ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ

Το κλίμα στην περιοχή διαφοροποιείται: στα παράλια είναι θερμό και υγρό, ενώ στην ενδοχώρα ηπειρωτικό, με ψυχρό χειμώνα και ξηρό καλοκαίρι.

 Κωνοφόρα και οπωροφόρα δέντρα, αλλά και σπάνια είδη φυτών, όπως, για παράδειγμα, η ποντική αζαλέα, συνθέτουν την πλούσια χλωρίδα του Πόντου.

 Στα ορεινά του Πόντου οι βροχές άρχιζαν το πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου και σταματούσαν το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου. 

Μάλιστα, λόγω των πολυήμερων βρο­χοπτώσεων η ομίχλη συχνά καλύπτει το σύνολο του ορεινού Πόντου, κάνοντας τις περιοχές αυτές δύσβατες αλλά και δυσδιάκριτες.

Ο αρχαίος γεωγράφος Στράβωνας στα Γεωγραφικά του διασώζει αρκετές πλη­ροφορίες για την περιοχή: 

Καράκαπαν

«Της γουν Καππαδοκίας τα προς τω Ευξείνω πολύ βορειότερά εστι των προς τω Ταύρω· αλλ’ η μεν Βαγαδανία, πεδίον εξαίσιον με­ταξύ πίπτον του τε Αργαίου όρους και του Ταύρου, σπάνιον ει που τι των καρπίμων δένδρων φύοι, καίπερ νοτιώτερον της Ποντικής θαλάττης σταδίοις τρισχιλίοις, τα δε της Σινώπης προάστεια και της Αμισού και της Φαναροίας το πλέον ελαιόφυτά εστι».

 Επίσης, αναφέρει: «Εστι δ’ ώσπερ χερρονήσου μεγάλης ισθμός ούτος, σφιγγόμενος θαλάτταις δυσί τη τε του Ισσικού κόλπου μέχρι της τραχείας Κιλικίας και τη του Ευξείνου μεταξύ Σινώπης τε και της των Τιβαρηνών παραλίας* εντός δε του ισθμού λέγομεν χερρόνησον την προσεσπέριον τοις Καππάδοξιν άπασαν, ην Ηρόδοτος μεν εντός Άλυος καλεί.

 Αύτη γαρ έστιν ης ήρξεν απάσης Κροίσος. Λέγει δ’ αυτόν εκείνος τύραννον εθνέων των εντός Αλυος ποταμού».