Ας σο ποτάμ' ντο ες θολόν νερόν
μην πίν'τς καμμίαν
ανάμ'νον και θα καταινίζ'
έπαρ' παρηγορίαν.
Τον ουρανόν χρωστώ την ψή 'μ
τον Άδην το κορμόπο 'μ
εσέν ντο χρωστώ , σκύλ' κουτάβ'
και τυρανίεις το ψόπο 'μ
Θάλασσα Μαύρη Θάλασσα
μαύρα είν' τα νερά σου
και σένα σαν κι εμένα νε
μαύρη είναι η καρδιά σου
 |
| Σαντά του Πόντου (φωτο: Βασ. Σακελλαρίδης) |
Εσύ ση Σάνταν αν αχτρατείσ'
έπαρ ολίγον χώμα
κι' όταν αποθάνω σύρον 'α
ση κασέλας 'ημ το πώμαν...
Πάγω να πάγω- κι αν πάγω που να πάγω
Φωλέαν 'κ' έχω ώσπου ζω
ταφίν αν αποφάνω
Ν' αοιλοί εμέν τον άκλερον
τον Μαυροξενιτέαν...
Νασάν εκείνον π'αποθάν'
σον τόπον π'εγεννέθεν.
Πατρίδα 'μ αραέβω σεν
ως που θα ζουν τα χρόνια 'μ
να τρέχω αγκαλιάζω σεν
και να μοιράσκομαι τα πόνια 'σ