Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αυτή η οργανωμένη επιχείρηση του
νεοτουρκικού κράτους που εκτελέστηκε μέσω φρικιαστικών πράξεων όπως
επιστρατεύσεις και λεηλασίες περιουσιών, μαζικοί εκτοπισμοί, πορείες θανάτου στην
έρημο της Ανατολίας και σφαγές έλαβε χώρα στο πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα
και ματαίωσε τις ελπίδες του ποντιακού Ελληνισμού για τη δημιουργία ενός πλήρως
ανεξάρτητου Ποντιακού κράτους στις ανατολικές ακτές της Μαύρης Θάλασσας.
Έθεσε ταυτοχρόνως τέλος στην επί 28 αιώνες παρουσία των Ελλήνων στις
πατρογονικές εστίες.
Η άνοδος των νεότουρκων στην εξουσία σήμανε παρά τις αρχικές αυταπάτες που
καλλιέργησε το τέλος των οικονομικών, εκπαιδευτικών και εκκλησιαστικών προνομίων
των χριστιανών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Παρά τις διακηρύξεις για ισοπολιτεία των μειονοτήτων, οι νεότουρκοι εφάρμοσαν το
σχέδιό τους που αποσκοπούσε στην οικονομική, στην πνευματική και κυρίως τη φυσική
εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών.
Kατά τη διάρκεια του α’ Παγκοσμίου Πολέμου αυτής της θύελλας που όξυνε
στο έπακρο τα εθνικιστικά πάθη,έγινε κοινή συνείδηση στους Έλληνες του Πόντου
ότι λύση στο θέμα δεν ήταν δυνατόν να δοθεί εντός του πλαισίου της οθωμανικής
εξουσίας και οι απανταχού οργανώσεις των Ποντίων διατύπωναν πλέον ξεκάθαρα
το αίτημα της αυτονομίας.
Τα αιτήματα του ποντιακού Ελληνισμού με τη μορφή υπομνημάτων προς το
Συνέδριο Ειρήνης των νικητών για πλήρη ανεξαρτησία ή ακόμη και δημιουργία
συνομοσπονδίας με το ανεξάρτητο Αρμενικό κράτος έπεσαν στο κενό.
Στους λόγους για τους οποίους η «Δημοκρατία του Πόντου» παρέμεινε ένα κράτος στα
χαρτιά θα μπορούσαν να συγκαταλεχθούν:
1. Η πρόταξη των οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων των μεγάλων
δυνάμεων όσο και η μεταστροφή της επαναστατημένης Ρωσίας.
2. Η αδράνεια των ελληνικών κυβερνήσεων της περιόδου από το 1914 μέχρι το 1922,
οι οποίες έθεταν το ποντιακό πρόβλημα ως τελευταία προτεραιότητα, μετά τη Θράκη
και τα Δωδεκάνησα.
3. Τα πολιτικά λάθη που διέπραξαν τα μέλη της ποντιακής κοινότητας την ίδια
περίοδο, αλλά και η «υπεραισιοδοξία» του μητροπολίτη Τραπεζούντας Χρύσανθου,
αυτής της μεγάλης φυσιογνωμίας του Ελληνισμού.
Όμως τα όποια σφάλματα ωχριούν μπροστά στο φυλετικό έγκλημα που διέπραξε η
μεταοθωμανική Τουρκία και το οποίο κατέληξε στον εκπατρισμό των Ποντίων και την
έλευσή τους στην Ελλάδα, όπου μεταλαμπάδευσαν το δημιουργικό τους πνεύμα και
εποίκησαν τις «νέες χώρες».
Το έγκλημα αυτό παραμένει μέχρι σήμερα να ζητά, ως ελάχιστο, την παραδοχή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου