Δυο αδέλφια αγαπεμένα
κι ας σην τύχην χωρισμένα
ενταμώθανε.
Τα τυφέγκια σκών και σύρ’ νε
κλαίν’ολόερα ποι είναι
εφιλέθανε.
Καίει, βροντά, χορεύ’ ο τόπον…
διδυμάρ’ν ατ’ αδελφόπον,
έλα μετ’ εμέν’.
Παίρ’ τα’αυτόματον σ’ωμίν ατ’
Κι η λαλία απέσ’ σ’ ωτίν ατ’
δίκαιον με άρ’έν!...
Εχωρίγαν ξαν’ τ’αδέλφα
για τη κάτεινος τά κέφα
κρούγω την κιαντή μ’…
Τρέχ’ το αίμαν σα ραχία
Τρώνε ,πιν’νε π’ είν’ αιτία,
Νούντσον ‘α , πουλί μ’.
Η φιλόλογος Σοφία Κωνσταντινιδου-Σπάλα, από την Πτολεμαϊδα, συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση και στον εμφύλιο, όπου τραυματίστηκε και έμεινε τυφλή μέχρι τον θάνατο της το 2007.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου