Πόλεμος Τριπολίτιδας.

 Λόγω της όψιμης ενοποίησής της, η Ιταλία υστερούσε σημαντικά στον αγώνα δρόμου για αποικιοκρατική εξάπλωση που διεξήγαν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις από τα τέλη του 19ου αιώνα. 
Η Τριπολίτιδα (αντίστοιχη της σημερινής Λιβύης) ήταν μια από τις τελευταίες χώρες της Αφρικής που δεν είχαν μεταβληθεί σε ευρωπαϊκές αποικίες.

Enver Pasha

 Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ασκούσε μια, κατ’ όνομα ουσιαστικά, επικυριαρχία στην αποτελούμενη από τις επαρχίες Τρίπολης και Βεγγάζη χώρα. Επικαλούμενη την κακομεταχείριση των εκεί Ιταλών εμπόρων και αποίκων, η Ιταλία κήρυξε πόλεμο κατά της Πύλης στις 29 Σεπτεμβρίου 1911 και αποβίβασε στρατεύματα στην Τριπολίτιδα. 
Παρά την εύκολη επικράτηση των Ιταλών στα παράλια, ο τουρκικός στρατός υπό τους Εμβέρ και Μουσταφά Κεμάλ πρόβαλε σθεναρή αντίσταση στην ενδοχώρα. Στις 4 Νοεμβρίου 1911 η Ιταλία κήρυξε την προσάρτιση της Τριπολίτιδας.
 Ο πόλεμος τελείωσε στις 12 Οκτωβρίου 1912 με τη Συνθήκη  του Ουσύ (Ouchy, κοντά στη Λωζάννη), με την οποία η Ιταλία διατηρούσε την Τριπολίτιδα, αναγνωρίζοντας τα θρησκευτικά δικαιώματα του σουλτάνου επ’ αυτής  και αναλαμβάνοντας να επιστρέφει στην Πύλη τα Δωδεκάνησα, τα οποία είχε καταλάβι προς άσκηση πίεσης επί των Τούρκων.
 Ωστόσο η Ιταλία προφασίστηκε την προάσπιση των νησιών κατά το Βαλκανικό Πόλεμο που ξέσπασε αμέσως μετά προκειμένου να διαιωνίσει την κατοχή της επί της Δωδεκανήσου.