Είναι γεγονός ότι
μετά τη βίαιη εκδίωξη του Ελληνισμού και την έλευση των υπολειμμάτων αυτού του
ιδιαίτερου και πλούσιου κομματιού του ελληνικού έθνους στον ελλαδικό χώρο, το
ζήτημα της Γενοκτονίας του έμεινε στο περιθώριο.
Η πρώτη περίοδος της
προσφυγιάς και οι τεράστιες δυσκολίες που υπήρξαν, μαζί με την πολιτική της
ελληνοτουρκικής φιλίας και της λήθης που ακολουθήθηκε δεν επέτρεψαν να
αναδειχθεί τόσο ο πολιτισμός και η ιστορική του διαδρομή.
Όλα αυτά μέχρι πολύ
πρόσφατα όταν το δικαίωμα στη μνήμη προβλήθηκε ως κεντρικό αίτημα, μαζί με το
δικαίωμα στη γνώση, στην ιστορία, στην αναφορά στην ιδιαίτερη πατρίδα μας,
παράλληλα με το ζητούμενο της αναγνώρισης της γενοκτονίας.
Αυτή που για
διάφορους, εν πολλοίς γνωστούς λόγους οι οποίοι σχετίζονται με τις εγχώριες και
ξένες πολυποίκιλες δεσμεύσεις και συμφέροντα, δεν προχώρησε, αφού σημειώθηκε
μία ομολογουμένως προκλητική αδιαφορία του ελληνικού κράτους, ενώ οι κινήσεις
του ελλαδικού συστήματος απονοενεχοποιούν την Τουρκία, τιμώντας τον πρωτεργάτη
του εγκλήματος.
Πως αλλιώς μπορεί
να ερμηνευτεί το γεγονός ότι από τότε που ψηφίστηκε το σχετικό νομοσχέδιο για
την καθιέρωση της ημέρας μνήμης της γενοκτονίας, το ελλαδικό θεσμικό σύστημα
και πολιτική τάξη, συνεχίζει να αδιαφορεί για την διεθνοποίηση του εγκλήματος
και αρκετές φορές παρεμποδίζει τις σχετικές προσπάθειες;
Μάλιστα αυτά
συμβαίνουν την περίοδο κατά την οποία πολιτικοί, κυβερνήτες, βουλευτές,
ακαδημαϊκοί, επιστήμονες και ερευνητές, σε όλον τον κόσμο έχουν πειστεί για την
τέλεση του εγκλήματος και εκδίδουν σχετικές αναγνωρίσεις και ψηφίσματα.
Το βιβλίο για τη
Γενοκτονία των Ελλήνων, το πρώτο στην
Ρουμανική γλώσσα, αποτελεί συμβολή στην προσπάθεια ανάδειξης ενός
ζητήματος της γενοκτονίας των Ελλήνων, ζήτημα το οποίο έμεινε στο περιθώριο για
λόγους και συμφέροντα έξω από την ιστορική αλήθεια και τη δικαιοσύνη και θέλει
να συνεισφέρει στην μεγάλη προσπάθεια που γίνεται σε όλον τον κόσμο για την
διεθνοποίηση του μαζικού εγκλήματος.
Το βιβλίο είναι
αφιερωμένο στις γυναίκες και στα παιδιά που δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια της
γενοκτονίας, αποτελώντας μία ιδιαίτερη πτυχή του μαζικού εγκλήματος ενάντια
στους Έλληνες. Αυτό που ονομάστηκε δολοφονία του μέλλοντος, τη δολοφονία της
συνέχειας του έθνους με την εκκαθάριση των γυναικών και των παιδιών.
Μετάφραση: Catina Alina Preda, σελ. 94, 2012
****************
Ο Θεοφάνης Μαλκίδης
γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη από γονείς πρόσφυγες από την Αδριανούπολη της
Ανατολικής Θράκης. Είναι διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών και είναι μέλος της
Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών η οποία το 2007
αναγνώρισε, μετά από ψηφοφορία μεταξύ των μελών της, τη Γενοκτονία των Ελλήνων,
των Αρμενίων και των Ασσυρίων.
Έχει
πραγματοποιήσει παρεμβάσεις για το ζήτημα της Γενοκτονίας, εκτός και εντός
Ελλάδας και για τη δραστηριότητά του έχει βραβευθεί από φορείς, τόσο στο
εσωτερικό όσο και το εξωτερικό.
Το 2009 μίλησε στην
πρώτη εκδήλωση των προσφυγικών σωματείων για τη Γενοκτονία έξω από το κτίριο
του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, ενώ το 2010, προσκλήθηκε από τη Δημοκρατία της Αρμενίας,
για να μιλήσει στο Διεθνές Συνέδριο για τη Σύμβαση για την Πρόληψη και την
Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας.
Το 2009 πραγματοποίησε
τις συνομιλίες με την αρμόδια επιτροπή του ιδρύματος που είναι υπεύθυνο για τη
λειτουργία της ελεύθερης διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας γουικιπιντία, το οποίο
έδωσε την άδεια λειτουργίας της γουικιπιντία στην ποντιακή διάλεκτο
(http//pnt.wikipedia.org.)
Επιμελήθηκε το
διδακτικό εγχειρίδιο για τη «Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου» στην αγγλική
γλώσσα (έκδοση Σύλλογος Ποντίων Σικάγο «Ξενιτέας») και το μετέφρασε και στην
ελληνική.