- Λίκα, είπεν ατον έναν ημέραν ο αδελφός ατ' ο Χάμπον, όντες θα 'ίνεται, δευτέρα παρουσία όλ' οι αποθαμέν' θα κλώσκουν
οπίσ'.
Θα
κλώσκουνταν κι ο κυρτς εμούν και η μάνα μουν.
- Δάκ'σον τη γλώσσα σ', είπεν
ατον ο Λίκας κι
ατό άλλο μη λες ατο. Επεκεί εγροτέρεσεν
τον Χάμπον κ' ερχίνεσεν να οφλαεύ'.
- Ντο έπαθες και οφλαεΰ'ς; Γιαμ'
'κι θέλτς να κλώσκουν οπίσ';
-
'Κι
θέλω, είπεν ο Λίκας, επουγαλεύτα τ 'ς ατόσα χρόνια, τα κατσία τουν άλλο 'κι
θέλω να ελέπω. Αδακέσ' δουλείαν 'κ' έχ'νε.
Καλά είν'
εκεί που είν'.
ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
Λ
ί κ α ς = Ηλίας Χάμπος = Χαράλαμπος
θα
κλώσκουν οπίσ' = θα γυρίσουν πίσω (ρ. κλώσκουμαι) δάκ'σον = δαγκωσε (προστ· του
ρ· δάκνω, δάκω)
ατό
- αυτό
επεκεί = μετά
εγροτέρεσεν
= αγριοκοίταξε (ρ. αγροτερώ) οφλαεαίω = αναστενάζω
γ ι ά μ' = μήπως
επουγαλεύτα
= βαρέθηκα (ρ· πουγαλεύκο(υ)μαι) κατσία= μούτρα
αδακέσ' = προς τα εδώ
Δημήτριος Νικοπολιτίδης