Η λέξη Ντζινίς» είναι αραβική και στην Οθωμανική σημαίνει «μυθικός, μαγικός».
Στο χωριό Ντζινίς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μαζί με τους Έλληνες έμεναν και Αρμένιοι.
Μερικές οικογένειες μετανάστευσαν μαζί με τους Έλληνες στην Τσάλκα.
Εξαιτίας αυτού του μικτού πληθυσμού ως το 1841 ούτε οι Έλληνες ούτε οι Αρμένιοι επισκεύασαν τις παλιές γεωργιανές εκκλησίες, που βρίσκονταν στο κέντρο του χωριού.
Οι Αρμένιοι ασχολούνταν με τα δικά τους προβλήματα και μάζευαν χρήματα για την κατασκευή Γεωργιανής εκκλησίας.
Λόγω της άσχημης οικονομικής κατάστασης οι σχέσεις μεταξύ των Αρμενίων και Ελλήνων χειροτέρευαν. Αυτό συνεχιζόταν ως το 1841. Από το έτος αυτό οι Αρμένιοι είχαν δημιουργήσει τη δική τους οικονομία και τα νοικοκυριά.
Τότε 28 οικογένειες Ελλήνων με την καθοδήγηση του ιερέα Παντελεήμονα Σιμόνοβ άρχισαν να μαζεύουν χρήματα για την επισκευή μιας παλιάς γεωργιανής εκκλησίας. Σύντομα οι Αρμένιοι, αφού βρήκαν ελεύθερα κρατικά χωράφια στην περιοχή Μπουρνασέτ, εγκαταστάθηκαν εκεί φεύγοντας από το Ντζινίς.
Ο ιερέας παπα -Παντελής έστειλε έγγραφο στον Έξαρχο της Γεωργίας με χρονολογία 14 Μαϊου του 1845, όπου έγραφε τα εξής: «Μετά το τέλος του ρωσο - τουρκικού πολέμου(1828 -1829) ο στρατάρχης Πασκέβιτς, από σεβασμό προς τους Έλληνες, μας εγκατέστησε στην περιοχή της Τσάλκας.
Από το 1830 ως το 1841 υπηρετούσα σαν ιερέας στο Ντζινίς, αλλά αρρώστησα και ο υπαστυνόμος των εκκλησιών της Τσάλκας, ο Ξενοδόχοβ, διόρισε ένα νέο ιερέα, τον Παύλο Αβράμοβ».
Μπορούμε να πούμε ότι οι Έλληνες της περιοχής Αρζρούμ εμπιστεύονταν τις αποφάσεις των ρωσικών στρατιωτικών αρχών, επειδή οι τελευταίοι βοηθούσαν στην εγκατάστασή τους. Γι’ αυτό οι Έλληνες δέχονταν να εγκατασταθούν στην Τσάλκα από σεβασμό προς τον Πασκέβιτς. Οι Έλληνες ήταν ευχαριστημένοι από πράξεις της Ρωσικής κυβέρνησης και ήταν έτοιμοι να πράξουν ο,τιδήποτε για το καλό της ομόθρησκης χώρας.
Από τις αρχές του 1840 οι κάτοικοι του χωριού Ντζινίς άρχισαν να προετοιμάζονται για την κατασκευή της εκκλησίας τους. Διοργανωτές αυτής της φιλανθρωπικής υπόθεσης υπήρξαν οι ιερείς Παπα - Παντελής, Παπα - Παύλος Αβράμοβ και Παντελεήμονας Σιμόνοβ. Ο τελευταίος έπαιζε και ηγετικό ρόλο.
Ο έρανος συνεχιζόταν ως το 1849, οπότε με την καθοδήγηση του ιερέα Παντελεήμονα Σιμόνοβ η παλιά γεωργιανή εκκλησία επισκευάστηκε και εγκαινιάστηκε από τον ίδιο, ο οποίος την αφιέρωσε στον Άγιο Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο. Οι μάστορες που έχτιζαν την εκκλησία ήταν από το Ντζινίς.
Μετά το τέλος της επισκευής οι κάτοικοι του Ντζινίς διακόσμησαν την εκκλησία με εικόνες, που είχαν φέρει μαζί τους από τη Μικρά Ασία. Οι εικόνες ήταν πολύ ωραίες, καλύτερες από τις εικόνες άλλων χωριών. Τα εκκλησιαστικά είδη επίσης ήταν πλούσια. Οι εικόνες αυτές και τα εκκλησιαστικά είδη όμως στα χρόνια της επανάστασης και του εμφυλίου πολέμου κλάπηκαν από ληστές. Τα υπόλοιπα, όσα σώθηκαν, χάθηκαν στα χρόνια του σοσιαλισμού.
Το 1852 με την πρωτοβουλία των ιερέων του Ντζινίς χτίστηκε το εκκλησιαστικό σχολείο. Το ίδιο έτος τα παιδιά των πιστών άρχισαν να διδάσκονται τη θρησκεία τους, τους βασικούς κανόνες της γραμματικής της μητρικής τους γλώσσας, καθώς και τη γραφή και ζωγραφική. Πρώτοι δάσκαλοι ήταν οι ίδιοι οι ιερείς. Λόγω του μικρού μεγέθους της εκκλησίας τα μαθήματα γίνονταν στο σπίτι του ιερέα Παπα - Παντελή. Μέχρι το τέλος της ζωής του ο Παπα - Παντελής δίδασκε στο σχολείο την ελληνική γλώσσα.
Εξαιτίας των προσπαθειών αυτών των ιερέων οι νέοι του Ντζινίς μιλούσαν τη μητρική γλώσσα. Το πρόβλημα ήταν ότι οι γονείς αυτών των παιδιών συνέχιζαν να μιλάνε την αρμενική και τουρκική γλώσσα
Στις αρχές του 20ου αιώνα οι δραστήριοι ιερείς του χωριού Ντζινίς άρχισαν να συγκεντρώνουν χρήματα για την κατασκευή νέας εκκλσίας. Οι δωρεές δίνονταν και από τους πιστούς της εκκλησίας και απ’ όλους τους κατοίκους της περιοχής Τσάλκας. Οι κάτοικοι κουβαλούσαν τις πέτρες από τα πετροκοπεία των χωριών Κουμπέτ και Αβρενί. Το 1903 οι μάστορες άρχισαν να χτίζουν την εκκλησία, της οποίας η κατασκευή τελείωσε το 1906. Τότε την εγκαινίασαν και την αφιέρωσαν στην Παναγία Μαρία. Τους εσωτερικούς τοίχους των δύο εκκλησιών στόλισαν με τις εικόνες, που έφεραν από την πρώην πατρίδα τους. Η εκκλησία χτίστηκε το 1906, αλλά την εγκαινίασαν το 1918 λόγω των πολιτικών γεγονότων. Από τότε λοιπόν που χτίστηκε η εκκλησία οι κάτοικοι του χωριού, αλλά και των γειτονικών χωριών, στις 28 Αυγούστου (σύμφωνα με το παλιό ημερολόγιο) τιμούν τη μνήμη της Παναγίας.
Σωκρατης Αγγελιδης
Διδακτορας της Ιστοριας-Ανατολικολογος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου