Αυτά τάλεγαν oι Τούρκοι ισαάτ ταπουρού, οι δε Ελληνες τάλεγαν ειρωνικά εσιέκ Ταπουρού (γαϊδουρινά τάγματα). Γι' αυτά μίλησαν πολλοί επιφανείς δικοί μας και ξένοι, μα ας επιτραπεί και σ' εμάς να μιλήσουμε σύντομα γι' αυτά.
Στα τάγματα αυτά κατατάσσονταν μονάχα χριστιανοί Έλληνες, γιατί οι Αρμένιοι εξοντώθηκαν τον Ιούνιο του 1915.
Να ο καθρέφτης των εργατικών ταγμάτων: Δουλειά αδιάκοπη, από τα ξημερώματα μέχρι το ηλιοβασίλεμα. Φαΐ ελάχιστο. Ψωμί μπομπότα , μια φέτα. Διαμονή γαϊδουρινή, μέσα σ' ένα μικρό αχούρι πλάγιαζαν 10,20 και 30 άντρες κατάκοποι, νηστικοί, γυμνοί και ξυπόλητοι που νοσταλγούσαν την πατρίδα τους και τις οικογένειες τους.
Πείνα λοιπόν αφάνταστη, γύμνια, ψείρες, λέρες, δαρμοί και θάνατος ήσαν το μενού κάθε μέρας. Λένε πως κάποια μέρα ψόφησε ένα βόδι της δουλειάς των εργατικών ταγμάτων, κι ο Τούρκος λοχαγός επιστάτης λυπήθηκε τόσο πολύ το βόδι ώστε μια μέρα παρουσία όλων των σκλάβων εργατών είπε:
«Έπρεπε να μου ψοφήσουν 100 Γκιαούρηδες στρατιώτες παρά αυτό το βόδι».Ώστε για τους αξιωματικούς της Τουρκίας έχασε κάθε έννοια η λέξη άνθρωπος. Τα στρατόπεδα αιχμαλώτων του Χίτλερ και τα σημερινά τέτοια της Ρωσίας φρίττουν μπροστά στα εργατικά τάγματα των Τούρκων.
Μπράβο τους! Οι μεγαλομάρτυρες Άγιος Γεώργιος και Δημήτριος κατά δίκαιο λόγο οφείλουν να παραχωρήσουν τη θέση τους στον Παντελή Κωστίκ, στον Πέτρο Γωνιάδη και σ' όλους τους άλλους Σανταίους που πέσανε στα εργατικά τάγματα των Τούρκων και βρήκανε μαρτυρικό θάνατο.
Αυτά είναι αρκετά για τους καλούς μας Τούρκους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου