Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

Τα παρχάρια σην Σαντά


Κάθε χωριό είχε το δικό του παρχάρι. Τα παρχάρια των Ζουρνατζάντων βρισκόταν στο οροπέδιο της ανατολικής οροσειράς, όλων των άλλων χωριών στο οροπέδιο της δυτικής οροσειράς.
Τα παρχάρια είχαν μέσα καλύβες από πέτρα και στις στέγες λεπτά μικρά σανίδια (χαρτώματα)

Στα οροπέδια αυτά η βλάστηση ήταν καλή με άφθονα αγριολούλουδα ,ειδικά τον μήνα Ιούνη. Από το γάλα που μάζευαν έκαναν το ονομαστό στην περιοχή Κερασουνού Σαντάς βούτυρον (Ιουνίου Σαντάς βούτυρο).

Στα παρχάρια πήγαιναν ηλικιωμένες μεσήλικες γυναίκες που έναντι αμοιβής σε είδος αναλάμβαναν την βοσκή και άλλων αγελάδων, οι ιδιοκτήτες των οποίων παρέμεναν στα χωριά

Όταν κατέβαιναν στα χωριά μάζευαν τα μικρά σανίδια(χαρτώματα) και τα έκρυβαν σε διάφορες σπηλιές, για να τα προφυλάξουν από το κλέψιμο ,από τους διερχόμενους με τα κοπάδια Τούρκους τσοπάνους.
Φυσικά δεν ήταν σπάνιο το γεγονός να ληστεύονται τα παρχάρια από Τούρκους κλέφτες , έκλεβαν τα λίγα χάλκινα σκεύη ή το βούτυρο που είχαν μαζέψει οι νοικοκυρές. Σπάνιο ήταν το κλέψιμο αγελάδων γιατί φοβόντουσαν τους ένοπλους άντρες των χωριών , οι οποίοι έγκαιρα ειδοποιούμενοι θα τους πρόφταναν προτού απομακρυνθούν, γιατί οι αγελάδες.... πηγαίνουν αργά.
Σπάνιος ήταν ο βιασμός γυναικών ή ο φόνος καμίας γυναίκας γιατί ουσιαστικά είχαμε να κάνουμε με μικροκλέφτες και όχι με ληστές ή δράστες.

Αυτό βέβαια μέχρι την αποχώρηση των Ρώσικων στρατευμάτων κατοχής, γιατί μετά η κατάσταση άλλαξε , η μετάβαση στα παρχάρια περιορίστηκε, οι κίνδυνοι πλέον ήταν μεγάλοι, όχι μονο για το κλέψιμο, αλλα και για την ζωή των γυναικών και ουσιαστικά τα παρχάρια εγκαταλείφτηκαν.


Santeos
 
Copyright © 2015 Santeos
| Design By Herdiansyah Hamzah