Ο παππούς του Γεώργιος Κηρυττόπουλος ήταν κρυφός χριστιανός, και μάλιστα γνωστός στον κόσμο, εξωτερικά, ως Μολλάς Βαϊζόγλου. Η φανέρωση της χριστιανικής του πίστης συνιστά μια από τις συγκινητικότερες πτυχές της Ιστορίας των κρυπτοχριστιανών του Πόντου.
Γράφει ο αείμνηστος Φίλων Κτενίδης:
«Την τελευταίαν ημέραν, που εξέπνεε η προθεσμία των δηλώσεων, και όταν διεπιστώθη ότι κανείς πλέον δεν περίμενε να εγγραφεί και ο σχετικός ντελάλης ανέφερε ότι έδυσε ο ήλιoς, ο Έπαρχος ετοιμάστηκε να υπογράψει και να σφραγίσει το σχετικό Πρακτικό.
- Μη βιάζεστε, του είπε ο Μολλάς Βαϊζόγλου... περιμένετε...
- Τι να περιμένουμε, απήντησε ο Καϊμακάμης, αφού έδυσε ο ήλιος και δεν έμεινε κανείς;
- Με συγχωρείτε, είπε τότε ο σαρικοφόρος Μολλάς, έμεινε ένας και αυτός είμαι εγώ... και έκπληκτοι οι παρόντες Τούρκοι είδαν τον Χότζιαν του Μωάμεθ να βγάζει το έμβλημα της ιεροσύνης του, το σαρίκι, να το τοποθετεί με ευλάβεια πάνω στο γραφείο του Επαρχου και, αποτεινόμενος στο Γραμματέα της επιτροπής, να του λέγει:
- Γράψε: Γεώργιος Κηρυττόπουλος, επάγγελμα ιερεύς».
Ήταν λίγο μετά το 1856 .
Αυτού, λοιπόν, του τολμηρού και θαρραλέου Κρυπτοχριστιανού Γεωργίου Κηρυττόπουλου εγγονός ήταν ο Κωνσταντίνος, γιος του Μιχάλη και της Μαρίας Κηρυττοπούλου, οι οποίοι, μετά την Ανταλλαγή, εγκαταστάθηκαν στο χωριό Κορομηλιά Καστοριάς.
Κουβαλώντας μια βαρύτιμη και ιερή κληρονομιά και παρακαταθήκη, αναδείχτηκε, πρώτα-πρώτα, σε λαμπρό μέλος της κοινωνίας της Καστοριάς, όπου, ξεκινώντας από το τίποτε, αξιώθηκε να δημιουργήσει την καλύτερη ξενοδοχειακή επιχείρηση και να διακριθεί ως ένα από τα διαπρεπή μέλη του επιχειρηματικού κόσμου του πόλης.
Στη συνέχεια, ο επιτυχημένος επιχειρηματίας και λαμπρός οικογενειάρχης Κωνσταντίνος Κηρυττόπουλος (με 4 παιδιά), διέθεσε τον εαυτό του και τη ζωή του, με ιεραποστολικό ζήλο στον αγώνα για την καταξίωση και δικαίωση του Ποντιακού Ελληνισμού:
α) Με δικές του πρωτοβουλίες και ενέργειες:
1) Ιδρύεται η Εύξεινος Λέσχη Καστοριάς, της οποίας διετέλεσε, επί σειρά ετών, Πρόεδρος και μέλος τους διοικητικού συμβουλίου.
2) Εξασφαλίζεται η μόνιμη ιδιόκτητη στέγη αυτής της Λέσχης.
3) Οργανώνεται το πρώτο χορευτικό συγκρότημα.
β) Οι δραστηριότητές του επεκτείνονται και εκτός περιοχής Καστοριάς:
1)Το 1969 συμβάλλει, με το υπέρογκο (για τότε ποσό των 300.000 δρχ., στην ανέγερση του «Οίκου Ακρίτα Φοιτητή», της γνωστής πολυώροφης οικοδομής της Οδού Βασιλίσσης Όλγας θεσσαλονίκης, όπου βρίσκουν τροφή και στέγη άποροι. Πόντιοι και μη, φοιτητές. Μάλιστα η βιβλιοθήκη «Γεώργιος Βησσαρίων» αυτής της στέγης ιδρύθηκε με δική του δαπάνη.
2) Σημαντική ήταν η οικονομική του συμβολή και στην ανέγερση της Νέας Ιερής Μονής Αγ. Γεωργίου Περιστερεώτα, στο Ροδοχώρι της Ναούσας.
γ) Οι δραστηριότητές του κορυφώνονται στην πατρογονική του εστία στον Πόντο:
Το 1969 μετέφερε στην Ελλάδα, με κίνδυνο της ζωής του, την κολυμβήθρα της παλιάς ιεράς Μονής Αγ. Γεωργίου Περιστερεώτα, στη Γαλλίανα του Πόντου. Η ιστορική αυτή κολυμπήθρα αποτελεί ένα από τα βαρύτιμα και αυθεντικά ιερά κειμήλια της παλιάς Μονής, τα οποία φυλάσσονται σήμερα στο νέο Μοναστήρι του Ροδοχωρίου Νάουσας και, ως πολύτιμο φυλαχτό, το προστατεύουν.
Επιλογικά: Μπορεί ο Κωνσταντίνος Κηρυττόπουλος να μη διαθέτει ακαδημαϊκούς τίτλους, ωστόσο η φλόγα της ψυχής και η πνοή του τον οδήγησαν πολύ πιο πέρα και από τα ελληνικά σύνορα και τον ανέβασαν σε ανώτερες σφαίρες δραστηριότητας και δημιουργίας.
Το έργο και η προσφορά του θα ζουν εις τους αιώνες! Γι' αυτό, ακριβώς, τιμήθηκε με ξεχωριστό τρόπο και με υψηλή τιμητική διάκριση από την Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης και την Εύξεινο Λέσχη Καστοριάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου