Συνέντευξη της Μουκαντές Μπαϊρί, 90 ετών, στα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης το 2003.

0 πατέρας μου Αχμέτ Μπέη είχε ζαχαροπλαστείο στην περιοχή του Κιναρλί στη Θεσσαλονίκη, κοντά στο σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ.

 Η καλύτερη μου φίλη στη γειτονιά ήταν η Ταρασία, μία ελληνοπούλα που πέθανε σε παιδική ηλικία. Ακόμα θυμάμαι την κηδεία της Ταρασίας, να παρακολουθώ την οικογένεια που φιλούσε τα εικονίσματα και να λέω στον εαυτό μου ότι δεν θα την ξεχάσω ποτέ.

 Θυμάμαι την Ταρασία κάθε φορά που τα εγγόνια μου φέρνουν μία κούκλα. Η μητέρα μου έλεγε ότι τα πηγαίναμε καλά με τους Έλληνες γείτονες και ότι έκλαψαν όταν φύγαμε.

Όσο για τον πατέρα μου ήταν ένας μεγαλόσωμος, δυνατός άνδρας αλλά έχασε τα λογικά του όταν αναγκάστηκε να αφήσει το σπίτι και το μαγαζί που είχε μόλις χτίσει στη Θεσσαλονίκη.

 Όταν το πλοίο μας έφτανε στο Σελιμπασά στην ακτή της Τουρκίας, γύρισε στη μητέρα μου και της είπε: «πάμε τώρα πίσω στο σπίτι μας».