Έθιμα του γάμου : Τα Χάρια (τα δώρα)

1908: Γλέντι στα Σούρμενα

Μετά από το ξύρισμα του γαμπρού γινότανε η προσφορά των δώρων, τα οποία ονόμαζαν «χάρια». Τα πιο συνηθισμένα δώρα του γαμπρού ήταν τα πουκάμισα, το ρολόι, τα δαχτυλίδια, τα μεταξωτά μαντίλια, το «λαχόρ' ζωνάρ »,οι πετσέτες, οι κάλτσες, οι πίπες με κεχριμπαρένιο επιστόμιο, οι ασημένιες ταμπακέρες, χρήματα κλπ.
 Από τα δώρα αυτά χαρίζανε μερικά στον κουρέα και ένα ζευγάρι κάλτσες στο «λυριτζή».
 Η προσφορά των δώρων άρχιζε πρώτα από τους γονείς του, που του εύχονταν «καλορίζικος», και συνεχιζόταν απο τους συγγενείς του, τον κουμπάρο και τους φίλους του. Ανάλογα δε δώρα προσφέρονταν και στον κουμπάρο. Στο  Ακ Δάγ οι άνθρωποι του γαμπρού εύχονταν στον καθένα που πρόσφερε το δώρο του, να ήταν άγαμος:
«κιά 'ς ση χαρά 'σ»
αν ήταν δέ παντρεμένος καί είχε γιό:
«κιά 'ς ση γιου σ' την χαράν».
Στο ίδιο μέρος, καθώς και στη Λιβερά, μετά από το χάρισμα παραθέταν τραπέζι σε όλους, ύστερα από το οποίο άλλοι μεν φεύγανε, άλλοι δε παραμένανε και ξημερώνονταν στο γάμο.
Εκείνοι δε που δώριζαν στο γαμπρό τα δώρα τους, κατευθύνονταν μετά από το χάρισμα στο σπίτι της νύφης, για να προσφέρουν και σ' εκείνην δώρα ανάλογα.
Στην Κερασούντα μετά από το ξύρισμα του γαμπρού στέλνανε από μέρος του, με συγγενείς και φίλες, στο σπίτι της μελλόνυμφης τα «σινία».
Δηλαδή ταψιά επάνω στα οποία τοποθετούσαν ένα ζευγάρι παπούτσια και μια καλύπτρα ή το καλούμενο «τουβάκι», που ήταν κατασκευασμένο από διάχρυσο ύφασμα.
Οι γονείς της νύφης στέλνανε στο γαμπρό, στους γονείς του, στ' αδέλφια του και στους άλλους συγγενείς του, καθώς και στον κουμπάρο, πουκάμισα καί κάλτσες.
Στην Αμισό καί στα γύρω χωριά το χάρισμα του γαμπρού άρχιζε μετά από την παράθεση του γεύματος. 
Εκεί οι γεροντότεροι από τους παρευρισκόμενους άνοιγαν μπροστά τους ένα μαντίλι, έριχνε ο καθένας τους μέσα σ' εκείνο το δώρο του σε χρήμα και στη συνέχεια σηκωνόταν ένας από αυτούς και με φωνή επιτακτική προσκαλούσε τους υπόλοιπους «σην χάριν» (στο χάρισμα).
Προσερχόταν δε και έριχνε καθένας τους μέσα στο μαντίλι το δώρο του σε χρήμα. Το ίδιο γινότανε και στο σπίτι της νύφης.
Στην  Άδυσα και σε άλλα χωριά του Τορούλ (Ντορουλίου) ο κουμπάρος, την ώρα που ξυριζόταν ο γαμπρός, περνούσε από κάθε μία που χάριζε δώρα ή χρήμα κι αν είχε γιό της ευχόταν:
«'ς σή γιου σ' την χαράν».