Οι μεγάλες αλλαγές που συντελέστηκαν στον οργανωμένο ποντιακό χώρο με την ίδρυση της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΠΟΕ) πριν από 5 χρόνια, άλλαξαν τελείως το τοπίο και τις έως τότε ισορροπίες.
Η μεγάλη συγκροτημένη δύναμη γύρω από τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη και τον Κώστα Φωτιάδη διαλύθηκε. Η αδυναμία της να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και η απολυτότητα της ηγετικής της ομάδας που επεδίωκε την υποταγή όλων των υπόλοιπων και απεχθανόταν την συγκατοίκηση με άλλες τάσεις και απόψεις, οδήγησε στη μεταφορά των συγκρούσεων στο εσωτερικό της.
Με μια επώδυνη διαδικασία αποσύνθεσης, οι ρήξεις και οι συγκρούσεις διαδέχονταν η μία την άλλη. Πρώτα διαφοροποιήθηκε ο Σάββας Καλεντερίδης, τον οποίο ο ίδιος ο Χαραλαμπίδης λόγω της στάσης του στην υπόθεση Οτσαλάν είχε αναβαθμίσει, είχε αναδείξει σε “σύμβολο” και είχε καθιερώσει στο φιλικό του χώρο ως τον “ήρωα Πόντιο αξιωματικό”. Σύντομα όμως ο Χαραλαμπίδης άλλαξε άποψη για το ρόλο του Καλεντερίδη στην υπόθεση Οτσαλάν και από “ήρωα” τον μετέτρεψε σε “προδότη”.[Δες: -Xαραλαμπίδης VS Καλεντερίδης ; ]
Έτσι κι αλλιώς, η σύνδεση των δύο ανδρών δεν είχε γίνει σε βάση πολιτικής συμφωνίας, ούτε και κοινής πολιτικής καταγωγής. Ο Χαραλαμπίδης προερχόταν από την αριστερά του ΠΑΣΟΚ και είχε έναν ιδιαιτέρως συγκροτημένο πολιτικό λόγο, ενώ ο Καλεντερίδης προερχόταν από την δεξιά και είχε κάνει καριέρα έως τότε ως αξιωματικός και ειδικά ως πράκτορας της ΚΥΠ-ΕΥΠ.
Όπως φαίνεται σήμερα, η συμπόρευση του Καλεντερίδη με την Ομάδα Χαραλαμπίδη-Φωτιάδη που βρισκόταν πολύ αριστερότερά του, διευκόλυνε πολύ την καθιέρωσή του σε χώρους αλλιώς απροσπέλαστους και τη δημιουργία διαπροσωπικών σχέσεων υπό την εγγύηση του Μιχ. Χαραλαμπίδη
Μετά τη ρήξη ο Καλεντερίδης συνέχισε την αυτόνομη πορεία την οποία έτσι κι αλλιώς είχε ξεκινήσει μετά την αποχώρησή του απ’ το στρατό. Με την εκδοτική του ενασχόληση έγινε περισσότερο γνωστός στον ποντιακό χώρο.
Συνδεόμενος επαγγελματικά με τον Μελισσανίδη μετετράπη σε “μυστικοσύμβουλό” του επί των ποντιακών κατευθύνοντας ο ίδιος κατά το δοκούν τις χορηγίες -και άλλα- του “πετρελαιά” Μαικήνα. Αυτό του προσέδωσε μεγαλύτερη επιρροή, την οποία δεν κατάφερε να αμφισβητήσει η σε αποσύνθεση ευρισκόμενη Ομάδα Χαραλαμπίδη, η οποία δέχτηκε το τελικό πλήγμα με την διάλυση και του σκληρού πυρήνα. Δηλαδή του δίπολου Χαραλαμπίδη-Φωτιάδη.
Αιτία -ή αφορμή κατ’ αλλους- φαίνεται να είναι η αποπομπή του Φάνη Μαλκίδη, γαμπρού του Χαραλαμπίδη, εξαιτίας της απορριπτικής στάσης του Κ. Φωτιάδη από το πανεπιστήμιο Θράκης όπου εργαζόταν ως λέκτορας.
Το κενό που άφησε η διάλυση της Ομάδας Χαραλαμπίδη-Φωτιάδη το κάλυψε σύντομα ο Καλεντερίδης, συγκροτώντας τη δική του Ομάδα και εκμεταλλευόμενος άριστα τις ανεπάρκειες και τις ανασφάλειες της ηγετικής παρέας της ΠΟΕ.
Κατάφερε να ενσωματώσει στην Ομάδα μεγάλο μέρος των πλέον καθυστερημένων επιρροών του Χαραλαμπίδη και να αξιοποιήσει προς όφελός του τα δίκτυα που είχαν ήδη δημιουργηθεί από την εποχή του ΚΕΠΟΜΕ. Με πρόσχημα τη συγκρότηση της ποντιακής ελίτ (sic!!!) με την Εύξεινο Λέσχη Αθηνών διεύρυνε την επιρροή του είτε σε αφελείς είτε σε έχοντες καλές προθέσεις και ελπίζοντες ότι κάτι καλό θα βγει από μια τέτοια προσπάθεια.
Παρόλα αυτά, στην Ομάδα του δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ από εκείνους τους ολίγιστους που εκκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ανάδειξαν το αίτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας. Και πως να έχει; Εφόσον οι δύο βασικές τάσεις που προκάλεσαν τη ριζοσπαστικοποίηση του ποντιακού χώρου προέρχονταν από την Αριστερά. Η μια από την αριστερά του ΠΑΣΟΚ, το λεγόμενο “πατριωτικό”, και η άλλη από τον εξωκοινοβουλευτικό χώρο. Εκείνη την εποχή -καλώς ή κακώς- οι ομοϊδεάτες του Καλεντερίδη ήταν κάθετα αντίθετοι με τα νέα ριζοσπαστικά ρεύματα και είχαν διαφωνήσει και καταδικάσει την προβολή του ιστορικού γεγονότος της Γενοκτονίας (δηλώσεις Λαυρεντίδη, Ευσταθιάδη).
Φαίνεται ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια επικέντρωση στην προσπάθεια διασφάλισης του ελέγχου της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας. Προσφέρωντας κάποια επαγγελματική εξασφάλιση σε κάποιους νέους, ο Καλεντερίδης κατάφερε να διευρύνει την επιρροή του στη νεολαία. Σε πρώτη φάση εκμεταλλεύτηκε την αδράνεια των ανθρώπων που βρίσκονταν πλάι στον πρόεδρο της ΠΟΕ. Με τον διαδικτυακό τόπο “Ε-Pontos” κατάφερε να ελέγξει ένα μεγάλο μέρος της καθημερινής ενημέρωσης.
Για να το πετύχει αυτό εκμεταλλεύτηκε την Νεολαία της ΠΟΕ, στην επίσημη σελίδα της οποίας υπάρχει η πρόσκληση εγγραφής στο “Ε-Pontos”, ως εάν επρόκειτο για θεσμό της ΠΟΕ.
Με την εφημερίδα “Ποντιακή Γνώμη”, η οποία αρχικά βασίστηκε στο παλιό δίκτυο του αλήστου μνήμης χαραλαμπιδικού “Πόντος” του Φουντουκίδη, κατάφερε να επαγγελματοποιήσει την έκδοση και τη διάδοσή της και να αναδειχθεί σε ισχυρό ανταγωνιστή της μεγαλύτερης και σοβαρότερης ποντιακής εφημερίδας, του “Εύξεινου Πόντου” του Φ. Πεταλίδη.
Στον οργανωμένο χώρο αυτή τη στιγμή παρεμβαίνει μέσω του “κουμπάρου” του, ενός επαγγελματία αρκετά εμπαθούς με όχι ιδιαίτερη μόρφωση και με εξαιρετικά μειωμένη την αναλυτική ικανότητα. Ίσως γι αυτό διεφάνη μια διαφωνία τους με αφορμή τη λειτουργία στην Παναγία Σουμελά του Πόντου και την αντιμετώπιση του Ιβάν Σαββίδη με αρνητικό τρόπο τόσο από την ηγετική ομάδα της ΠΟΕ, όσο κι απ’ τον… “κουμπάρο”.
Πάντως ο “κουμπάρος” αποτελεί τον πολιορκητικό κριό της νέας αυτής Ομάδας στον οργανωμένο χώρο. Ήδη κατάφερε να συγκροτήσει μια συμμαχία με τον σε απελπισία ευρισκόμενο Παρχαρίδη, να του ενισχύσει τις ανασφάλειες, να τον απομονώσει ακόμα περισσότερο και να τον “αναγκάσει” να λειτουργήσει με έναν τρόπο παραταξιακής ανηθικότητας, όπως διεφάνη κατά τις πρόσφατες εκλογές στο ΣΠΟΣ Ν. Ελλάδας και Νήσων, όπου υπήρξε μια περίεργη συμμαχία των “καλεντεριδικών” με σταλινικούς κ.ά.
Ο “κουμπάρος” όμως έχει αρκετές “αχίλλειες πτέρνες”, εκτός από τα χαρακτηριστικά που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Όπως:
-η συμμετοχή του συγκροτήματός του σε πολιτιστικές εκδηλώσεις με αφορμή την ημέρα που είναι αφιερωμένη στην τουρκική νεολαία !! (επέτειος τουρκ. νεολαίας: 19 Μάη ) στη Σμύρνη την περίοδο που στην Ελλάδα ετίθετο θέμα αναγνώρισης της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού από το ελληνικό κοινοβούλιο και
-η πραγματοποίηση τιμητικής εκδήλωσης με το σύλλογό του στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας για τον Ράντοβαν Κάρατζιτς εν μέσω των σφαγών στη Βοσνία. Να σημειωθεί ότι ο Ρ. Κάρατζιτς κατηγορείται απ’ τη διεθνή κοινότητα ότι διέπραξε “γενοκτονία” στον πόλεμο. Πολλές από τις πράξεις του κρίθηκαν εγκλήματα πολέμου από το «Διεθνές Ποινικό Δικαστηριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία», το οποίο κίνησε δίωξη εναντίον του το 1995. Τελικά συνελήφθη τον Ιούλιο του 2008.
-η συμμετοχή του συγκροτήματός του σε πολιτιστικές εκδηλώσεις με αφορμή την ημέρα που είναι αφιερωμένη στην τουρκική νεολαία !! (επέτειος τουρκ. νεολαίας: 19 Μάη ) στη Σμύρνη την περίοδο που στην Ελλάδα ετίθετο θέμα αναγνώρισης της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού από το ελληνικό κοινοβούλιο και
-η πραγματοποίηση τιμητικής εκδήλωσης με το σύλλογό του στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας για τον Ράντοβαν Κάρατζιτς εν μέσω των σφαγών στη Βοσνία. Να σημειωθεί ότι ο Ρ. Κάρατζιτς κατηγορείται απ’ τη διεθνή κοινότητα ότι διέπραξε “γενοκτονία” στον πόλεμο. Πολλές από τις πράξεις του κρίθηκαν εγκλήματα πολέμου από το «Διεθνές Ποινικό Δικαστηριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία», το οποίο κίνησε δίωξη εναντίον του το 1995. Τελικά συνελήφθη τον Ιούλιο του 2008.
[Η σφαγή της Σρεμπρένιτσα που προκάλεσε ο Ρ. Κάρατζιτζ ήταν η μεγαλύτερη σφαγή αμάχων που γνώρισε η ήπειρός μας μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι δυνάμεις των Σερβοβοσνίων, υπό τον στρατηγό Ράτκο Μλάντιτς και την πολιτική κάλυψη του Ράντοβαν Κάρατζιτς και του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ολοκλήρωσαν τη σφαγή 8.000 αρρένων αμάχων Βόσνιων μουσουλμάνων. Τηρουμένων των αναλογιών, η θηριωδία αυτή μας φέρνει στο νου τις κατοχικές σφαγές των Γερμανών στα Καλάβρυτα και το Δίστομο.]
Έλληνες εθελοντές στο στρατό των Κάρατζιτς-Μλάντιτς στη Βοσνία, χαιρετούν φασιστικά
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στον ίδιο τον Καλεντερίδη, ο οποίος υπηρέτησε ως πράκτορας στην Τουρκία με την κάλυψη της ιδιότητας του στρατιωτικού συμβούλου στο ελληνικό προξενείο Σμύρνης.
Είναι μια περίοδος της ζωής του που ο ίδιος την προβάλει και υπερηφανεύεται για αυτήν, όπως καταγράφηκε στο αφιέρωμα του της εφημερίδας “Πρώτο Θέμα” στο άρθρο υπό τον τίτλο “Σάββας Καλεντερίδης. Ο αόρατος πράκτορας, το “τέλειο έγκλημα” και η επικήρυξη...”.
Υπάρχει ένα καίριο ερώτημα για την πολιτική που ακολούθησε ως πράκτορας της ελληνικής ΚΥΠ στα ελληνόφωνα χωριά της βόρειας Τουρκίας στις αρχές της δεκατίας του ’90 . Πλανάται έως σήμερα η υποψία, ότι η συμπεριφορά του συνέβαλε στην καλλιέργεια του φόβου στις φασιστικές τουρκικές αρχές ότι “κάτι ετοιμάζουν οι Έλληνες στον Πόντο” με αποτέλεσμα την εκπόνηση ενός τρομοκρατικού σχεδίου που στόχευε στον πλήρη εκτουρκισμό της περιοχής και στην καταπίεση των ελληνόφωνων πληθυσμών μέσω της ανάπτυξης των φασιστικών οργανώσεων των Γκρίζων Λύκων.
Προσπαθώντας να διερευνήσουμε την οπτική του Καλεντερίδη για το ποντιακό ζήτημα βρεθήκαμε μπρος σε κάποιες εκπλήξεις, τις οποίες παραθέτουμε περιληπτικά:
1) Στο μεγάλο αγώνα που έδωσε ο προσφυγικός ελληνισμός ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ για την “αθώωση” των υπευθύνων της Μικρασιατικής Καταστροφής, ο Καλεντερίδης δια των σάιτ του και της εφημερίδας του φάνηκε να απέχει ολοκληρωτικά και αντιθέτως να ενστερνίζεται την άποψη των ακροδεξιών, φιλομοναρχικών και φιλομεταξικών ρεβανσιστών, ότι όλο το πρόβλημα δημιουργήθηκε γιατί η Ελλάδα ξεκίνησε την εξαρχής καταδικασμένη Μικρασιατική Εκστρατεία της και ενεπλάκη στις διαδικασίες διαμόρφωσης του μεταοθωμανικού κόσμου.
2) Η έλλειψη κριτηρίων και σοβαρής εποπτείας θα φανεί ξεκάθαρα με την ανάρτηση στο “E Pontos” του άρθρου του βουλευτή Αχαϊας Ν. Νικολόπουλου για τους Πόντιους της Τουρκίας (Είπαν σον Γιωρίκα: “η ψωλή εν’ αγγούρ’”, κι ατός επαίρεν τ’ άλας κ’ έτρεχεν). Αυτό όμως που έκανε γνωστό τον Νικολόπουλο ήταν η αναθεωρητική του προσπάθεια να αποκαταστήσει τον Δημήτριο Γούναρη, πρωθυπουργό της Μικρασιατικής Καταστροφής, ακραίο προσφυγομάχο, κήρυκα της “Μικράς πλην Εντίμου Ελλάδος”, ο οποίος βαρύνεται για την εξάλειψη του ποντιακού ζητήματος από την ελληνική εξωτερικη πολιτική μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 και της παραγνώρισης των Ποντίων ανταρτών στους οποίους δεν έστειλε ΟΥΤΕ ΜΙΑ σφαίρα…
Εξ αιτίας αυτής του της αναθεωρητικής συμπεριφοράς ο Ν. Νικολόπουλος είχε καταγγελθεί δημοσίως από την ΟΠΣΝΕ με ένα κείμενο όπου αναλύονταν η ποντιακή προβληματική..
3) Η δεύτερη μεγάλη ιστορική επέτειος που τιμά ο ποντιακός ελληνισμός είναι οι σταλινικές διώξεις και η εξόντωση της ηγεσίας του σοβιετικού ελληνισμού από το σταλινισμό στη Σοβιετική Ένωση την περίοδο 1937-38, η καταστροφή του ελληνικού πολιτισμού και η μαζική εκτόπιση στην Κεντρική Ασία του ποντιακού πληθυσμού από τον Καύκασο και την Κριμαία την δεκαετία του ’40
Στην Αθήνα, συνεχίζοντας μια παράδοση εκδηλώσεων που άρχισε το 1987, ο ΣΠΟΣ Ν. Ελλάδας πραγματοποίησε σχετικές επετειακές εκδηλώσεις. Από την περσινή χρονιά που το ΚΚΕ αποφάσισε να παλιννορθώσει τον Στάλιν, ο ΣΠΟΣ δέχτηκε σφοδρή συκοφαντική επίθεση από τους νεόκοπους σταλινικούς του Περισσού.
Ο Καλεντερίδης, όχι απλώς δεν βοήθησε στην αντίκρουση της σταλινικής επίθεσης , ούτε καν τήρησε ουδέτερη στάση. Επέλεξε να προβάλει το βρωμερό συκοφαντικό κείμενο του ΚΚΕ. Δείτε την ανάρτησή του: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/06/blog-post_8803.html
Πάντως τελειώνοντας, δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε ότι ο Καλεντερίδης σήμερα χαρακτηρίζεται από εξωστρέφεια, κάτι που έλειπε στον χώρο της Ομάδας Χαραλαμπίδη-Φωτιάδη. Ούτε ότι του λείπει η αγάπη για τον Πόντο και τους Πόντιους.
Από τις συνεντέξεις του φαίνεται επαρκώς ενημερωμένος για τα ζητήματα που αφορούν την Τουρκία. Απλώς εμείς παρατηρούμε τις αντιφάσεις της προσέγγισής του. Επίσης βλέπουμε ότι είναι ευφυέστερος του προκατόχου του -παρότι υπολείπεται σε πολιτική συγκρότηση και ευαισθησία- και έχει πολύ καλύτερη οργανωτική αντίληψη των πραγμάτων.
Είναι πολύ πιο ευέλικτος, όπως απέδειξε με την έκδοση του βιβλίου “Γεννηθείς εις Καύκασον Ρωσίας” το οποίο βρίσκεται ως θεώρηση στον αντίποδα της δικιάς του. [Δες: Για τους άγνωστους δικούς μας Καυκάσιους…]
Επίσης, η παρακολούθηση των τουρκικών πραγμάτων έχει μετατρέψει τον διαδικτυακό του χώρο σε πηγή πληροφόρησης πολλών πολιτών που ενδιαφέρονται ειλικρινά για τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά.
Ένα απ΄τα ερωτήματα που θα απαντηθεί στο μέλλον – σήμερα αδυνατούμε να καταθέσουμε οποιαδήποτε εκτίμηση, πλην κάποιων αμυδρών υποθέσεων- είναι το τι επιδιώκουν ο Καλεντερίδης και οι συνεργάτες του με την προσπάθεια να θέσουν τον οργανωμένο ποντιακό χώρο υπό τον έλεγχό τους.Με τον τηλεοπτικό σταθμό που ετοιμάζουν -ένα πείραμα που είναι ιδιαιτέρως σημαντικό και κάτω από άλλες συνθήκες θα ήταν εξαιρετικά θετικό- θα επιχειρηθεί ο πειθαναγκασμός και η εξάρτηση ενός σημαντικού τμήματος του ποντιακού ελληνισμού. Η ανάγκη για τηλεοπτική έκφραση ενός τμήματος του λαού που βρίσκεται σε αφύπνιση και ενεργοποιείται, μπορεί κάλλιστα να μετατραπεί σε στοιχείο εξυπηρέτησης αγοραίων συμφερόντων. Το στοιχείο αυτό θα εξυπηρετηθεί επι πλέον καλύτερα με τον οργανωτικό έλεγχο της ΠΟΕ.
Αυτός θα προσδώσει μεγάλη πολιτική ισχύ και θα αποφέρει επίσης μεγάλα κέρδη σε οικονομικό επίπεδο, εφόσον θα δημιουργηθεί ένας σχεδόν αποκλειστικός διαχειριστής του “ποντιακού προϊόντος”, καθόλου ευκαταφρόνητου σε κανένα επίπεδο.
‘Ετσι, προς το παρόν μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι:
-με έναν τρόπο ειρωνικό, ο Καλεντερίδης φαίνεται να υλοποιεί το όραμα του Μιχ. Χαραλαμπίδη για έλεγχο του ποντιακού χώρου προς εξυπηρέτηση των δικών του σκοπών,
-σαφώς απουσιάζει ο πολιτικός λόγος και
-φαίνεται πλέον ξεκάθαρα το ιδεολογικό κενό που άφησε η διάλυση της Ομάδας Χαραλαμπίδη-Φωτιάδη -έστω και αν διαφωνούμε σε πολλά μαζί της…..
-με έναν τρόπο ειρωνικό, ο Καλεντερίδης φαίνεται να υλοποιεί το όραμα του Μιχ. Χαραλαμπίδη για έλεγχο του ποντιακού χώρου προς εξυπηρέτηση των δικών του σκοπών,
-σαφώς απουσιάζει ο πολιτικός λόγος και
-φαίνεται πλέον ξεκάθαρα το ιδεολογικό κενό που άφησε η διάλυση της Ομάδας Χαραλαμπίδη-Φωτιάδη -έστω και αν διαφωνούμε σε πολλά μαζί της…..
http://santeos-best.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου