Οι γκασταρμπάιτερ της δεκαετίας του
1960 έσμιξαν με τους σύγχρονους οικονομικούς μετανάστες, που έφυγαν από
την Ελλάδα της κρίσης και του μνημονίου, το βράδυ του Σαββάτου 1 Ιουνίου
2013 στο αθλητικό στάδιο του Κρέφελντ, για να απολαύσουν τα 1.500 νέα
παιδιά, κορίτσια κι αγόρια, που παρουσίασαν τους λεβέντικους ποντιακούς
χορούς στην «καρδιά» της Ευρώπης.
Χιλιάδες και οι θεατές, Ελληνες και Γερμανοί, του κρατιδίου της Ρηνανίας - Βεστφαλίας που ήρθαν να ζήσουν ένα ανεπανάληπτο θέαμα, ένα μουσικό νοσταλγικό ταξίδι στον αλησμόνητο Πόντο.
Νέες και νέοι από τους 40 συλλόγους της
Ομοσπονδίας Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων στην Ευρώπη, μαζί με τους συνοδούς
τους, ταξίδεψαν εκατοντάδες χιλιόμετρα για να βρεθούν στο 32ο Φεστιβάλ
Ποντιακών Χορών Νεολαίας και να παρουσιάσουν την ιστορία και τον
πολιτισμό των πατεράδων και των παππούδων τους. Τα νέα παιδιά που
γαλουχούνται στους συλλόγους Ποντίων στη Γερμανία, τη Σουηδία, την
Ολλανδία, το Βέλγιο μαθαίνουν ιστορία και πολιτισμό, γλώσσα και θέατρο,
χορούς και τραγούδια της αλησμόνητης πατρίδας του Πόντου, και μια φορά
το χρόνο ταξιδεύουν εκατοντάδες χιλιόμετρα για να παρουσιάσουν αυτόν τον
πολιτισμό στους Συνέλληνες και τους Γερμανούς πολίτες. Και είναι να
απορεί κανείς που παιδιά τα οποία γεννήθηκαν στην Ευρώπη,
συγκεντρώνονται κάθε χρόνο σε διαφορετική πόλη για να πάρουν μέρος στο
Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών Νεολαίας.
Χέρι χέρι
Κορυφαία εικόνα του φεστιβάλ ήταν η στιγμή που νέες και νέοι, πιασμένοι χέρι χέρι, εισήλθαν από διαφορετικές πύλες με το χορό «εμπρ' οπίς’», αποσπώντας το θερμό χειροκρότημα των 3.000 θεατών, ενώ ο παρουσιαστής Αχιλλέας Βασιλειάδης βροντοφώναζε: «Τα παιδιά μας δίνουν έναν αγώνα για να κρατήσουν ψηλά αυτήν την παράδοση και την πορεία τους αυτή στον ποντιακό χώρο μόνο να τη θαυμάσεις μπορείς».
Στη συνέχεια, κορίτσια και αγόρια παρουσίασαν ένα αφιέρωμα στην Πόντια μάνα, που κράτησε τις δύσκολες ημέρες της Τουρκοκρατίας όρθιο τον ελληνισμό, αλλά και στις μέρες της προσφυγιάς στην Ελλάδα, όταν πάλι έδωσε ελπίδες και κράτησε όρθια την οικογένεια. Τα παιδιά τραγούδησαν: «Να σαν την μάναν που γεννά,/ τα τράντα χρόνια μίαν,/ κι εφτάει υιόν τραντέλλεναν/ και νύφεν γαλαφόραν».
Κι όπως είπε ο Αχιλλέας Βασιλειάδης, «όταν η Ιστορία έχασε την ντροπή της, η μάνα δήλωσε την περηφάνια της στο σάκο της προσφυγιάς και με υπομονή και καρτερία ξεχέρσωσε την άγονη γη στα ελληνικά παρχάρια, την πότισε με τον ιδρώτα της, τη ζέστανε με την ανάσα της και την έσπειρε με σπόρο, να ριζώσει, να ανθίσει και να καρπίσει».
Ρίγη συγκίνησης
Συγκλονιστική ήταν και η στιγμή που οι τραγουδιστές Γιάννης Κουρτίδης και Στάθης Νικολαΐδης, με τη συνοδεία της λύρας του Γιώργου Ατματζίδη και του νταουλιού του Κώστα Ζώη, ερμήνευσαν δύο τραγούδια του αείμνηστου νευροχειρουργού Χρήστου Αντωνιάδη, «Πατρίδα μ’ αραεύω σε άμον καταραμένος, σα ξένα είμαι Ελληνας και στην Ελλάδαν ξένος» και «Την πατρίδα μ’ έχασα, έκλαψα κι επόνεσα» (την πατρίδα μου έχασα, έκλαψα και πόνεσα), σκορπώντας ρίγη συγκίνησης στους περίπου 3.000 θεατές του φεστιβάλ. Επίσης, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη της πρώην προέδρου της ΟΣΕΠΕ, Δήμητρας Παπαδοπούλου - Σικλ, και του δημοσιογράφου της ομογένειας στη Γερμανία Γιάννη Δελόγλου, οι οποίοι «έφυγαν» πρόωρα από τη ζωή το περασμένο φθινόπωρο.
Στη συνέχεια, κάθε σύλλογος παρουσίασε ποντιακούς χορούς, ενώ ομάδες συλλόγων παρουσίασαν χορούς από όλες τις περιοχές του Πόντου. Το ενδιαφέρον των επισκεπτών προσείλκυσε η έκθεση φωτογραφίας από τον πολιτισμό των Ελλήνων του Πόντου, η οποία παρουσιάστηκε στον προθάλαμο του αθλητικού κέντρου από τις εκπαιδευτικούς Ελπίδα Αθανασιάδου και Βαρβάρα Χαραλαμπίδου. Αξιωσημείωτο ενδιαφέρον επέδειξαν οι Γερμανοί, οι οποίοι ξεναγούνταν στο χώρο του φεστιβάλ για να γνωρίσουν ποιος είναι αυτός ο πολιτισμός που κρατάει από γενιά σε γενιά, σε ανθρώπους που δε γνώρισαν και δεν έζησαν στη γη των προγόνων τους κι όμως, η ανάμνηση και οι διηγήσεις της γιαγιάς και του παππού τον κρατούν ζωντανό από γενιά σε γενιά.
Με σεβασμό
Κι όπως είπε στο χαιρετισμό του ο γενικός πρόξενος της Ελλάδας στο Ντίσελντορφ, Νικόλαος Πλεξίδας, ο οποίος για χρόνια υπηρέτησε στη Γερμανία, «στεκόμαστε με ιδιαίτερο σεβασμό απέναντι στον ποντιακό ελληνισμό που μπόρεσε κι άντεξε τις βαρβαρότητες και στο πέρασμα του χρόνου έδωσε μαθήματα εθνικής επιβίωσης για όλους τους υπόλοιπους Ελληνες και έδειξε το δρόμο σε όλους μας ότι υπάρχει ιστορική μνήμη, υπάρχει Γένος, υπάρχει συνέχεια, υπάρχει Ελλάδα».
Κι όπως είπε η αντιδήμαρχος της πόλης του Κρέφελντ, Κάριν Μέινκε, «οι Ελληνες στην περιοχή είναι η δεύτερη εθνοτική ομάδα που αγωνίζεται και δημιουργεί, αποτελώντας πρότυπο αρμονικής συμβίωσης σε μία ξένη χώρα. Δημιούργησαν επιχειρήσεις, υπάρχει ζωντανή πλέον η ελληνική παράδοση στη Γερμανία και είμαστε υπερήφανοι γι' αυτό. Και κρατούν αυτές τις παραδόσεις από την ημέρα που ήρθαν».
Κι επειδή το φεστιβάλ αυτοχρηματοδοτείται, εκτός από το εισιτήριο των θεατών, σημαντική είναι και η συμβολή των χορηγών, του Βασίλη Λαζαρίδη και του Αντώνη Κουιρουκίδη.
Φόρης Πεταλίδης
Πηγή : Αγγελικοφόρος
Χιλιάδες και οι θεατές, Ελληνες και Γερμανοί, του κρατιδίου της Ρηνανίας - Βεστφαλίας που ήρθαν να ζήσουν ένα ανεπανάληπτο θέαμα, ένα μουσικό νοσταλγικό ταξίδι στον αλησμόνητο Πόντο.
 |
| Γιάννης Μπουρσανίδης, πρόεδρος ΟΣΕΠΕ |
Χέρι χέρι
Κορυφαία εικόνα του φεστιβάλ ήταν η στιγμή που νέες και νέοι, πιασμένοι χέρι χέρι, εισήλθαν από διαφορετικές πύλες με το χορό «εμπρ' οπίς’», αποσπώντας το θερμό χειροκρότημα των 3.000 θεατών, ενώ ο παρουσιαστής Αχιλλέας Βασιλειάδης βροντοφώναζε: «Τα παιδιά μας δίνουν έναν αγώνα για να κρατήσουν ψηλά αυτήν την παράδοση και την πορεία τους αυτή στον ποντιακό χώρο μόνο να τη θαυμάσεις μπορείς».
Στη συνέχεια, κορίτσια και αγόρια παρουσίασαν ένα αφιέρωμα στην Πόντια μάνα, που κράτησε τις δύσκολες ημέρες της Τουρκοκρατίας όρθιο τον ελληνισμό, αλλά και στις μέρες της προσφυγιάς στην Ελλάδα, όταν πάλι έδωσε ελπίδες και κράτησε όρθια την οικογένεια. Τα παιδιά τραγούδησαν: «Να σαν την μάναν που γεννά,/ τα τράντα χρόνια μίαν,/ κι εφτάει υιόν τραντέλλεναν/ και νύφεν γαλαφόραν».
Κι όπως είπε ο Αχιλλέας Βασιλειάδης, «όταν η Ιστορία έχασε την ντροπή της, η μάνα δήλωσε την περηφάνια της στο σάκο της προσφυγιάς και με υπομονή και καρτερία ξεχέρσωσε την άγονη γη στα ελληνικά παρχάρια, την πότισε με τον ιδρώτα της, τη ζέστανε με την ανάσα της και την έσπειρε με σπόρο, να ριζώσει, να ανθίσει και να καρπίσει».
Ρίγη συγκίνησης
Συγκλονιστική ήταν και η στιγμή που οι τραγουδιστές Γιάννης Κουρτίδης και Στάθης Νικολαΐδης, με τη συνοδεία της λύρας του Γιώργου Ατματζίδη και του νταουλιού του Κώστα Ζώη, ερμήνευσαν δύο τραγούδια του αείμνηστου νευροχειρουργού Χρήστου Αντωνιάδη, «Πατρίδα μ’ αραεύω σε άμον καταραμένος, σα ξένα είμαι Ελληνας και στην Ελλάδαν ξένος» και «Την πατρίδα μ’ έχασα, έκλαψα κι επόνεσα» (την πατρίδα μου έχασα, έκλαψα και πόνεσα), σκορπώντας ρίγη συγκίνησης στους περίπου 3.000 θεατές του φεστιβάλ. Επίσης, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη της πρώην προέδρου της ΟΣΕΠΕ, Δήμητρας Παπαδοπούλου - Σικλ, και του δημοσιογράφου της ομογένειας στη Γερμανία Γιάννη Δελόγλου, οι οποίοι «έφυγαν» πρόωρα από τη ζωή το περασμένο φθινόπωρο.
Στη συνέχεια, κάθε σύλλογος παρουσίασε ποντιακούς χορούς, ενώ ομάδες συλλόγων παρουσίασαν χορούς από όλες τις περιοχές του Πόντου. Το ενδιαφέρον των επισκεπτών προσείλκυσε η έκθεση φωτογραφίας από τον πολιτισμό των Ελλήνων του Πόντου, η οποία παρουσιάστηκε στον προθάλαμο του αθλητικού κέντρου από τις εκπαιδευτικούς Ελπίδα Αθανασιάδου και Βαρβάρα Χαραλαμπίδου. Αξιωσημείωτο ενδιαφέρον επέδειξαν οι Γερμανοί, οι οποίοι ξεναγούνταν στο χώρο του φεστιβάλ για να γνωρίσουν ποιος είναι αυτός ο πολιτισμός που κρατάει από γενιά σε γενιά, σε ανθρώπους που δε γνώρισαν και δεν έζησαν στη γη των προγόνων τους κι όμως, η ανάμνηση και οι διηγήσεις της γιαγιάς και του παππού τον κρατούν ζωντανό από γενιά σε γενιά.
Με σεβασμό
Κι όπως είπε στο χαιρετισμό του ο γενικός πρόξενος της Ελλάδας στο Ντίσελντορφ, Νικόλαος Πλεξίδας, ο οποίος για χρόνια υπηρέτησε στη Γερμανία, «στεκόμαστε με ιδιαίτερο σεβασμό απέναντι στον ποντιακό ελληνισμό που μπόρεσε κι άντεξε τις βαρβαρότητες και στο πέρασμα του χρόνου έδωσε μαθήματα εθνικής επιβίωσης για όλους τους υπόλοιπους Ελληνες και έδειξε το δρόμο σε όλους μας ότι υπάρχει ιστορική μνήμη, υπάρχει Γένος, υπάρχει συνέχεια, υπάρχει Ελλάδα».
Κι όπως είπε η αντιδήμαρχος της πόλης του Κρέφελντ, Κάριν Μέινκε, «οι Ελληνες στην περιοχή είναι η δεύτερη εθνοτική ομάδα που αγωνίζεται και δημιουργεί, αποτελώντας πρότυπο αρμονικής συμβίωσης σε μία ξένη χώρα. Δημιούργησαν επιχειρήσεις, υπάρχει ζωντανή πλέον η ελληνική παράδοση στη Γερμανία και είμαστε υπερήφανοι γι' αυτό. Και κρατούν αυτές τις παραδόσεις από την ημέρα που ήρθαν».
Κι επειδή το φεστιβάλ αυτοχρηματοδοτείται, εκτός από το εισιτήριο των θεατών, σημαντική είναι και η συμβολή των χορηγών, του Βασίλη Λαζαρίδη και του Αντώνη Κουιρουκίδη.
Φόρης Πεταλίδης
Πηγή : Αγγελικοφόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου