Πολλοί λόγω έλλειψης μαθηματικών γνώσεων δυσκολεύονται να κατανοήσουν μερικές βασικές έννοιες στον τομέα των υδρογονανθράκων, αλλά και γενικότερα για την ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Αν και όλοι πλέον γνωρίζουν τις εκτιμήσεις για τους υδρογονάνθρακες που βρίσκονται στην ελληνική ΑΟΖ, πολλοί αναρωτιούνται για το μέγεθος και τη φύση των αριθμών.
Δεν γνωρίζουν ότι η Ελλάδα έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ στη Μεσόγειο, ότι η περιοχή που ελέγχει η νορβηγική εταιρία PGS έχει εμβαδόν μεγαλύτερο από 200.000 km2, ότι το οικόπεδο 12 της Κύπρου είναι ένα από τα πιο φτωχά, ενώ έχει ήδη ένα κοίτασμα αξίας 100 δισεκατομμύρια ευρώ, ότι η Κύπρος έχει αποφασίσει να κάνει ένα σταθμό υγροποίησης της τάξης 12 δισεκατομμύρια ευρώ, ότι στην Ανατολική Μεσόγειο βρίσκονται τρία από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα του κόσμου της τελευταίας δεκαετίας, ότι μιλούμε για βεβαιότητες και όχι πιθανότητες, ότι η αναλογική γεωλογία είναι μια επιστήμη και ότι δεν χρειάζονται οι γεωτρήσεις για να βεβαιωθούμε, αλλά απλώς για να αρχίσουμε πρακτικά τις εξορύξεις και στη συνέχεια την εκμετάλλευση.
Όλοι βιάζονται για να μιλήσουν για επιστημονική φαντασία επειδή έχουν ήδη ξεχάσει ότι καμία από όλες αυτές τις συζητήσεις δεν έχει νόημα αν δεν έχουμε θεσπίσει την ΑΟΖ και κάνει τις πρώτες οριοθετήσεις.
Διότι πρόκειται για μια βεβαιότητα και όχι μια πιθανότητα ότι δίχως ελληνική ΑΟΖ, δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά για τον πολύ απλό λόγο, ότι όλα αυτά τα κοιτάσματα βρίσκονται σε μεγάλες αποστάσεις και βέβαια εκτός εθνικών χωρικών υδάτων.
Κατά συνέπεια πρέπει τώρα που γνωρίζουμε όλα αυτά τα δεδομένα, πρέπει να επικεντρωθούμε στον βασικό μας στόχο δηλαδή τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ, η οποία είναι το πρώτο βήμα για την αξιοποίηση των κοιτασμάτων μας. Πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε ότι το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, που κυρώσαμε το 1995, προβλέπει αποτελεσματικά χωρίς άλλη επιλογή τη μονομερή ανακήρυξη, η οποία στην Ελλάδα μπορεί να γίνει μέσω Προεδρικού Διατάγματος ή με ψήφισμα στη Βουλή των Ελλήνων μετά από υποβολή νομοσχεδίου από την κυβέρνηση.
Με το δεύτερο τρόπο θα μπορούν να συμμετέχουν όλα τα κόμματα της Βουλής και να έχουμε μια σφαιρική απόφαση όσον αφορά σε αυτό το εθνικό θέμα. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν ας αρχίσουμε από το πρώτο βέβαιο βήμα και ας αφήσουμε τις γενικόλογες συζητήσεις περί χρονικού διαστήματος για τις μέγιστες απολαβές.
Όλα θα έρθουν στη σειρά τους αρκεί να κάνουμε τώρα το πρώτο βήμα.
Νικος Λυγερος
Αν και όλοι πλέον γνωρίζουν τις εκτιμήσεις για τους υδρογονάνθρακες που βρίσκονται στην ελληνική ΑΟΖ, πολλοί αναρωτιούνται για το μέγεθος και τη φύση των αριθμών.
Δεν γνωρίζουν ότι η Ελλάδα έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ στη Μεσόγειο, ότι η περιοχή που ελέγχει η νορβηγική εταιρία PGS έχει εμβαδόν μεγαλύτερο από 200.000 km2, ότι το οικόπεδο 12 της Κύπρου είναι ένα από τα πιο φτωχά, ενώ έχει ήδη ένα κοίτασμα αξίας 100 δισεκατομμύρια ευρώ, ότι η Κύπρος έχει αποφασίσει να κάνει ένα σταθμό υγροποίησης της τάξης 12 δισεκατομμύρια ευρώ, ότι στην Ανατολική Μεσόγειο βρίσκονται τρία από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα του κόσμου της τελευταίας δεκαετίας, ότι μιλούμε για βεβαιότητες και όχι πιθανότητες, ότι η αναλογική γεωλογία είναι μια επιστήμη και ότι δεν χρειάζονται οι γεωτρήσεις για να βεβαιωθούμε, αλλά απλώς για να αρχίσουμε πρακτικά τις εξορύξεις και στη συνέχεια την εκμετάλλευση.
Όλοι βιάζονται για να μιλήσουν για επιστημονική φαντασία επειδή έχουν ήδη ξεχάσει ότι καμία από όλες αυτές τις συζητήσεις δεν έχει νόημα αν δεν έχουμε θεσπίσει την ΑΟΖ και κάνει τις πρώτες οριοθετήσεις.
Διότι πρόκειται για μια βεβαιότητα και όχι μια πιθανότητα ότι δίχως ελληνική ΑΟΖ, δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά για τον πολύ απλό λόγο, ότι όλα αυτά τα κοιτάσματα βρίσκονται σε μεγάλες αποστάσεις και βέβαια εκτός εθνικών χωρικών υδάτων.
Κατά συνέπεια πρέπει τώρα που γνωρίζουμε όλα αυτά τα δεδομένα, πρέπει να επικεντρωθούμε στον βασικό μας στόχο δηλαδή τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ, η οποία είναι το πρώτο βήμα για την αξιοποίηση των κοιτασμάτων μας. Πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε ότι το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, που κυρώσαμε το 1995, προβλέπει αποτελεσματικά χωρίς άλλη επιλογή τη μονομερή ανακήρυξη, η οποία στην Ελλάδα μπορεί να γίνει μέσω Προεδρικού Διατάγματος ή με ψήφισμα στη Βουλή των Ελλήνων μετά από υποβολή νομοσχεδίου από την κυβέρνηση.
Με το δεύτερο τρόπο θα μπορούν να συμμετέχουν όλα τα κόμματα της Βουλής και να έχουμε μια σφαιρική απόφαση όσον αφορά σε αυτό το εθνικό θέμα. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν ας αρχίσουμε από το πρώτο βέβαιο βήμα και ας αφήσουμε τις γενικόλογες συζητήσεις περί χρονικού διαστήματος για τις μέγιστες απολαβές.
Όλα θα έρθουν στη σειρά τους αρκεί να κάνουμε τώρα το πρώτο βήμα.
Νικος Λυγερος