Εχάθεν η γαρή μ

Τη Σαντάς τ' οσπίτ'.

Ο φίλο μ' Απόλλων ας σην Δράμαν έρθεν οφέτος σο μνημόσυνον των Σανταίων, ντο γίνεται κάθαν πρώτην Κερεκήν Σταυρίτα σην Παναγίαν Σουμελά. 

Επή­γαμε την Κερεκήν πρωίν σην λειτουργίαν. Όνταν ετελείωσεν επαίραμε τον ανέφορον για να πάμε ση Σαντάς τ' οσπίτ', όπου γίνεται επιμνημόσυνη δέηση.

 Είνας εκούξεν τον Απόλλων κι ερωτά 'τον.

-Νέπε, εγέν'τον έναν ώραν τερώ σε γυροκλώσκεσαι τ' οσπίτ', την αυλήν, εβγαίντς και κατηβαίντς τα σκάλας, ησυχίαν κι έ'εις, ας σ' οφρύδια σ' που ρούζ' σκοτούται, για πε με ντο έ'εις, ντό έπαθες.

-Μέτα, για άφ'ς με χριστιανέ, εχάθεν η γαρή μ'

-Ντό είπες, εχάθεν η γαρή σ'; Και κι χαίρεσαι;

Γεώργιος Παρχαρίδης