Η Ελεημοσύνη

Οι Σανταίες θεωρούσαν μεγάλη αμαρτία να έλθει ζητιάνος στην πόρτα τους και να φύγει χωρίς να του δώσουν κάτι, έστω και λίγο.

 Αυτό το ήξεραν τα γύρω χωριά και ερχότανε κάθε φθινόπωρο μπουλούκια-μπουλούκια στη Σαντά για να ζητιανέψουν, ο Στάθης  Αθανασιάδης (Γέρο-Στάθης) μας πληροφορεί ότι γινότανε κατά­χρηση αυτής της λογικής που είχαν οι γυναίκες για την ελεημοσύνη, και η ζητιανιά είχε καταντήσει μάστιγα στα χωριά της Σαντάς.

Οι Σανταίες ήταν ευαίσθητες στον ανθρώπινο πόνο, Γιαυτό  βοηθούσαν με κάθε τρόπο τους συνανθρώπους τους. Όταν γινόταν  γνωστό ότι κάποια οικογένεια υποφέρει οικονομικά, τότε μερικές  γυναίκες που τις είχαν εμπιστοσύνη όλοι για την ακεραιότητα τους, γύριζαν τη νύχτα στα σπίτια και μάζευαν σιτάρι, πατάτες  και άλλα πράγματα.

Δεν έλεγαν σε κανένα το όνομα της οικογένειας που θα βοηθούσαν για να μη την εκθέσουν.

Επίσης, υπήρχε αλληλοβοήθεια στις γεωργικές εργασίες: Όταν  θέριζαν τα χόρτα, όταν κουβαλούσαν τα ξύλα απ' το βουνό, όταν ξεσπύριζαν τα καλαμπόκια, αλλά και στις σπιτικές δουλειές : όταν  έξαιναν τα μαλλιά για να κάνουν στρώματα, ή όταν έκαναν τα  ζυμαρικά τους για όλο τον χειμώνα.

Αν υπήρχε στο χωριό κάποιος γέρος, άρρωστος ή ανήμπορος τότε μαζεύονταν γείτονες και φίλοι και κουβαλούσαν τα ξύλα ή χόρτα του. Κάνανε "αργατείαν", δηλαδή ομαδική, εθελοντική, δουλειά δίχως αμοιβή.

Santeos