Οι σύγχρονοι Ακρίτες του ποντιακού ελληνισμού, έτυχε να ζουν, πολλά χρόνια τώρα, στις άκρες της Ελλάδας ή και μακριά της και, όπως οι μυθικοί προκάτοχοι τους, να φυλάνε τα σύνορα από την ισοπέδωση των πάντων, που απειλεί τις μικρές χώρες του κόσμου και τους αρχέγονους πολιτισμούς τους.
Σήμερα οι καλοί αγωνιστές, οι Ακρίτες, δεν χρειάζονται όπλα που σκοτώνουν τους άλλους ανθρώπους για να φυλαχτούν τα σύνορα. Ούτε δόρατα ούτε λόγχες, ούτε και πυροβόλα.
Ο σημερινός Ακρίτας των πανάρχαιων αξιών, που έκανε γνωστές παγκοσμίως ο ελληνισμός, μπορεί να τις προφυλάξει από τους «βαρβάρους» και με τον λόγο, με ένα μολύβι και χαρτί, με ένα παραδοσιακό τραγούδι ή με έναν δημοτικό χορό. Φτάνει να πιστεύει σε αυτές τις αξίες και να τις υπηρετεί σωστά και δυναμικά.
Τέτοιους Ακρίτες είχε ο ποντιακός ελληνισμός, πιο πριν, πολλούς, που με το όπλο στο χέρι υπερασπίζονταν τον άνθρωπο. Και έχει και τώρα αρκετούς, που συνεχίζουν τον αγώνα, με άλλα μέσα πλέον και από άλλα μετερίζια.. Ανάμεσά τους και ο Ανδρέας Ταταρίδης, στη Ζάκυνθο, με συμπληρωμένα τα 82 του χρόνια, με τη σάρκα ασθενή, αλλά με το πνεύμα πρόθυμο και πανίσχυρο.
Συνεχίζει πάντα να δίνει τον αγώνα του, ακόμη και όταν παρεξηγείται από κάποιους ... η επιστολογραφία του. Αρκετές φορές, αυτές οι επιστολές του Ανδρέα Ταταρίδη και τα αποκόμματα από δημοσιεύματα δικά του ή άλλων, σε τοπικές εφημερίδες της Ζακύνθου, για τον ποντιακό ελληνισμό, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για μερικούς άλλους, νεότερους, που δεν είχαν προσέξει κάποια άλλη πτυχή του ποντιακού ζητήματος.
Σήμερα οι καλοί αγωνιστές, οι Ακρίτες, δεν χρειάζονται όπλα που σκοτώνουν τους άλλους ανθρώπους για να φυλαχτούν τα σύνορα. Ούτε δόρατα ούτε λόγχες, ούτε και πυροβόλα.
Ο σημερινός Ακρίτας των πανάρχαιων αξιών, που έκανε γνωστές παγκοσμίως ο ελληνισμός, μπορεί να τις προφυλάξει από τους «βαρβάρους» και με τον λόγο, με ένα μολύβι και χαρτί, με ένα παραδοσιακό τραγούδι ή με έναν δημοτικό χορό. Φτάνει να πιστεύει σε αυτές τις αξίες και να τις υπηρετεί σωστά και δυναμικά.
Τέτοιους Ακρίτες είχε ο ποντιακός ελληνισμός, πιο πριν, πολλούς, που με το όπλο στο χέρι υπερασπίζονταν τον άνθρωπο. Και έχει και τώρα αρκετούς, που συνεχίζουν τον αγώνα, με άλλα μέσα πλέον και από άλλα μετερίζια.. Ανάμεσά τους και ο Ανδρέας Ταταρίδης, στη Ζάκυνθο, με συμπληρωμένα τα 82 του χρόνια, με τη σάρκα ασθενή, αλλά με το πνεύμα πρόθυμο και πανίσχυρο.
Συνεχίζει πάντα να δίνει τον αγώνα του, ακόμη και όταν παρεξηγείται από κάποιους ... η επιστολογραφία του. Αρκετές φορές, αυτές οι επιστολές του Ανδρέα Ταταρίδη και τα αποκόμματα από δημοσιεύματα δικά του ή άλλων, σε τοπικές εφημερίδες της Ζακύνθου, για τον ποντιακό ελληνισμό, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για μερικούς άλλους, νεότερους, που δεν είχαν προσέξει κάποια άλλη πτυχή του ποντιακού ζητήματος.
Γνωρίζουμε πολλούς, που μόλις έφτασαν σε κάποια ηλικία, παράτησαν τα πάντα και φρόντιζαν ή φροντίζουν μόνον για τα ... χάπια τους. Ο Ανδρέας Ταταρίδης συνεχίζει τον αγώνα.
Είναι ωραίο να αγωνίζεται ο άνθρωπος πάντα, μέχρι που θα κλείσει τα μάτια του. Και δεν πρέπει να διαφεύγει από κανέναν το γεγονός ότι «ο συγγραφέας ζει, για να μην πεθάνει ποτέ», όπως έγραψε ο μεγάλος Πόντιος λογοτέχνης Βίκτωρ Σιβετίδης.
Ο αγώνας αυτών που γράφουν συνεχίζεται στους αιώνες, ακόμη και όταν είναι γνωστά τα γραφτά τους σε έναν στενό κύκλο ανθρώπων μόνον ...
Είναι ωραίο να αγωνίζεται ο άνθρωπος πάντα, μέχρι που θα κλείσει τα μάτια του. Και δεν πρέπει να διαφεύγει από κανέναν το γεγονός ότι «ο συγγραφέας ζει, για να μην πεθάνει ποτέ», όπως έγραψε ο μεγάλος Πόντιος λογοτέχνης Βίκτωρ Σιβετίδης.
Ο αγώνας αυτών που γράφουν συνεχίζεται στους αιώνες, ακόμη και όταν είναι γνωστά τα γραφτά τους σε έναν στενό κύκλο ανθρώπων μόνον ...
Πάνος Καϊσίδης
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου