Πέθανε ο Χαράλαμπος Εφραιμίδης (ο Λάμπον Χαρτοματσής)

Πέθανε χτες ο Χαράλαμπος Εφραιμίδης (Ο Λάμπον Χαρτοματσής)και θα κηδευτεί σήμερα στις 10.00

στην γενέτειρα του την Νέα Σάντα 

...Στην πορεία από την εκκλησία μέχρι τον τελευταίο του προορισμό , προπορεύονταν 3 λυράρηδες( Χρήστος Τσενεκίδης, Άλκης Μαυροκεφαλίδης & Θεόφιλος Ασλανίδης) και  τραγουδιστές( Ασλανίδης, Παυλίδης κ.α.), ακολουθούσαν νέοι & νέες με παραδοσιακές ενδυμασίες (Από το σύλλογο Ποντίων Νέας Σάντας).

 Στην εξόδιο ακολουθία και περνώντας μπροστά από το παλιό γήπεδο του "ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ" , ακούστηκε το τραγούδι "Ας έμ πουλίμ να πέτανα".... 

Στην τελευταία κατοικία μετά το τελετουργικό από πλευράς της εκκλησίας ακούστηκε το τραγούδι που έπαιξε και τραγούδησε ο Χρήστος Τσενεκίδης   "Αφήνω γεια σας άρχοντες"... στη συνέχεια κάτω από τους ήχους του κλαρίνου ακούστηκε το "Αητέντ'ς επαραπέτανεν" και η τελευταία  και προσωπική  επιθυμία του θείου Λάμπου : "ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΕΑΜ".

Δεν εκφωνήθηκαν επικήδειοι λόγοι...

ΑΝΤΙΟ ΘΕΙΕ.......Λάμπο!!!

Ο Χαράλαμπος Εφραιμίδης, γεννήθηκε το 1928 στη Νέα Σάντα του Κιλκίς από γονείς Σανταίους. Γονείς του ήταν ο Χρήστος και η Κυριακή. Παππούς του ο Χριστόφορος, χαρτοματσής(σ.σ. χαρτώματα=λεπτά σανιδάκια που χρησιμοποιούνται σε διάφορες οικοδομικές εργασίες)  στο επάγγελμα από τους ονομαστότερους στον Πόντο.  Πολύ μικρός ο Μπάμπης έχασε τον πατέρα του, σε ηλικία μόλις τριών ετών.
Ο μικρός Χαράλαμπος ευτύχισε να μεγαλώσει μέσα σ' ένα περιβάλλον σπάνιο. Μεγάλωσε δίπλα σε ονομαστούς λυράρηδες της εποχής όπως ο Παντελίκας Σεβαστίδης  και ο  Τσορτάντ’ς.
Στη Σάντα από τα παιδικά του χρόνια διακρίθηκε για την ικανότητα του στο τραγούδι κάτι το οποίο πρόσεξαν οι δάσκαλοί του. Ύστερα ήρθαν τα πέτρινα χρόνια της δεκαετίας του 1940. Το 1947 σε ηλικία 19 ετών έρχεται στη Θεσσαλονίκη για δουλειά. Απασχολείται ως ξυλουργός. Το 1949, παλικάρι πια σε ηλικία 21 έτους συναντιέται με τον αείμνηστο γίγαντα και πατριάρχη της ποντιακής λύρας Γώγο Πετρίδη.

 Εκείνος ενθουσιάζεται με το τραγούδι του. Ο Σιδηρόπουλος, ο γιατρός, του κάνει πρόταση να έρθει στη λέσχη και να συμπεριληφθεί στη δύναμη των καλλιτεχνών των ραδιοφωνικών εκπομπών της Ευξείνου Λέσχης. Όταν ο Χαράλαμπος παρουσιάστηκε στο τότε πρόεδρο τον Φίλωνα Κτενίδη εκείνος είπε: η λέσχη εξασφάλισε τραγουδιστή για τα επόμενα σαράντα χρόνια.
 Όμως οι ανάγκες για το νεαρό τότε Χαράλαμπο ήταν μεγάλες, κυρίως βιοποριστικές. Έπρεπε να βρει δουλειά αλλιώς θα επέστρεφε στο χωριό. Από το 1950 μέχρι το 1953 υπηρετεί στο στρατό.
Το '54 παντρεύεται την Ιωάννα θυγατέρα του συγχωριανού του λυράρη Γιάννη Τσορτανίδη, του ονομαστού Τσορτάν. Τώρα οι υποχρεώσεις είναι μεγαλύτερες και η ανάγκη επαγγελματικής αποκατάστασης εντονότερη. Το ίδιο έντονη αυτή η φωνή να μη χαθεί.
 Έτσι τυχαία το '59 συναντιέται και πάλι με το Γώγο στη Καλαμαριά και ο δεύτερος αυθόρμητα του λέει: στη λέσχη ακόμη σε ζητάνε. Αυτή τη φορά ο Χαράλαμπος παρέμεινε στη λέσχη και βρήκε και δουλειά στον οργανισμό αστικών συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης.
 Σαν τραγουδιστής ο Μπάμπης με την ηρωική φωνή του διακρίθηκε σε μεγάλη γκάμα σκοπών και τραγουδιών και κατάφερε να κρατήσει με αυθεντικότητα τα χαρακτηριστικά των παραδοσιακών τραγουδιών. Το '89 συνταξιούχος πια επιστρέφει στη γενέτειρά του τη Νέα Σάντα, αλλά δεν παύει να ασχολείται με τα κοινά.
To 1976 βοηθάει ανιδιοτελώς τον τοπικό "ΠΟΝΤΙΑΚΟ", από την θέση του προπονητή.
Τον εκλέγουν πρόεδρο του αγροτικού συνεταιρισμού Θεσσαλονίκης, πρωτοστατεί και είναι μέλος της επιτροπής αγώνα για να σωθεί το ιστορικό όνομα της Σάντας.
 Ο Χαράλαμπος Εφραιμίδης δε συμβιβάστηκε στο να δεχτεί την εκμετάλλευση από δισκογραφικές εταιρείες, γι' αυτό και δεν έχουμε κάποιους δίσκους να επιδείξουμε, έχουμε όμως να επιδείξουμε ένα βραβείο τραγουδιού στο πρώτο πανελλήνιο φεστιβάλ Καβάλας και μια πλούσια συλλογή από μαγνητοφωνήσεις της μακράς καλλιτεχνικής του πορείας.
 Ο εκδοτικός οίκος των αδελφών Κυριακίδη του έκαναν την τιμή και έχει εκδώσει ένα CD του. Αυτός ήταν ο Χαράλαμπος Εφραιμίδης, ο τραγουδιστής, ο αγωνιστής της Ποντιακής Παράδοσης. 


Αφιερωμένο στη μνήμη του μεγάλου καλλιτέχνη Χαράλαμπου Εφραιμίδη ( Χαρτοματσή) που μας άφησε χτες και πέρασε στην αιωνιότητα.