ΤΟ ΤΟΠ'

Ήταν η απόφραξη των αρχαίων. Το έπαιζαν δύο παιδιά. Το ένα από αυτά έπαιρνε ένα τόπι καμωμένο από κλωστή μάλλινη τυλιγμένη πολλές φορές (κουβάρι) ή από κοντά μαλλιά και τρίχες βρεγμένα και πιεσμένα για να ενωθούν (τότε τα λαστιχένια τόπια ήσαν άγνωστα) και το πετούσε στον τοίχο ή στο έδαφος. Το τόπι γύριζε πίσω, το ξαναχτυπούσε στον τοίχο μετρώντας πόσα πηδήματα θα κάμει. Άμα του ξέφευγε και έπεφτε καταγής, άρχιζε ο δεύτερος. Όποιος πρώτος έφθανε στον ορισμένο αριθμό, κέρδιζε.

Παραλλαγή αυτού ήταν το εξής: Ο παίκτης χτυπούσε καταγής το τόπι, που πηδούσε ψηλά, μέχρι όμως να πέσει στο χώμα, έπρεπε να κάμει μια περιστροφή γύρω από τον εαυτό του και να χτυπήσει το τόπι που πηδούσε πάλι, έκανε περιστροφή. . . μέχρι που ζαλιζόταν ή καιόταν (του έφευγε το τόπι). Τότε άρχιζε ο δεύτερος. 'Όποιος έφθανε πρώτος στον ορισμένο αριθμό, κέρδιζε.

Άλλη παραλλαγή ήταν το παρακάτω· Οι παίκτες, πολλοί,χωρίζονταν  σε δύο ομάδες. Με κλήρωση όριζαν ποια ομάδα θα αρχίσει πρώτη. Ένας από την πρώτη ομάδα πετούσε το τόπι λίγο ψηλά και το χτυπούσε κατά τους εχθρούς .
Εκείνοι το έπιαναν και το πετούσαν προς ορισμένο σημείο, συνήθως μια πλακωτή πέτρα. Αν χτυπούσαν την πέτρα καίονταν και άρχιζε ο δεύτερος. Αν όμως έπιαναν το τόπι στα χέρια, καίονταν όλοι.
Αν κάποιο παιδί, κατά την διαίρεση των ομάδων, δεν συγκαταλεγόταν  με  τη μία ή την άλλη ομάδα, μπορούσε να παίξει και με τη μια και με την άλλη και λεγόταν κουτάλ’.