θέατρα και τα πάμπολλα καλοδιατηρημένα ελληνικά μνημεία (ναοί, στοές, αγορές, αγάλματα, υδραγωγεία, γέφυρες), που σώζονται μέχρι σήμερα σε όλη την έκταση αυτού του χώρου, από την Αιολίδα μέχρι την Παμφυλία.
Οι Ρωμαίοι απλά κυβερνούσαν έναν ελληνιστικό κόσμο.
Στάθης Πελαγίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου