Οι ψεύτικες εκδοχές του Ποντιακού ζητήματος

Το ποντιακό πρόβλημα δεν είναι ζήτημα «ανταλλαγής» ή «επιστροφής», σύμφωνα με την κρατική εκδοχή, ή πολιτι­στικό, όταν η πολιτεία το αναγνωρίζει επίσημα ως τέτοιο. Είναι εθνικό ζήτημα με διεθνείς και περιφερειακές προεκτά­σεις.

Είναι ζήτημα συστηματικής εξόντωσης ενός λαού για τον λόγο της ιδιαίτερης εθνικής και πολιτισμικής του ταυτότητας. Εξό­ντωση που επιδιώχτηκε και πραγματοποιήθηκε με μία πολιτική βιαιοτήτων, σφαγών, διώξεων, εξορίας, εκτοπίσεων, γενοκτονί­ας. Η πράξη που έκρινε την γέννηση της σύγχρονης ιστορίας μας.

Στους Ποντίους αμφισβητήθηκε το δικαίωμα στην ύπαρξη, το δικαίωμα στον σεβασμό της εθνικής και πολιτιστικής τους ταυ­τότητας, το δικαίωμα να διατηρούν την ειρηνική κατοχή του εδάφους τους.

Υπεύθυνο για το έγκλημα της γενοκτονίας, το βαρύτερο έγκλη­μα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, είναι το οθωμανικό και το κεμαλικό τουρκικό κράτος.

Για λόγους ενδογενείς ή έξω από εμάς, οι Πόντιοι δείξαμε μια απαράδεκτη ηθική ολιγωρία ή στάση παραίτησης από την απαί­τηση για την αναγνώριση της μεγάλης αδικίας που διαπράχτηκε εναντίον μας. Οφείλουμε γι' αυτό να έχουμε όλοι ένα αίσθημα ενοχής.

Είναι να θαυμάζει κανείς τους Αρμενίους για την αποδειγμένη εδώ και χρόνια θέληση, ικανότητα, τον αγώνα για την αναγνώ­ριση της γενοκτονίας που διαπράχτηκε εις βάρος τους. Η γενοκτονία των Ελλήνων Ποντίων είχε τις ίδιες ποσοτικές και ηθικές αναλογίες με αυτήν των Αρμενίων. Παρόλο που η κατηγορία για το αδίκημα της γενοκτονίας, η προσβολή της φυσικής ή πνευματικής ακεραιότητας των μελών μιας ομάδας είναι ανεξάρτητη από τον αριθμό των προσβληθέντων και σφαγέντων.
Αλίμονο αν οι νόμοι της ανθρωπότητας στηρίζονταν σ' αυτές τις ηθικές και χρησιμοποιούσαν αυτά τα κριτήρια. Δυ­στυχώς, τέτοιου τύπου υπολογισμοί ακούστηκαν επίσημα και ανεπίσημα από άτομα ή θεωρούμενους εκπροσώπους ποντια­κών κοινοτήτων και άλλους κύκλους. Αυτούς όμως αφήνουμε να τους κρίνουν οι Πόντιοι και η ιστορία. Η σημερινή πραγματικότητα, φορτισμένη με μία εξηκονταετή λήθη, συγκάλυψη, ανοχή του εγκλήματος, δεν δικαιολογεί νέες ολιγωρίες και αναβολές. Όταν κανείς αργοπορεί απέναντι στην ιστορία, αυτή τον εκδικείται. 
Οι Πόντιοι σε όλο τον κόσμο έχουν την ιστορική - ηθική υποχρέωση και το καθήκον να διαθέσουν από εδώ και πέρα όλες τους τις δυνάμεις για την ανάπτυξη όλων εκείνων των δρα­στηριοτήτων (μορφωτικών, ερευνητικών, πολιτικών) στους δι­εθνείς οργανισμούς, που θα έχουν ως στόχο την αναγνώριση από τη διεθνή κοινότητα της γενοκτονίας και την καταδίκη του υπεύθυνου γι' αυτήν σύγχρονου τουρκικού κράτους, το οποίο αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων, του οθωμανικού και του κεμαλικού.
 Η αναγνώριση από τους νόμους και τους θεσμούς της διεθνούς κοινότητας της γενοκτονίας, της οποίας τις επιδράσεις ζουν σήμερα σ' όλες τις διαστάσεις και εκφράσεις της ζωής τους οι Πόντιοι, σε όλες τις ηπείρους του πλανήτη μας, αποτελεί κατά την αντίληψη μας τη δεύτερη βασική συνθήκη για την ύπαρξη και συνέχεια τους.
Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι θα ήταν εντελώς διαφορε­τική η ψυχολογική και ηθική μας κατάσταση, αν είχε αναγνω­ριστεί η γενοκτονία. Όπως θα ήταν διαφορετική η ψυχολογική κατάσταση των Εβραίων και των Αρμενίων, αν η διεθνής κοι­νότητα και η κοινή γνώμη δεν αναγνώριζε τις γενοκτονίες που διαπράχτηκαν εις βάρος τους.
Τα κράτη, όπου ζουν σήμερα Πόντιοι, δεν θα είχαν τα ηθικά, νομικά και πολιτικά περιθώρια να μας στερούν το δικαίωμα στη μνήμη, τη γλώσσα, την κουλτούρα μας. Όπως δεν θα υπήρχαν περιθώρια να αναπτύσσονται τα ρατσιστικού τύπου ανέκδοτα που προκαλούν ψυχικά και ηθικά τραύματα στις νέες γενιές των Ποντίων.

 
Μιχάλης Χαραλαμπίδης

 συγγραφέας, οικονομολόγος, κοι­νωνιολόγος