Ο Χάμπον τη Παρέσας ερούξεν σα
κρεβάτα κ' ευτάει ψεματικά τον άρρωστον.
Τσαϊζ', βαρκίζ' και λέει: 'Κι
είμαι καλά, θ'
αποθάνω.
Εκ'σεν ατον η γαρή ατ ' η Θυμία κ'
ερωτά τον:
- Ντο έεις, Χάμπο;
- Θύμια, 'κι είμαι ξάι καλά, θ' αποθάνω και θ' απομέντς χέρα.
-
Καλά
ντο έπαθες, σίτα έστεκες; Εσύ απράναν ετραγώδ'νες.
-
Ετραγώδ'να ας σο ζόρι μ'. Θ 'αποθάνω, Θυμία, θ' αποθάνω. Και πριν αποθάνω,
θέλω να λες με αν επήες με άλλον άγουρον.
Η
Θυμία σην αρχήν άμον ελώλωσεν κ'
επεκεί είπεν:
- Κι αν 'κι αποθάντς ντο χαπάρα ατότε;
ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
Χάμπος
= Χαράλαμπος
ερούξεν = έπεσε
ευτάει = κάνει
τσαϊζ' = φωνάζει
βαρκίζ'
= βγάζει σπαρακτικές ρωνές
έκ'σεν
ατον « τον άκουσε
σουμά
τ= κοντά του
ντο έεις » τι έχεις
ξ ά
ι = καθόλου
χ έ ρ α = χήρα
σίτα
έστεκες = εκεί που έστεκες, στα καλά καθούμενα
απράναν
» προηγουμένως
με
άλλον άγουρον = με άλλον άντρα
άμον
ελώλωσεν = σαν να βουβάθηκε
Δημητριος Νικοπολιτιδης
Φιλόλογος-Συγγραφέας