Δυστυχώς η σιωπή και η λήθη αποθρασύνει τους Τούρκους!!!!

Το 1499 ο Michel Plestcheief, Πρέσβυς του Τσάρου Ivan III στην Κωνσταντινούπολη, κατά την παρουσίαση του στο σουλτάνο Bajazet II, αρνήθηκε να δεχθεί το γούνινο παλτό, το δώρο των 10 χιλιά­δων άσπρων(τουρκικό νόμισμα) και να παραστεί στο επίσημο δείπνο.

Αντίθετα με περηφάνεια δήλωσε: "Δεν έχω τίποτε να πω στους πασάδες, δε θα φορέσω τις ενδυ­μασίες τους, δεν έχω ανάγκη, των χρημάτων τους και δεν έχω να μιλήσω παρά στον Υψηλό Κύριο ".

Σ' αυτόν τον Υψηλό Κύριο, το σουλτάνο, ισχυριζόταν ότι μιλούσε όρθιος και όχι καθιστός.

Όμως όλοι οι άλλοι δυτικοί διπλωμάτες, από το XV έως και το XVIII αιώνα, γονάτιζαν μπροστά στο σουλτάνο. Σχετικά το 1622 ο σερ Tho­mas Rol, Άγγλος πρέσβυς στην Κωνσταντινούπολη, έγραφε:

"Εάν ξέρατε πόσο η τιμή, των χριστιανών πριγκίπων καταπατείται εδώ! Η οδηγία ήταν να βρίσκεσαι κάτω μπροστά στον Τούρκο".

Ακόμη και ο βασιλιάς "Ήλιος" Λουδοβίκος XIV (Louis XIV) της Γαλλίας ανέχθηκε το γεγονός ότι το 1673 ο Πρέσβυς του στη Χάγη δέ­χθηκε ράπισμα από Τούρκο λοχία που συνόδευε το Μέγα Βεζύρη.

Abdul Hamid

Αντίθετα ακόμη και οι Τούρκοι σκοποί των δυτικών πρεσβειών στην Κωνσταντινούπολη δε χαιρετούσαν ούτε καν σηκωνόντουσαν, όταν περ­νούσαν οι πρέσβεις, δείχνοντας έτσι ότι ο τελευταίος μουσουλμάνος άξιζε περισσότερο από τον πρώτο γκιαούρη.

Πράγματι μόνον έτσι εξηγείται η διστακτική, υποχωρητική και πολ­λές φορές δουλική στάση των Δυτικών απέναντι στους Τούρκους, ακόμη κι' όταν τους νίκησαν, ακόμη κι' όταν η εξουσία πέρασε από το σουλτάνο στον Κεμάλ.

Η παραπάνω νοοτροπία των Δυτικών αποθράσυνε τους σφαγείς, τους έδωσε τη βεβαιότητα της ατιμωρησίας κι' αυτοί αποφάσισαν και ψυχρά εκτέλεσαν το μεγαλύτερο έγκλημα όλης της Ιστορίας της Ανθρωπότητας. Προέβησαν στη γενοκτο­νία τριών πανάρχαιων λαών: των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Χαλδαίων-Ασυριων Νεστοριανών.

Δυστυχώς η σιωπή και η λήθη είχαν σαν συνέπεια αργότερα την τουρκική υποτροπή, με διώξεις του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης το 1955, με την εισβολή στην Κύπρο το 1974 και με την εξαφάνιση των 1.600 και πλέον αγνοουμένου Κυπρίων.

Και τώρα ακόμη εφαρμόζει τις ίδιες τακτικές έναντι των Κούρδων και πάλι μένει ατιμώρητη.

Είναι καιρός να ειπωθεί η αλήθεια και να ενημερωθεί επιτέλους η Διεθνής Κοινότητα και για το δράμα της γενοκτονίας των Ελλήνων.

Χάρης Τσιρκινίδης

Παρίσι 1993