Η Μαρια(1921). Του Γιαγκου Κανονιδη

Αδα σ' ακριβειας τον καιρον που ολα ειν'φωτια
εκοψεν τη Γιουρκα το τιρλικ',
θελ'μουφταν την Μαρια.

να φορει και να παει σο παζαρ',οι γειτων'
να θαυμαζ'νε,
και θελ' Ευρωπης λαστιχα,σον παγον ντο κι'
εγλτζ'νε.

Κατιφεδενεν γουναν θελ',με την καδεναν ωραν,
να βαλ' φτο σην γουλαν ατ'ς και κουζτουρευ'
την χωραν.

Θελ'και τσαντιτσαν,που να εν μονον τρανα
τα οείλφ,
να βαλ'απεσ'τα σιμιτϋκας,καποτε το πιπιλφ.

Καποτε σον μπιογραφον να εβγαιν΄μετ΄Εκεινον
και θελ΄και γαντφ να φορει,
οντες αλμεει το χτηνον.

Ατωρα που ερχοντιναν,θελ'η μαρια ας σ΄ουλφ
και αλλο το στομάχιν ατ΄ς κι σ΄κων'
και τα φασουλφ.

Κουχαρκαν θελ' να μαγειρευ',νιανκαν
για τα παιδια τ'ς
και φερσελον ν'εμπαιν και βγαιν',
λιγουται η καρδια τ'ς.