Με την λήξιν του πρώτου παγκοσμίου πολέμου ο πληθυσμός της Σαντάς ηλαττώθη εις το εν πέμπτον.
Χαρακτηριστικόν
ήτο ότι εις το χωρίον Τερζάντων από 100 οικογένειες παρέμειναν μόνο 20.
Και αυταί που παρέμειναν ήσαν γυναικόπαιδα, ενώ οι άνδρες ηργάζοντο
κατά πλειονότητα εις Ρωσίαν.
 |
| Οικογένεια Νυμφόπουλου-Ιστοριογράφου Σαντάς του Πόντου |
Από τα παραμείναντα γυναικόπαιδα έπρεπεν αι γυναίκες να ασχοληθούν
με όλας τα εργασίας- να φροντίζουν δια την ανατροφήν και μόρφωσιν των
τέκνων των δια την συντήρησιν των αγελάδων την κοπήν και μεταφορών των
ξύλων την κοπήν, ξήρανσιν μεταφοράν και εναποθήκευσιν των χόρτων εις
τους αχυρώνας
(ασερώνα), δια την κατά τον χειμώνα διατροφήν των αγελάδων την
μεταφοράν εις τους μύλους δι' άλεσινιν σιτηρών, δια την παρασκευήν του
άρτου· δια την μετάβασιν και επιστροφήν εις Τραπεζούντα, κατά διαστήματα
φορτωμένες τα χρειώδη δια την διατροφήν, τον εκχιονισμόν, την μεταφοράν
ύδατος, η οποία κατά τους χειμερινούς μήνας πολλάκις ήτο προβληματική,
και η αναγκαία ποσότης μεγάλη,διότι πλήν της οικιακής χρήσεως κατηναλίσκετο μεγάλη ποσότητα και δια τας αγελάδας.
Οι άνδρες και αν λόγω διακοπών ετύχαινεν να ευρεθούν εις Σαντά,
καμμιά χείρα βοηθείας δεν προσέφερον, ήτο δε μάλιστα και ντροπή κανείς
των να ασχοληθή με τας οικιακός εργασίας ,το μόνον το οποίον έκαμνον ήτο
να συχνάζουν εις τα καφενεία, ή όταν ο καιρός το επέτρεπεν να κάμνουν
περιπάτους εκδρομάς εις ομαλάς περί τα χωρία περιοχάς, ή εις τα
παρχάρια.Ανδρέα Σπυράντη