Πόντος

Η Γη Των Πατέρων Μας

Ενενήντα δύο χρόνια (1922-2014) έχουν περάσει από τότε που ο ξεριζωμένος Ελληνισμός της Μ. Ασίας και του Πόντου έφτασε στην μητέρα Ελλάδα, στην οποία βρήκαν καταφύγιο χιλιάδες ανθρώπων.  Ο ξεριζωμένος Ελληνισμός, είχε υποστεί φοβερά δεινά, διώξεις και κακουχίες, πριν επιστρέψει στην μητροπολιτική Ελλάδα, με αποτέλεσμα μόνο το ενάμισι από τα δύο τρίτα και μισό εκατομμύρια Ελλήνων των Μικρασιατικών παραλίων και του Πόντου να φτάσει σώο, αλλά σε άθλια κατάσταση και να εγκατασταθεί στον Ελλαδικό κορμό.  Μέσα σε 14 συνολικά χρόνια από το 1908 μέχρι και το 1922 και με φοβερούς διώκτες τους Νεότουρκους και το καθεστώς του Μουσταφά Κεμάλ, ο Ελληνισμός της Ανατολίας (σημερινή Τουρκία) γνώρισε μεγάλες απώλειες, μεγαλύτερες ακόμα και από αυτές που υπέστη όλους τους αιώνες της Τουρκικής σκλαβιάς. Ανάμεσα στο θλιβερό εκείνο «φορτίο» που έφευγε  με όποιο μεταφορικό μέσο μπορούσε από τις προγονικές του εστίες, για να γλιτώσει από την Τουρκική απειλή, (είτε με διαφόρων ειδών καράβια, είτε με κάρα και πολλές φορές με τα πόδια) ξεχωριστή θέση κρατούσαν με την ηρωική τους παρουσία οι Πόντιοι.  Ένας λαός υπομονετικός και σοφός, με έκδηλη την αγωνιστική τους διάθεση, η οποία τελικά τον έφερε μέσα στο πέρασμα των ογδοντατριών αυτών χρόνων να έχει μεγαλουργήσει και να έχει αποτελέσει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του σημερινού Ελληνισμού.  Γιατί η ψυχή των κατοίκων του Πόντου ζει και μεγαλουργεί πλέον εδώ, φυλάει τις αξίες και τις μνήμες της όπως ήταν και πίσω από κάθε δάκρυ της βρίσκεται η νοσταλγία και η αγάπη για την κατεχόμενη πατρίδα της.                                                                        The land of our Fathers Ninety-two years years (1922-2014) have pasted until the day that the Hellenism of M. Asia and Pontos, has come to mother Hellas, in which they found a shelter thousands of people. These people, had suffered many terrible difficulties before they return to the metropolitical Hellas and as a result only the 1/5 from 2/3 and a half million Hellens had managed to come alive -but in a very bad position- and to live in Hellas.               In 14 years, from 1908 to 1922 and with terrible hunters the Neo-turks and the state of Moustafa Kemal, the Hellenism of Anatolia (today Turkey) had suffered many losses, bigger than the ones that they had suffered in all the centuries of the Turkish conquer.                   Among these people that were leaving in every way they could from their mother country, to survive the Turkish threat (sometimes with ships, or with horses or even by foot) were many Pontians too, with their heroic presence. Pontians: people with wisdom that 83 years after this catastrophe has managed to do great things and to be a part of today’s life. Because the soul of the citizens of Pontos lives now in here, it keeps its memories and ethics as they were and beneath of every tear it drops there is the nostalgia and the love from its conquered country.